Η πρώτη δράση του Φορέα Πολιτισμού της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος & Αλμυρού, «Μαγνήτων Κιβωτός, για τη Διάσωση του Πολιτιστικού Αποθέματος», στο πλαίσιο του νέου, τότε, Θεματικού έτους με θέμα: «Μάγνητες και ο πολιτισμός των γεύσεων», ήταν η συνεργασία με τον ΕλληνοΡωσικό Πολιτιστικό Σύλλογο Φιλίας και Συνεργασίας Νομού Μαγνησίας και τον κύριο Γιώργο Μυλωνά, εκπρόσωπο ομάδας παραγωγών τσαγιού από την Βρύναινα Αλμυρού, για το Τσάι.
Υπόσχεση δόθηκε τότε από τον Πρόεδρο του φορέα, Σεβ. Μητροπολίτη κ. Ιγνάτιο, ότι θα επακολουθούσε ανάλογη εκδήλωση και στην πλατεία του σπουδαιότερου τόπου παραγωγής τσαγιού, της Βρύναινας.
Σε υλοποίηση της παραπάνω υπόσχεσης, έχει προγραμματιστεί και θα γίνει η εκδήλωση αυτή, το προσεχές Σάββατο 15 Ιουλίου 2017, με πολλές δράσεις.
Του προγράμματος θα προηγηθεί Εσπερινός, στις 7.00 το απόγευμα, στον Ι. Ν. Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος & Αλμυρού κ. Ιγνατίου.
Στη συνέχεια θα λάβει χώρα Επιστημονική ημερίδα, με το παρακάτω πρόγραμμα:
Χαιρετισμοί Επισήμων και Εκπροσώπων των διοργανωτών Φορέων.
Θα επακολουθήσουν ενδιαφέρουσες εισηγήσεις.
Της Μαρία Μακρή, Πτυχιούχου Λογιστικής ΤΕΙ Καβάλας, με θέμα: «Ιστορικά στοιχεία της Βρύναινας».
Λέκτορας στο Τμήμα Γεωπονίας, Φυτικής Παραγωγής και Αγροτικού Περιβάλλοντος του Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Χρήστος Λύκας, θα μιλήσει με θέμα: «Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του τσαγιού και οι απαιτήσεις της καλλιέργειας σε ορεινές περιοχές».
Κατόπιν εισήγηση θα κάνει ο γνωστός Βοτανολόγος Ιατρός Μανώλης Μάνος με θέμα: «Οι φαρμακευτικές ιδιότητες του σιδερίτη (τσάϊ του βουνού) στη βοτανική ιατρική».
Η τελευταία εισήγηση θα είναι από τον Χρήστο Μυλωνά, πεμπτοετή φοιτητή της Γεωπονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και μέλους οικογένειας καλλιεργητών τσαγιού, με θέμα: «Η καλλιέργεια του Τσαγιού στη Βρύναινα».
Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτη κ. Ιγνάτιο, θα τοποθετηθεί συμπερασματικά και θα απονείμει διπλώματα συμμετοχής.
Το συντονισμός της όλης εκδήλωσης, έχει το μέλος του Δ.Σ. της «Μαγνήτων Κιβωτού» και υπεύθυνος επαρχίας Αλμυρού, Κώστας Γκουντάρας,
Η εκδήλωση ακόμη περιλαμβάνει, Έκθεση φωτογραφίας από την καλλιέργεια του τσαγιού στην Βρύναινα και Παραδοσιακούς χορούς από τον «Πολιτιστικός-Εξωραϊστικός Σύλλογος Βρύναινας «Η Όθρυς».
Η όλη εκδήλωση θα συνεχιστεί και θα κλείσει με Λαϊκό γλέντι. Μουσική θα παίξει η Παραδοσιακή ορχήστρα του Θανάση Δραγάνη.
Η Βρύναινα κτισμένη σε υψόμετρο 580 μέτρων, τα τελευταία χρόνια έχει σημειώσει μεγάλη ανάπτυξη και ξεχωρίζει από πολλά άλλα ορεινά χωριά της περιοχής Αλμυρού. Στην Όθρυ, που είναι και το χωριό, κατοίκησαν απ’ την αρχαιότητα τα πρώτα ελληνικά φύλλα. Οι κάτοικοι, οι οποίοι κατά καιρούς μετοίκησαν στο χωριό, προέρχονταν από την οροσειρά της Πίνδου και ήταν κυρίως μετακινούμενοι κτηνοτρόφοι. Άλλωστε ο προσανατολισμός του χωριού είναι νοτιοδυτικός και τ’ αναβλύζοντα νερά κάλυπταν τις ανάγκες τους.
Το πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830 μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων και της Οθωμανικής αυτοκρατορίας όριζε τα σύνορα του τότε νεοσύστατου Ελληνικού κράτους στον χείμαρρο Σουρπιώτικο ή Σαλαμπριά (σάλος + όμβριος) δυνατή βροχή, μπόρα. Έτσι η Βρύναινα μαζί με το μεγαλύτερο μέρος της επαρχίας Αλμυρού βρίσκονται υπό τουρκική κατοχή.
Η απελευθέρωση θα ’ρθει το 1881. Η συνθήκη θα υπογραφεί τον Ιούνιο, η πραγματοποίησή της το Νοέμβριο του ίδιου έτους.
Ο πληθυσμός του χωριού ήταν τότε 446 άνθρωποι και ο οικισμός ανήκε στο νεοσυσταθέντα Δήμο Πλατάνου. Μαζί και ο γειτονικός οικισμός του Αγίου Ιωάννη. Από εκεί και μετά υπάρχει πληθυσμιακή αύξηση και το 1912 γίνεται έδρα κοινότητας, συμπεριλαμβάνοντας και τον Άγιο Ιωάννη που θα γίνει αυτόνομος το 1928. Στη δικαιοδοσία της Βρύναινας θα περιέλθει το 1971 και ο οικισμός της Κονταρόλακας. Το 1998 με το πρόγραμμα συνένωσης «Ιωάννης Καποδίστριας» το χωριό ανήκε στο Δήμο Σούρπης. Τέλος στην τελευταία διοικητική μεταρρύθμιση με την επωνυμία «Καλλικράτης» του 2011, όπως όλη η νοτιοδυτική Μαγνησία, και η Βρύναινα συμπεριλαμβάνεται στο Δήμο Αλμυρού.
Μετά το 1950, η αστυφιλία έπληξε και το χωριό όπως και τον γειτονικό Άγιο Ιωάννη, των οποίων οι κάτοικοι εγκαταστάθηκαν μόνιμα κυρίως στην Αθήνα. Τα τελευταία χρόνια συνεχίζεται η φυγή των νέων κυρίως προς το Βόλο και τον Αλμυρό.
Ανασταλτικός παράγοντας που δεν επέτρεψε τελείως την ερήμωση είναι τα αρωματικά φυτά και κυρίως το τσάι που συγκράτησε τους ανθρώπους στο χωριό, αλλά και η κτηνοτροφία, εξαιτίας κάποιων μέτρων υπέρ της στις ορεινές περιοχές της πατρίδας μας, η μελισσοκομία και η υλοτομία.
Το τσάι, που καλλιεργείται στη Βρύναινα είναι γνωστό από την αρχαιότητα και αναφέρεται από το Θεόφραστο (372-287 π.Χ.) και τον Διοσκουρίδη (10 μ.Χ. αιώνα). Το επιστημονικό του όνομα Sideritis προέρχεται από τη λέξη σίδηρος και κατά μια εκδοχή δόθηκε στο φυτό, εξαιτίας της ικανότητάς του να θεραπεύει τις πληγές που προκαλούνται από σιδερένια αντικείμενα. Σύμφωνα με άλλη, επειδή αποτελεί φυσική πηγή σιδήρου, αφού στα ροφήματα που παρασκευάζονται από αυτό περιέχεται αρκετός σίδηρος. Μια τρίτη άποψη υποστηρίζει ότι η ονομασία του οφείλεται στο σχήμα των δοντιών του κάλυκα, που μοιάζουν με αιχμή λόγχης.
Το αφέψημα από το φυτό προτιμάται πολύ από τους Έλληνες, ειδικά τους χειμερινούς μήνες, λόγω της ευεργετικής του επίδρασης σε κρυολογήματα και φλεγμονές του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος, ιδιότητες που ενισχύονται με την προσθήκη μελιού. Οι ευεργετικές επιδράσεις οφείλονται στην αντιφλεγμονώδη, βακτηριοστατική και αντιοξειδωτική δράση του. Ακόμη θεωρείται ευστόμαχο, εφιδρωτικό, τονωτικό, αντιερεθιστικό και αντιαναιμικό διότι περιέχει
Fe (Floca et al 1981). Οργανοληπτικά το ρόφημα είναι πολύ εύγευστο και αρωματικό, ενώ μπορεί να καταναλωθεί ζεστό ή κρύο, με ζάχαρη, μέλι ή και σκέτο.
Η παραγωγή τσαγιού στη Βρύναινα άρχισε πριν πενήντα περίπου χρόνια και είναι η κύρια απασχόληση των κατοίκων του χωριού. Η παραγωγή είναι πλήρως βιολογική και διακρίνεται για την ποιότητά του.
Καθόλη τη διάρκεια της εκδήλωσης θα παρουσιάζεται παρασκευή ροφημάτων διαφόρων βοτάνων και θα έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν οι συμμετέχοντες.
