Με ιδιαίτερη συγκίνηση, ευγνωμόνως και αξιοχρέως η Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος τίμησε σήμερα την μνήμη των Μαρτύρων Ιεραρχών της Ιωνίας, Χρυσοστόμου Σμύρνης, Κυδωνιών Γρηγορίου, Ικονίου Προκοπίου, Μοσχονησίων Αμβροσίου, Ζήλων Ευθυμίου και των λοιπών Κληρικών και λαϊκών, που έγιναν εκούσιο σφάγιο του Μικρασιατικού ολοκαυτώματος, πριν 95 χρόνια.
Επίκεντρο του εορτασμού ήταν η καρδιά της προσφυγικής Νέας Ιωνίας, ο Ναός της Ευαγγελιστρίας, που έχτισαν με τα χέρια τους οι πρόσφυγες του ΄22, όπου την παραμονή της εορτής τελέστηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, προεξάρχοντος του Αρχιμ. Επιφανίου Οικονόμου, Ιεροκήρυκος, γόνου προσφυγικής οικογενείας. Το παρών έδωσαν τα μέλη των προσφυγικών Σωματείων της πόλης και πλήθος κόσμου, απόγονοι των προσφύγων της Νέας Ιωνίας.
Στην ομιλία του ο π. Επιφάνιος αναφέρθηκε στην διαχρονική προσφορά αίματος του Ορθοδόξου Κλήρου στους αγώνες του έθνους για την ελευθερία, την ανεξαρτησία και την παλιγγενεσία, γεγονός πρωτοφανές σε παγκόσμιο επίπεδο, που δε συναντάται σε καμία άλλη θρησκευτική έκφραση, ούτε σε άλλη Χριστιανική ομολογία.
Με ιδιαίτερη συγκίνηση μίλησε για το δράμα των προσφύγων, που ξεριζωμένοι από τις πατρογονικές τους εστίες, άφησαν πίσω τους τη ζωή τους όλη για να μεταφυτευτούν σε μια διχασμένη Ελλάδα, που τους υποδέχθηκε με τρόπο περιφρονητικό, υποτιμητικό και ταπεινωτικό. Εκείνοι έφεραν μαζί τους τον μεγάλο τους πλούτο: την Ορθόδοξη πίστη τους, τις Εικόνες των Εκκλησιών και τα Λείψανα των Αγίων, την αγάπη για την πατρίδα, την υψηλή τους Παιδεία, τον υπέροχο πολιτισμό τους και τα μπόλιασαν σε μια παραπαίουσα Ελλάδα, στην οποία έδωσαν ζωή και προοπτική.
Τέλος, αναφέρθηκε στον κορυφαίο του Μικρασιατικού δράματος, τον Εθνοϊερομάρτυρα Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομο, τον Περίβλεπτο. Τόνισε ότι, από την πρώτη στιγμή της Αρχιερατείας του είχε συνείδηση της μαρτυρικής του μοίρας. Αγωνίστηκε, και ως Μητροπολίτης Δράμας, αρχικώς και ως Σμύρνης στη συνέχεια, να κρατηθεί ζωντανή στην ψυχή του ποιμνίου του η φλόγα της πίστεως και ο πόθος της ένωσης με την Μητέρα Ελλάδα. Τους ποιμαντικούς και εθνικούς του αγώνες πλήρωσε με το αίμα του, το οποίο έγινε η κολυμβήθρα του Μαρτυρίου του, ενώ η επιλογή του να μην εγκαταλείψει το ποίμνιό του, την ώρα της κρίσης, έγινε η σφραγίδα της Αγιότητός του, καθώς ανεδείχθη «ο καλός Ποιμήν, ος την ψυχήν του τίθησι υπέρ των προβάτων». Γι’ αυτό, η Εκκλησία, με την Αγιοκατάταξή του, δεν έκανε τίποτα άλλο, από το να επισφραγίσει την συνείδηση των Μικρασιατών προσφύγων, οι οποίοι, αμέσως μετά την καταστροφή, αναγνώρισαν την αγιότητά του και θρόνιασαν την φωτογραφία του στα εικονίσματα των προσφυγικών σπιτιών τους, μαζί με τις Εικόνες των άλλων Αγίων.
Ανήμερα της εορτής τελέστηκε πανηγυρική Θεία Λειτουργία, στην κατάμεστη Ευαγγελίστρια, παρουσία των μελών των Μικρασιατικών Συλλόγων της πόλης, ιερουργούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου. Στο κήρυγμά του ο κ. Ιγνάτιος μίλησε για το ακριβό δώρο της ελευθερίας, με το οποίο μας προίκισε ο Θεός, «να πούμε ελεύθερα το «ναι» στην αγάπη Του. Κανείς δεν εκβιάζεται για να γίνει δικός Του. Ο Κύριος ζητεί να Τον ακολουθούμε, αλλά πολλοί από εμάς Τον προσπερνάμε, γινόμαστε αυστηροί με τους ανθρώπους κι ελαστικοί με τον εαυτό μας… Ο Χριστός ζητεί να αρνηθούμε το θέλημά μας, που μας εμποδίζει από την συνύπαρξη με τους άλλους. Θέλει να νικήσουμε τον εγωισμό μας και το θέλημά μας να ταυτιστεί με το δικό Του. Ζητεί να κουβαλήσουμε το σταυρό μας, των πόνων και των δακρύων, του μίσους και της δυσφήμησης, όπως έπραξε κι Εκείνος, με μακροθυμία, συγχώρηση και ταπεινή αγάπη».
Στη συνέχεια, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στους εορταζομένους Αγίους της Μικράς Ασίας, «που είπαν ελεύθερα το «ναι» για να γίνουν δικοί Του. Στα πρόσωπά τους η Εκκλησία συνάντησε τον όντως Επίσκοπο, ο οποίος ακολουθώντας τα βήματα του Χριστού, στάθηκε πιστός έως εσχάτων, πιστός στο ποίμνιο και στο Ορθόδοξο Γένος. Η θυσία τους δεν έγινε μόνο για το Γένος που εκπροσωπούσαν, αλλά κυρίως για την Ορθόδοξη πίστη που πρέσβευαν κι έτσι στάθηκαν ακλόνητοι…». Αναφέρθηκε στον Εθνικό διχασμό, που οδήγησε στην καταστροφή και στην απειλή ενός σύγχρονου διχασμού, από τον οποίο κινδυνεύουμε. «Σήμερα, επίσης, τιμούμε τους προγόνους μας, που είχαν αναπτύξει έναν πολιτισμό, ζηλευτό μέχρι και σήμερα. Κι αν έγιναν πρόσφυγες, ήρθαν εδώ κι έκαναν θαύματα, φέρνοντας το οικουμενικό πνεύμα του Ελληνισμού. Αυτό το πνεύμα καλούμαστε κι εμείς να κρατήσουμε ζωντανό, για εμάς και ολόκληρο τον κόσμο».
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος ανακοίνωσε την εγκατάσταση του νέου Προϊσταμένου του Ναού Αρχιμ. Αμφιλοχίου Μήλτου, γέννημα θρέμμα της ενορίας, γόνο προσφυγικής οικογένειας. Μίλησε για τις εκκλησιαστικές του καταβολές, δίπλα στον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, την ιερατική του κλίση, για τις εξαιρετικές σπουδές του στη Θεολογία και στη Φιλολογία, τις σπουδές του στο Παρίσι, αλλά και το ανεπίληπτο ήθος του, ενώ τον κατέστησε και Πνευματικό. Ζήτησε την στήριξη όλων στον νέο Προϊστάμενο κι ευχαρίστησε θερμά τον προκάτοχό του π. Κων/νο Αυγέρη, για το καλλίκαρπο έργο του τα προηγούμενα χρόνια.
Μετά τη Θεία Λειτουργία, ακολούθησε λιτάνευση των ιερών Εικόνων των Αγίων στο προαύλιο του Ναού και η κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του Μικρασιατικού ολοκαυτώματος. Τέλος, εψάλη Επιμνημόσυνη Δέηση για τα θύματα της Μικρασιατικής καταστροφή, παρουσία των Αρχών. Τον Πανηγυρικό της Ημέρας εκφώνησε η Πρόεδρος του Μικρασιατικού Συλλόγου «Το Εγγλεζονήσι» κ. Ουρανία Σταματιάδου.
