Του Πρωτ. Χαριλάου Παπαγεωργίου
Το πρόσωπο του «Δασκάλου» μαζί με αυτό του Ιερέως, υπήρξε πάντα πολύ υψηλά τοποθετημένο στη συνείδηση του ορθοδόξου Έλληνα. Ο Ιερεύς και ο Δάσκαλος, διακονίες που όταν οι περιστάσεις το επέβαλλαν εμπλέκονταν μεταξύ τους, όπως κατά την μακρά σκοτεινή περίοδο της Τουρκοκρατίας, ήταν πρόσωπα ιερά, μαζί και ηρωικά, που κράτησαν ζωντανή και ακμαία την ορθοδοξία και την εθνική αυτοσυνειδησία του Γένους. Στα πρόσωπα αυτά, που έχουν ανυψωθεί σε αξίες, χρεωστούμε την ελεύθερη ύπαρξή μας ως λαού. Η σημερινή απαξίωση αυτών των αξιών, θρησκείας και παιδείας, που αυτά τα πρόσωπα αντιπροσωπεύουν, είναι η αιτία των δεινών μας.
Πάντως, αποτελεί ευτύχημα το γεγονός ότι υπάρχουν και σήμερα «Δάσκαλοι» με την έννοια την παλιά, που έκαναν το επάγγελμά τους λειτούργημα και αφιέρωσαν με τη βοήθεια του Θεού τον εαυτό τους στην όσο το δυνατόν θεάρεστη επιτέλεση αυτού του λειτουργήματος.
Ένας από αυτούς τους Δασκάλους υπήρξε και ο κ. Κωνσταντίνος Σουλιώτης, θεολόγος, φιλόλογος, σώφρων και βαθύνους εκπαιδευτικός και παιδαγωγός, συνεργάτης της τοπικής μας Εκκλησίας επί πολλά έτη, ζηλευτός οικογενειάρχης, άνθρωπος που εργάσθηκε και υπερεπλήρωσε τον πνευματικό τον αμητό, για το καλό της εκκλησίας, της πατρίδας και τής παιδείας. Ας παρακολουθήσουμε εν ολίγοις την πνευματική του πορεία:
Ο Κωνσταντίνος Σουλιώτης γεννήθηκε στο χωριό Καππά Καρδίτσας στις 21 Δεκεμβρίου 1934. Γόνος πολύτεκνης οικογένειας, με καταγωγή από την ηρωική οικογένεια των Μποτσαραίων του Σουλίου, ανατράφηκε εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου από τον ευλαβή και περισπούδαστο πατέρα του και την ενάρετη μητέρα του.
Τελειώνοντας το δημοτικό σχολείο με δάσκαλο τον ίδιο τον πατέρα του και εν συνεχεία το Γυμνάσιο Φαναρίου, σπούδασε στη Θεολογική και στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά και στο Διδασκαλείο Μέσης Εκπαιδεύσεως, με ειδικότητα στην Παιδαγωγική, την Ψυχολογία, την Κοινωνιολογία και τη Διοίκηση της Εκπαίδευσης.
Μετά την αποφοίτησή του με άριστα, στρατεύθηκε και υπηρέτησε την πατρίδα σε διάφορες θέσεις, μέχρι τον Οκτώβριο τού 1960 πού αποστρατεύθηκε με το βαθμό του εφέδρου λοχαγού.
Ακολούθησε μια πλούσια και πολύκαρπη καθηγητική σταδιοδρομία. Μια ολόκληρη σειρά εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων τον αναγνώρισαν ως ευσυνείδητο καθηγητή, γυμνασιάρχη, λυκειάρχη, σχολάρχη: Η Μεγάλη του Γένους Σχολή και το Ζωγράφειο Λύκειο στην Κωνσταντινούπολη, το Γυμνάσιο και το Λύκειο Αγιάς Λαρίσης, το Γυμνάσιο Σκοπέλου, τα γυμνάσια και λύκεια Βελεστίνου, Νυχτερινού Βόλου και Ν. Ιωνίας, η πρότυπος Βαρβάκειος Σχολή Αθηνών, το 2ο Γυμνάσιο Θηλέων Βόλου, το Μέσο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο και το 4ταξιο Εκκλησιαστικό Λύκειο Βόλου.
Καθ’ όλη αυτή τη μακρά υπηρεσία και εκπαιδευτική διακονία, οι δράσεις του σημειώνονται πολλές και ιδιαίτερα καρποφόρες: οργάνωση και άψογη λειτουργία των σχολείων Σκοπέλου, Αγριάς, Μέσου Εκκλησιαστικού Φροντιστηρίου και Εκκλησιαστικού Λυκείου Βόλου· εσωσχολικά σεμινάρια για την Παιδαγωγική, διδακτική και διοικητική ενημέρωση και κατάρτιση των καθηγητών των σχολείων· ομιλίες σε συγκεντρώσεις γονέων και κηδεμόνων επί θεμάτων αγωγής και παιδείας· δημιουργία μιας πλούσιας σχολικής ζωής με οργάνωση σχολικών παραστάσεων, σχολικών μορφωτικών και προσκυνηματικών εξορμήσεων, εκθέσεων βιβλίων, παραδοσιακών οργάνων και αντικειμένων, σχολικών εθνικών και θρησκευτικών εορτών, φιλολογικών απογευματινών κ.λπ.
Ακόμη, διοργάνωση του πρώτου – και δυστυχώς μοναδικού ως σήμερα- συνεδρίου ιερατικών κλίσεων και μόρφωσης ιερού κλήρου στο εκκλησιαστικό Λύκειο Βόλου· οργάνωση δανειστικών βιβλιοθηκών στην ιδιαίτερη πατρίδα του και στο εκκλησιαστικό Λύκειο Βόλου· επιμέλεια της καταλογογράφησης της Βιβλιοθήκης Βόλου· διδασκαλία στο πρόγραμμα επιμορφωτικού σεμιναρίου του διδακτικού προσωπικού τής Μέσης Τεχνικής και Επαγγελματικής Νοσηλευτικής Σχολής του κρατικού Νοσοκομείου Βόλου· ομιλίες στη Σχολή Γονέων της Ι. Μητροπόλεως Δημητριάδος, στην Ένωση Χριστιανών Επιστημόνων, σε συγκεντρώσεις γονέων και κηδεμόνων του 12ου Δημοτικου Σχολείου Βόλου· εκπομπές στον Κρατικό Ραδιοφωνικό Σταθμό Βόλου· συνεργασία στην ίδρυση του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος «ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ», της οποίας διατέλεσε επί μια σχεδόν 10ετία ως διευθυντής.
Τέλος, διετέλεσε πρόεδρος Συλλόγων γονέων και κηδεμόνων σε σχολεία δημοτικής και μέσης εκπαιδεύσεως, πρόεδρος του πολιτιστικού Συλλόγου Καρδιτσιωτών Βόλου, ενώ μαζί με τους καθηγητές και τους μαθητές του εκκλησιαστικού Λυκείου Βόλου διοργάνωσε πολιτιστικές εκδηλώσεις για το κοινό του Βόλου. Παράλληλα με τα εκπαιδευτικά και παιδαγωγικά του καθήκοντα, δεν παρέλειπε και τα πνευματικά, διατελώντας επί 2ετια και υπεύθυνος συνάξεως μελέτης Αγίας Γραφής για άνδρες στον Ι. Ναό Αγίας Αικατερίνης Βόλου.
Το συγγραφικό έργο του συναγωνιζόμενο με το διδακτικό και παιδαγωγικό περιλαμβάνει εργασίες του, άλλες ήδη δημοσιευμένες και άλλες υπό έκδοση, ποικίλου περιεχομένου, τόσο θεολογικού και εκπαιδευτικού, όσο και λαογραφικού ενδιαφέροντος.
Για όλη αυτή την τεράστια προσφορά του έχει δεχθεί κατά καιρούς διακρίσεις και ηθικές αμοιβές τόσο από την τοπική Εκκλησία όσο και από διάφορους άλλους φορείς. Ο ίδιος, ωστόσο, παραμένει ευγνώμων και ταπεινός χρεωφειλέτης του θείου ελέους, που τον αξίωσε να προσφέρει τη διακονία του στον Θεό και στον άνθρωπο, χαρίζοντάς του, πλήν των άλλων δωρεών, και μια αξιόλογη οικογένεια, που και αυτή με τη σειρά της σημειώνει μια δυναμική παρουσία προσφοράς και διακονίας στην τοπική μας Εκκλησία.
Οπωσδήποτε, ο Αγωνοθέτης Κύριος, που ανοίγει στον κάθε άνθρωπο το στάδιο της αθλήσεως και τον καλεί να εισέλθει, έχει και τον τελευταίο λόγο για την απονομή των δικαίων βραβείων. Παρά ταύτα, και οι άνθρωποι οφείλουμε καθηκόντως να εκφράζουμε αισθήματα ευγνωμοσύνης και τιμής προς εκείνους που πάλεψαν και παλεύουν για το κοινό καλό. Δεν είναι υπερβολικό να ειπωθεί πως ένας καλός «Δάσκαλος», με την έννοια του παιδαγωγού και ψυχοπλάστου, αξίζει να τιμάται όσο ένας μεγάλος ευεργέτης· ίσως μάλιστα και περισσότερο, αν και είναι πιο αφανής: διότι ο ευεργέτης προσφέρει ως επί το πλείστον εκ του περισσεύματος των υπαρχόντων του, ενώ ο Δάσκαλος δίνει την ψυχή και το είναι του, πράγμα τόσο ανώτερο, όσο ανώτερος είναι ο ουρανός από το χώμα.
Αιωνία του η μνήμη.
