Με τη δέουσα ιεροπρέπεια η Ιερά Μητρόπολή μας τίμησε και φέτος την μνήμη του Αγίου του 20ού αιώνα, Νεκταρίου, Επισκόπου Πενταπόλεως του Θαυματουργού. Επίκεντρο του εορτασμού ήταν ο φερώνυμος Ιερός Ναός της Νέας Ιωνίας, όπου την παραμονή της εορτής τελέστηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, παρουσία πλήθους ευλαβών προσκυνητών.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε σε τρία χαρακτηριστική ιδιώματα του Αγίου Νεκταρίου: ήταν Ιεράρχης Αγιογραφικός και Πατερικός, που προστέθηκε στους Πατέρες της Εκκλησίας. «Έχοντας βαθειά γνώση της Γραφής και του τρόπου της ερμηνείας της από τους Πατέρες, έγινε και ο ίδιος ερμηνευτής και συγγραφέας θαυμάσιων Πατερικών έργων, ανταποκρινόμενος στις ανάγκες της εποχής του. Άλλωστε, αυτή είναι η αποστολή κάθε ιερού συγγραφέως, να δώσει απαντήσεις, μέσα από την Γραφή, στα ερωτήματα που τίθενται στην εκάστοτε εποχή. Αυτό συμβαίνει μέχρι και σήμερα». Ο Άγιος Νεκτάριος υπήρξε αυθεντικός Κληρικός, «γιατί αγάπησε τον Χριστό και αφιέρωσε την ζωή του σ’ Αυτόν. Βίωσε την αντιζηλία και την πολεμική των συναδέλφων του, αλλά παρέμεινε μακρόθυμος και συγχωρητικός, αποφεύγοντας τις εντάσεις και τις αντιπαραθέσεις. Προτιμούσε να θυσιαστεί με ταπείνωση, αντί να δημιουργήσει πρόβλημα στην Εκκλησία. Βίωνε το θαύμα της Αγίας Τραπέζης, την εμπειρία της Θείας Ευχαριστίας, την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος και αυτή την αίσθηση δημιουργούσε σε όλους, ότι ο Χριστός είναι το κέντρο της ζωής μας και γύρω από την Αγία Τράπεζα γινόμαστε ένα μαζί Του και μεταξύ μας». Το τρίτο χαρακτηριστικό του ήταν η ξεχωριστή αγάπη του για τα νιάτα, που προσέφερε αφειδώς ως Διευθυντής της περίφημης Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής των Αθηνών: «το έργο του εκεί ήταν μοναδικό και καρποφόρο, αφού από τα χέρια του προέκυψαν σπουδαίες εκκλησιαστικές μορφές, που δίδαξε περισσότερο με το παράδειγμά του, ως πατέρας, παρά με τα λόγια του και έδωσε μαθήματα ζωής στους σπουδαστές».
Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην κατάσταση των νέων στην εποχή μας και στα καθημερινά κρούσματα νεανικής βίας, που καταγράφονται διαρκώς. «Οι αιτίες του φαινομένου βρίσκονται στους εαυτούς μας, σε όσα συμβαίνουν, τα τελευταία χρόνια, στην πατρίδα μας, στο ότι δεν έχουμε το θάρρος του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου να ζητήσουμε συγγνώμη από αυτά τα παιδιά. Πού είναι ο Λόγος του Θεού σήμερα; Τί παράδειγμα δίνει η Πολιτεία μας με αυτά που νομοθετεί, που οδηγούν σε έναν άκρατο δικαιωματισμό, με τα τραγικά αποτελέσματα που βλέπουμε σήμερα; Όταν ο νέος δεν έχει κανόνες, νιώθει ότι έχει μόνο δικαιώματα και όχι υποχρεώσεις. Τότε κάποια στιγμή, θα αναζητήσει βίαιους τρόπους για ν’ αποκτήσει αξία και να αυτοβεβαιωθεί. Οι νέοι σήμερα έχασαν την οικογένεια, που μπορεί να δίνει τα πάντα, όχι όμως ψυχή, γονεϊκή ενότητα, πατρότητα και μητρότητα και την αληθινή αγάπη. Εν τέλει, χάθηκε το παράδειγμα. Κυριαρχούν οι διασπάσεις, οι διχασμοί, οι αντιπαραθέσεις, οι αδικίες, η μοναχικότητα, η αντικοινωνικότητα. Γι’ αυτό, οι μεγαλύτεροι οφείλουμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας, να γίνουμε αληθινοί Χριστιανοί, ζωντανά μέλη της Εκκλησίας. Τότε, η ελπίδα μπορεί να επανακάμψει στον τόπο μας …».
Ανήμερα της εορτής τελέστηκε πανηγυρική Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Σεβ. Ποιμενάρχου μας κ. Ιγνατίου, εν πληθούση Εκκλησία. Τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Αρχιμ. Μάξιμος Παπαϊωάννου, Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος προχείρισε σε Πνευματικό τον Προϊστάμενο του Ναού, Οικονόμο Ιωάννη Σωτηρόπουλο, έγγαμο Κληρικό και πολύτεκνο οικογενειάρχη. Εξήρε το γεγονός ότι παιδιόθεν γαλουχήθηκε στην εκκλησιαστική ζωή και πλέον, ως Κληρικός, προσφέρει σπουδαίο πνευματικό και κοινωνικό έργο στην ευαίσθητη ενορία του. Τον κάλεσε δε να ασκήσει το έργο της πνευματικής πατρότητος σε όλους ανεξαιρέτως τους πιστούς και να καταστεί διαμεσολαβητής ανάμεσα στον Χριστό και τους εξομολογούμενους.
