Ἀνοίγει σήμερα ἡ τελευταία ἑβδομάδα τῶν Νηστειῶν. Ἡ διαδρομή πρός τό εὐλογημένο Πάσχα φτάνει στήν τελική εὐθεία. Λίγο πρίν ἀπό τό ἑκούσιο πάθος μέ προθυμία ὁ Ἰησοῦς ἀνεβαίνει στά Ἱεροσόλυμα μαζί μέ τούς μαθητές Του, γι’ αὐτό σημειώνει ὁ εὐαγγελιστής: «…ἦν προάγων αὐτούς ὁ Ἰησοῦς». Ὁ Κύριος ὁδηγεῖ τούς μαθητές Του στόν τόπο πού θά ξεδιπλώσει τό μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου. Μαζί μέ τούς ἀποστόλους σ’ αὐτή τήν πορεία πρός τό ἑκούσιο πάθος ὁδηγεῖ καί ὅλους τούς πιστούς ὅλων τῶν ἐποχῶν. Σ’ αὐτή τήν πορεία συνοδοιποροῦμε καί μέ τήν Ἁγία Μαρία τήν Αἰγυπτία, τήν ὁποία σήμερα τιμάει ἡ Ἐκκλησία.
Ἡ συμπόρευση μέ τόν Χριστό γίνεται μέσ’ ἀπό τό μονοπάτι τῆς μετάνοιας. Αὐτό μᾶς διδάσκει ἡ Ἁγία πού τιμᾶμε σήμερα. Ἡ μετάνοια σάν δρόμος πρός τόν Γολγοθά καί τήν Ἀνάσταση ἔχει πόθο καί πάθος.
Αὐτή ἡ ἀνάβαση πρός τή θυσία δέν μπορεῖ νά γίνει, ἐάν δέν ὑπάρχει ὁ εὐλογημένος πόθος γιά τό ἀγαθό. Ἀπό πόθο γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων ὁ Λυτρωτής Ἰησοῦς παίρνει τόν δρόμο γιά τήν πόλη τοῦ μαρτυρίου Του. Ἀπό πόθο νά ἐλευθερώσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν τυραννία τοῦ ἀρχέκακου ὄφεως, ἀναλαμβάνει τήν εὐθύνη νά παραδώσει τόν ἑαυτό Του ὡς ἀντάλλαγμα, ὡς ἀντίλυτρο, προκειμένου μέ τό δικό Του Αἷμα νά ἐξαγοράσει τήν ἀποδέσμευση τῶν παιδιῶν Του ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ Σατανᾶ. Ἔρχεται, ὡς θύμα τῆς ἁμαρτίας, νά παραδοθεῖ ἐλεύθερα στήν κατώτερη κακότητα πού μπορεῖ νά ὑπάρξει. Μέσα ἀπό τήν παράδοση αὐτή εἶναι ἕτοιμος νά χαρίσει τόν ἑαυτό Του ὡς καταλυτικό ἀντίδοτο στό δηλητήριο τοῦ θανάτου. Μέ τήν ἀγάπη Του προχωράει στή θυσία. Αὐτή ἡ ἀγάπη θά ἀποδειχτεῖ πιό δυνατή ἀπό τόν κοσμοκράτορα «τοῦ αἰῶνος τούτου». Αὐτή ἡ ἀγάπη θά ἐξαπατήσει τόν πολυμήχανο ἐχθρό τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτή ἡ ἀγάπη θά θριαμβεύσει στίς δυνάμεις τοῦ σκότους, στή μοχθηρία τῶν ὀργάνων τους καί στήν ὑπέρτατη ἀνοησία τοῦ ἐγωισμοῦ.
Αὐτόν τόν πόθο τοῦ Χριστοῦ γιά τόν ἄνθρωπο καί γιά τό καλό τόν κουβαλάει μέσα της και ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία. Μπορεῖ νά παραδόθηκε στήν ἁμαρτία κατά τή νεότητά της, ἀλλά δέν ἐγκλωβίστηκε σ’ αὐτή. Μέσα της πάντοτε σιγόκαιγε ὁ πόθος τῆς ἀγάπης. Ἴσως καί ἡ πτώση στήν ἁμαρτία καί τό κυνήγι τῆς ἡδονῆς νά μήν ἦταν τίποτε ἄλλο παρά μιά ἀπελπισμέ- νη ἀναζήτηση τῆς ἀγάπης καί τῆς χαρᾶς. Σ’ αὐτό τό λάθος καί σ’ αὐτή τήν πλάνη δέν εἶναι ἡ μόνη πού ἔπεσε. Ὅλοι μας ξεχνᾶμε τόν Θεό. Ὅλοι λησμονοῦμε τόν Πατέρα μας. Ποθοῦμε τό καλό, ποθοῦμε τήν ἀρετή, ποθοῦμε τήν εὐτυχία, ποθοῦμε τήν ὁλοκλήρωση, ἀλλά αὐτό τόν πόθο δέν ξέρουμε πῶς νά τόν στρέψουμε πρός τή σωστή κατεύθυνση. Ἀντί νά ποθήσουμε τόν Πλάστη, ποθοῦμε τά πλαστουργήματα. Ἀντί νά τρέξουμε σ’ Αὐτόν πού εἶναι ἡ αὐθεντική ἀγάπη, τρέχουμε πρός κάθε κάλπικη ἀγάπη. Ἀντί νά διαλέξουμε τόν ἀληθινό θησαυρό, διαλέγουμε ὅ,τι ψεύτικο κάνει φιγούρα, ὅποια ἀπομίμηση γυαλίζει περισσότερο. Ἀντί νά διαλέξουμε τόν αὐθεντικό Θεό, διαλέγουμε ὅ,τι μοιάζει θεϊκό, ἀκόμη καί ἄν εἶναι δαιμονικό. Ὁ πόθος γιά τήν ἀλήθεια πάντοτε θά σιγοκαίει μέσα μας. Σέ ὅποια πλάνη καί ἄν πέσουμε, πάντοτε θά ποθοῦμε τήν ὄντως Ἀλήθεια, τόν Θεό. Αὐτός ὁ πόθος ὑπῆρχε μέσα στήν καρδιά τῆς Ἁγίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας καί τελικά πραγματοποιήθηκε. Βρῆκε τόν Θεό μέσ’ ἀπό τόν ἀγώνα τῆς ἀληθινῆς μετάνοιας. Αὐτός ὁ πόθος μέσα στήν καρδιά κάθε ἀνθρώπου κάποια στιγμή πραγματοποιεῖται, διότι ὁ Θεός ἀποκαλύπτεται στόν κάθε ἄνθρωπο μυστικά καί ἀληθινά. Ἄν ὁ πόθος γιά τόν Θεό δέν ἔχει σκεπαστεῖ ἀπό τά ψέματα αὐτοῦ τοῦ κόσμου, τότε ἐκείνη τή στιγμή τῆς θεϊκῆς ἀποκάλυψης δικαιώνεται. Ὁ ποθούμενος Θεός γίνεται ἐπίκεντρο τοῦ ἀνθρώπου. Μετάνοια χωρίς πόθο Θεοῦ δέν ὑπάρχει. Μετάνοια χωρίς ὁρμή πρός τόν Θεό εἶναι ἐπίπλαστη, φευγαλέα καί πρόσκαιρη. Ἡ μετάνοια τροφοδοτεῖται ἀπό τόν πόθο γιά τόν Θεό καί παίρνει δύναμη ἀπό αὐτή τήν ἀγάπη γιά τόν Θεό, ἔτσι ὥστε νά ὁδηγήσει τόν μετανιωμένο ἄνθρωπο στή σωτηρία.
Τό δεύτερο στοιχεῖο τῆς πορείας πρός τόν Γολγοθά μέσα ἀπό τή μετάνοια εἶναι τό πάθος. Ὁ Κύριος ἀνεβαίνει σήμερα στά Ἱεροσόλυμα, γιά νά γευθεῖ τό πάθος. Αὐτό τό πάθος τοῦ Χριστοῦ φέρνει τόν ἄνθρωπο στήν ἀληθινή μετάνοια. Τόν φέρνει στή θέση νά ὑπομείνει κάθε δικό του πάθημα γιά τήν ἀγάπη τοῦ Κυρίου. Ἡ ἀποκοπή τῶν πρωτοπλάστων ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στάθηκε αἰτία νά γεμίσει ἡ ζωή μέ πάθη καί παθήματα. Ἡ ἁμαρτία κρύβεται πίσω ἀπό κάθε κακοδαιμονία. Τά ἁμαρτωλά πάθη εἶναι ἡ κληρονομιά πού ἄφησαν οἱ πρωτόπλαστοι στούς ἀπογόνους τους. Τά ποικίλα παθήματα καί ὁ πόνος πού προέρχεται ἀπ’ αὐτά εἶναι τά στοιχεῖα πού κληροδοτεῖ ἡ μία γενιά στήν ἄλλη. Ὁ πόνος ἀπό τά πάθη εἶναι θεραπευτικός γιά τόν ἄνθρωπο. Μπορεῖ νά εἶναι δυσάρεστος καί ἀπευκταῖος, ἀλλά εἶναι χρήσιμος. Βοηθάει τόν ἄνθρωπο νά κάνει διάγνωση καί νά βρίσκει τίς αἰτίες τῶν παθημάτων του, γιά νά μπορεῖ νά τίς διαχειριστεῖ.
Ἐκτός ὅμως ἀπό τό πάθος τῆς ἁμαρτίας, ὑπάρχει καί τό πάθος γιά τόν Χριστό. Εἶναι τό εὐλογημένο πάθος τῆς ἄσκησης. Εἶναι τό πάθος πού καθαρίζει τή μετάνοια ἀπό τά σκουπίδια τοῦ ἐγωισμοῦ. Ὁ πιστός πάσχει γιά τόν Χριστό πολλῶν εἰδῶν παθήματα. Υἱοθετεῖ τό πάθος γιά πνευματικό ἀγώνα καί πολεμάει τό κακό. Υἱοθετεῖ τό πάθος γιά τό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ καί ἐπιδίδεται στήν προσευχή. Υἱοθετεῖ τό πάθος γιά τή γνώση τοῦ Θεοῦ καί ἀποκόπτεται ἀπό τά περιττά αὐτοῦ τοῦ κόσμου, προκειμένου νά κερδίσει τά πνευματικά ἀγαθά. Μελετάει, ἐλεεῖ, ἀσκεῖται, ἀρνεῖται κάθε πτώση, ἀντιστέκεται στή βρωμιά τοῦ κόσμου, καλλιεργεῖται μέ κάθε πνευματική ἀδολεσχία, καθώς θέλει νά πάσχει γιά τόν ἐρασμιώτατο τῆς καρδιᾶς του Κύριο. Γιά τόν Χριστό ὁ πιστός ὑπομένει ὅλα τά παθήματα τοῦ πνευματικοῦ στίβου, γιά νά γίνει πιό δυνατός, γιά νά ἀποφύγει μέ τό πάθος τοῦ Χριστοῦ τά παθήματα τοῦ κόσμου. Μπορεῖ νά πονάει, νά κουράζεται, νά ταπεινώνεται, νά ἀγρυπντεῖ, νά πτωχεύει, νά πεινάει, νά ἀπαξιώνεται, ἀλλά ὅλ’ αὐτά τά θεωρεῖ εὐλογίες καί προνόμια. Αὐτό τό θεῖο πάθος γιά τόν Κύριο ὑπέμεινε ἡ Ἁγία Μαρία ἡ Αἰγυπτία. Μέ τό θεῖο πάθος περιέκοψε τά ἁμαρτωλά πάθη. Ὅπως ἐκείνη, ἔτσι κι ἐμεῖς νά περικόψουμε τά ἁμαρτωλά πάθη, γιά νά συμπορευτοῦμε στά Πάθη τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας ἀλλά καί γιά νά προκόψουμε στά εὐλογημένα πάθη τῆς θείας μέθεξης. Ἔτσι ἡ μετάνοιά μας θά εἶναι καρποφόρος. Μέ πόθο καί πάθος γιά τόν Κύριο ἄς ἀπολαύσουμε τή λαμπροφόρο Ἀνάσταση ὄχι μόνον ὡς γιορτή ἀλλά καί ὡς τρόπο ζωῆς. Ἀληθινῆς ζωῆς ἀπό τώρα καί γιά τήν αἰωνιότητα. Ἀμήν.
Επιμέλεια Κειμένου : Πρωτ. Δημήτριος Κατούνης
