Κάλεσμα να στηριχθεί η οικογένεια απευθύνει ο μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, ο οποίος τονίζει πως θα πρέπει να κρατήσουμε την ενότητά μας, ενώ ζητεί επιστροφή στις ρίζες και τις ελληνικές παραδόσεις για να υπάρξει ένα μέλλον ευοίωνο. Όπως ανέφερε επίσης, μιλώντας στο Ράδιο ΕΝΑ και την εφημερίδα ΜΑΓΝΗΣΙΑ, η τεχνολογία αποτελεί ένα εργαλείο για τη βελτίωση της ζωής του ανθρώπου και όχι αυτοσκοπό.
Σεβασμιώτατε, τι αφήνει στη μνήμη και την ψυχή μας η χρονιά που φεύγει;
Ήτανε μια δύσκολη χρονιά για τον τόπο μας, γιατί βιώσαμε σε διάφορες φάσεις τα αποτελέσματα του πλημμυρικού φαινομένου. Από την άλλη σε ό,τι αφορά στην τοπική μας Εκκλησία και τις προσπάθειές μας, θα έλεγα ότι επρόκειτο για μια ευλογημένη χρονιά. Μια χρονιά που χαρακτηρίστηκε από κάτι που έχει ξεκινήσει σε μια νέα μορφή, και έχει να κάνει με την παρουσία των «Γιατρών της αγάπης» στην επαρχία. Με γεμίζει με χαρά ο εθελοντισμός των γιατρών μας, που έχουν παρουσία στην επαρχία, σε μέρη που δεν έχουν εύκολη πρόσβαση στην πόλη οι άνθρωποι, ειδικά οι ηλικιωμένοι.
Εκεί ένα απόγευμα της Τετάρτης, κάθε μήνα στήνεται ένα μικρό νοσοκομείο και οι άνθρωποι εξετάζονται και συμβουλεύονται έγκριτους γιατρούς ιδιώτες και του δημοσίου, παρουσία των προέδρων του Ιατρικού, Οδοντιατρικού, Φαρμακευτικού Συλλόγων.
Προσωπικά δεν γνώριζα ότι υπάρχει τόση ανάγκη και όλα τα υπόλοιπα συνεχίστηκαν αναφορικά με την Εκκλησία μας, καθώς με τη Χάρη του Θεού, υπάρχει επάρκεια ιερέων, οι οποίοι έχουν παρουσία ακόμη και σε παρεκκλήσια.
Συνεχίσαμε τα συσσίτια, προσπαθώντας να μην υπάρχει άνθρωπος στη Μαγνησία χωρίς ένα πιάτο φαγητό. Ο «Εσταυρωμένος», συνέχισε το σπουδαίο και μεγάλο του έργο, ακόμη και για αστέγους και μαζί με όλους τους φορείς έχουμε κατορθώσει να δημιουργήσουμε ένα δίχτυ ασφάλειας για τους ανθρώπους. Άρα από αυτή την πλευρά, η ενότητα χαρακτήρισε τη χρονιά που πέρασε και έτσι θα συνεχίσουμε και την επόμενη.
Υπήρξαν ωστόσο, και δύσκολες στιγμές τη χρονιά που πέρασε; Αναζητήσατε και εσείς «λύσεις ανάγκης» για όσους αντιμετώπισαν πρόβλημα;
Παρουσιάζονται έκτακτα φαινόμενα και καταστάσεις, όπως για παράδειγμα όταν καίγεται ένα σπίτι ή αν υπάρχει άμεση ανάγκη για ένα ταξίδι στο εξωτερικό για εγχείρηση. Αυτές τις περιπτώσεις τις καταγράφουμε και τότε ζητούμε τη συνδρομή των ανθρώπων, με την ανταπόκριση να είναι συγκινητική. Όταν παρουσιάζονται οι έκτακτες ανάγκες που έχουν μεγάλο κόστος, τότε προσπαθούμε να βρούμε πηγές και δωρητές, ενώ κάθε φορά, υπάρχει μια λύση για να μην αφήσουμε κανένα αίτημα που να μην προσπαθήσουμε να το εκπληρώσουμε. Αυτό οφείλεται στο ότι συνεργαζόμαστε και αυτό φέρνει το αποτέλεσμα, ώστε κάποιοι άνθρωποι που φτάνουν στο έσχατο σημείο ανάγκης να νιώθουν ότι έχουν τη συμπαράσταση των ανθρώπων που τους περιβάλλουν και της τοπικής εκκλησίας. Δεν το θεωρώ κατόρθωμα του εκκλησιαστικού μας χώρου, αλλά όλων μας και αυτό είναι σημαντικό.
Αναφέρεστε συχνά και σε σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα, όπως τη βία στην οικογένεια, τις γυναικοκτονίες, τη βία μεταξύ των ανηλίκων, τους πολέμους, λαμβάνοντας θέση αλλά και δράση… Πώς και γιατί φθάσαμε αλήθεια σε τέτοιες καταστάσεις; Πως μπορούν να αντιμετωπιστούν όλα αυτά;
Είναι αξιοσημείωτο να αναρωτηθεί κανείς γιατί, ενώ έχουμε τόσο μεγάλη εξέλιξη στις επιστήμες, τόσο καταπληκτική εξέλιξη στην τεχνολογία, ενώ βίωσαν οι παππούδες μας τον πόλεμο, είναι αξιοσημείωτο γιατί και πάλι ο άνθρωπος να έρχεται σε μεγάλες συγκρούσεις και δυστυχώς τα φαινόμενα του πολέμου είναι πολύ κοντά μας. Αυτή η διαδικασία του σύγχρονου πολιτισμού είχε υποσχεθεί πολλά στους ανθρώπους, δήθεν μια άκρατη απελευθέρωση, που αντί να φέρουν αποτέλεσμα ώστε να μάθουν οι άνθρωποι να συνυπάρχουν ειρηνικά, αντίθετα έχουν οδηγήσει τα πράγματα σε μεγαλύτερη βία. Εδώ θα πρέπει να αναζητήσουμε τις αιτίες. Να δούμε τι μοντέλα ζωής δίνουμε στους νέους ανθρώπους, εάν βλέπαμε τι επικρατούσε τα προηγούμενα χρόνια με τα σίριαλ, τότε κανείς, θα πάρει την απάντησή του. Το ερώτημα είναι τι κάνουμε, με την εκκλησία να παλεύει στο μέτρο του δυνατού. Δεν μπορούμε, όμως, να λύσουμε όλα τα προβλήματα. Μέσα μου, συμπαθώ τους ιερείς μου που κοπιάζουν σε ένα ανιδιοτελές μυστήριο, όπως αυτό της εξομολόγησης, ακούγοντας και συμβουλεύοντας τους ανθρώπους. Είναι μια σημαντική συμβολή, αλλά βέβαια δεν φτάνει, γιατί εδώ χρειάζεται πλέον να επιστρέψουμε σε αρχές και αξίες και το βλέπω ότι υπάρχει μια μερίδα του λαού μας, που σχεδόν απαιτεί την επιστροφή στις ρίζες μας, στην ορθόδοξη παράδοσή μας, στην ορθόδοξη ελληνική οικογένεια. Εάν δεν το κάνουμε αυτό και μετρήσουμε και την υπογεννητικότητα που υπάρχει, τότε φοβάμαι ότι το μέλλον είναι πολύ δυσοίωνο και πρέπει κάτι να γίνει. Έχω την αίσθηση ότι όλοι το αντιλαμβάνονται και ελπίζω ότι θα ενώσουμε τις δυνάμεις μας και θα βρούμε τρόπους, να σταθούμε αντάξιοι των περιστάσεων και της εποχής μας.
Αναφερθήκατε στην επιστήμη και θα σταθώ στην Τεχνητή Νοημοσύνη και στα δεδομένα της εποχής μας, αποτελώντας ζήτημα στο οποίο αναφέρεστε συχνά. Αν και «φίλος» θεωρώ της τεχνολογίας, νιώθω ότι σας προβληματίζει ιδιαίτερα το θέμα αυτό…
Αναμφισβήτητα η τεχνολογία είναι ένα επίτευγμα. Εξάλλου την ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης, ο Θεός μάς την έχει χαρίσει για να εξελιχθούμε. Εδώ όμως προκύπτουν κάποια θέματα που με ραγδαία μορφή έρχονται στη ζωή των ανθρώπων και βεβαίως γίνεται αισθητή η δημιουργία του μετανθρώπου δηλαδή να αντικαταστήσει η τεχνολογία τον ίδιο τον άνθρωπο.
Θα πρέπει να προβληματιζόμαστε, με την ορθόδοξη εκκλησία να το κάνει αυτό σε πολλά επίπεδα με την υλοποίηση συνεδρίων. Η τεχνολογία παραμένει εργαλείο και δεν αντικαθιστά τον άνθρωπο. Ο υπολογιστής και το κινητό τηλέφωνο μπορεί να είναι χρήσιμα, αυτά όμως, όπως και ο «άνθρωπος ρομπότ», δεν θα μας αγαπήσουν, οπότε πρέπει να το έχουμε κατά νου. Είμαστε πλασμένοι για αληθινή αγάπη και μόνο μεταξύ των ανθρώπων υπάρχει αληθινή αγάπη και μόνο αυτό δεν πρέπει να χάσουμε επουδενί. Κοινωνούμε την αγάπη του Χριστού, του Θεού που έγινε άνθρωπος, κοινωνούμε Χριστό για να είμαστε ένα και μεταξύ μας και αυτό δεν αντικαθίσταται με τίποτε. Άρα πρέπει και εμείς ως πνευματικοί να διασώσουμε τον άνθρωπο, ως άνθρωπο της αγάπης, της αλήθειας και της πραγματικής ελευθερίας. Αυτό είναι το ζητούμενο και τότε και η τεχνολογία θα έρθει να βοηθήσει και όχι να βλάψει.
Σε ένα απ΄τα πρόσφατα κηρύγματά σας, κάνατε λόγο για κάποιους που πολεμούν την «ιερότητα των πραγμάτων»… Ποιοι είναι αυτοί και για ποιους λόγους πολεμούν τελικά την Εκκλησία η οποία στέκεται δίπλα στον λαό και τους πιστούς…
Είναι διαχρονική η εμπειρία της Εκκλησίας, μια εμπειρία όπου υπάρχουν πάντα αυτοί που στέκονται απέναντι και αυτό μέχρι ενός σημείου δικαιολογείται. Οι άνθρωποι δεν είναι εύκολο να δεχθούν τι σημαίνει η λειτουργία μιας ζωντανής Εκκλησίας σε έναν τόπο, και είναι ο σύγχρονος πολιτισμός που πολλές φορές παρασύρει και εκεί η προσπάθεια να επιβάλουν την αποϊεροποίηση στον τόπο μας, κάτι που πράγματι μας ανησυχεί πολλές φορές. Να δημιουργούμε και να θεσμοθετούμε πράγματα, τα οποία έρχονται απέναντι σε αυτά που έχουμε γνωρίσει ως πίστη, ως ηθική του ανθρώπου, ως λειτουργία του ανθρώπου.
Η Εκκλησία ξέρει διαχρονικά από αυτόν τον αγώνα και ταυτόχρονα, πάντα με ήπιο τρόπο, προσπαθεί να φέρει το μήνυμα μιας αληθινής ελευθερίας, μιας αληθινής αγάπης μεταξύ των ανθρώπων, το μήνυμα ενός ζωντανού Θεού στη ζωή των ανθρώπων. Ξέρουμε ότι πάντα υπάρχει ο Γολγοθάς που όμως οδηγεί εκ των πραγμάτων στην Ανάσταση.
Που και πως θεωρείτε ότι θα πρέπει να «επενδύσουμε» τη νέα χρονιά; Ποιες είναι και οι δικές σας σκέψεις και σχέδια για τη Μητρόπολή μας; Ποιες είναι οι προσδοκίες σας, αλλά και ποια δέσμευση ίσως θα μπορούσατε να δώσετε στους πιστούς;
Αυτό που επιδιώκουμε, είναι να στηρίξουμε την οικογένεια. Να σταθούμε σωστά απέναντι σε αυτό που έρχεται. Και αυτό που έρχεται είναι ο άλλος. Εκ των πραγμάτων θα έρθουν και άλλοι να ζήσουν μαζί μας. Ήδη έχουν έρθει και θα πρέπει να είμαστε σωστά προετοιμασμένοι, γιατί ποτέ δεν λύνεται αυτό το θέμα με τη βία, παρά μόνο δημιουργώντας προϋποθέσεις για να δεχθούμε τον κάθε άνθρωπο, ως ζωντανή εικόνα του Θεού, να έχουμε πίστη στον πολιτισμό μας, την ενοποιό μας δύναμη που είναι η ορθόδοξη πίστη μας και τότε μπορούμε να σταθούμε εγγυητές για τις ελευθερίες των άλλων, όποια και αν είναι η πίστη τους, απ’ όπου και αν προέρχονται. Θα το κατορθώσουμε εάν κρατήσουμε την ενότητά μας. Αυτό στοχεύουμε και σε αυτή τη χρονιά που έρχεται. Θα συνεχίσουμε με τους θεσμούς που έχουμε δημιουργήσει και με την Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών στο επίπεδο θεολογικού εργαστηρίου, και με τη «Μαγνήτων Κιβωτό» σε επίπεδο πολιτισμού και με το νέο δίκτυο αγάπης που δημιουργήσαμε σε επίπεδο υγείας. Με αυτούς τους θεσμούς και με ό,τι άλλο διαθέτουμε θα προσπαθήσουμε να ανταποκριθούμε στο ποιμαντικό μας έργο. Πιστεύω ότι όλοι μαζί μπορούμε να ευχηθούμε να έχουμε μια ευλογημένη χρονιά για το 2025.
Απόδοση ραδιοφωνικής συνέντευξης: Γιώργος Στεργίου
