Γιά ἄλλη μία φορά σήμερα βλέπουμε τόν Ἰησοῦ νά σκορπίζει τήν ἀγάπη Του στούς ἀνθρώπους. Χαρίζει τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν καί τή θεραπεία τοῦ σώματος σ’ ἕναν παράλυτο. Σκανδαλίζει τούς στενόμυαλους καί στενόκαρδους ὑποκριτές, πού δέν ἀντέχουν στήν καλοσύνη καί ἀποστρέφονται τήν ἀγάπη.
Σκανδαλίζονται οἱ ἐκπρόσωποι τῆς ψεύτικης εὐσέβειας, ἐπειδή βλέπουν ἕναν ἄνθρωπο νά διαγράφει τίς ἁμαρτίες ἑνός ἄλλου ἀνθρώπου. Σκανδαλίζονται, διότι δέν διακρίνουν τόν τέλειο Θεό στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ. Τόν ἐννοοῦν μόνον ὡς ἄνθρωπο. Ἀποροῦν μέ τή δύναμη καί τήν ἐξουσία πού ἔχει νά συγχωρεῖ τά ἀνθρώπινα ἁμαρτήματα, διότι οἱ ἴδιοι εἶναι πνευματικά ἀδύναμοι καί διότι, ἀκόμη καί ἄν εἶχαν τή δύναμη, ποτέ δέν θά συγχωροῦσαν τά λάθη τῶν διπλανῶν τους. Δέν ἔχουν τό θάρρος, τήν ἁπλότητα καί τήν τιμιότητα νά μιλήσουν ἀπευθείας στόν Χριστό. Ὅλος ὁ σκανδαλισμός ἐναντίον τοῦ Κυρίου γίνεται ὑπόγεια καί ἀθόρυβα, δόλια καί μυστικά. Ὁ Παντογνώστης ὅμως, «ἰδών τάς ἐνθυμήσεις αὐτῶν», τούς ἀφοπλίζει μέ τό θαῦμα Του καί δίνει ἀπαντήσεις στίς κατώτερες σκέψεις τους.
Ὅταν διαβάζουμε τή φράση: «ἰδών ὁ Ἰησοῦς τάς ἐνθυμήσεις αὐτῶν», πρέπει νά καταλάβουμε ὅτι ὁ Χριστός ξέρει τίς σκέψεις μας, γνωρίζει τίς ἐπιθυμίες μας, νιώθει τά αἰσθήματά μας.
Κατά πρῶτον, ὁ Χριστός ξέρει ὅλες τίς σκέψεις μας. Οἱ ἄνθρωποι ὑπολογίζουμε, συνυπολογίζουμε, ζυγίζουμε, προβλέπουμε, σχεδιάζουμε καί δουλεύουμε μέ τή λογική μας, πρίν ἀποφασίσουμε γιά κάτι ἤ πρίν διαπράξουμε κάτι. Ἀκόμη καί ὅταν ἐνεργοῦμε αὐθόρμητα, βαδίζουμε πάνω σέ μία συγκεκριμένη νοοτροπία, πάνω στίς γνώσεις καί στίς ἐμπειρίες, πάνω στίς συνήθειες καί στίς ὑποσυνείδητες ὁδηγίες πού μᾶς δίνει τό μυαλό. Τίποτε δέν γίνεται χωρίς ἐξήγηση καί χωρίς αἰτία. Τά λόγια, οἱ πράξεις καί οἱ σκέψεις ἔχουν ὡς ἀφετηρία τόν νοῦ. Ὁ Χριστός γνωρίζει ὅλη τήν ἀνθρώπινη σοφία καί πολύ περισσότερα ἀπό αὐτή. Γνωρίζει ὅλη τή δομή τοῦ ἐγκεφάλου, διότι Αὐτός τόν ἔπλασε. Γνωρίζει κάθε σκέψη καί συνάρτηση πού κάνουμε, διότι Ἐκεῖνος δίνει ὁδηγίες γιά τό πῶς θά δουλέψει τό μυαλό μας. Ὅπως ἕνας ὡρολογοποιός ξέρει κάθε βίδα, κάθε γρανάζι, κάθε ἔλασμα καί κάθε κίνηση μέσα στό ρολόι πού ἔφτιαξε, ἔτσι καί ὁ Χριστός ξέρει κάθε ἀνθρώπινη σκέψη καί τόν τρόπο πού δουλεύει ἡ ἀνθρώπινη λογική, διότι Αὐτός τή δημιούργησε. Δέν ὑπάρχει, λοιπόν, κάποια σκέψη ἀπ’ αὐτές πού κάνουμε, ἡ ὁποία νά εἶναι ἄγνωστη γιά τόν Θεό. Δέν ὑπάρχει κάποια ἐξυπνάδα ἤ κάποιο ἐφεύρημα πού νά ὑπερβαίνει τήν πανσοφία καί τή γνώση τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό εἶναι ἀπαραίτητο νά ξέρουμε τά ὅρια τῆς λογικῆς μας καί νά ὑποκλινόμαστε μπροστά στό μεγαλεῖο τῆς θεϊκῆς σοφίας, γιά νά μποροῦμε νά δεχόμαστε τή φώτισή Του πάντοτε στή ζωή μας.
Κατά δεύτερον, ὁ Χριστός γνωρίζει τίς ἐπιθυμίες μας. Ἡ βούληση καί τό θυμοειδές εἶναι ἡ ἐσωτερική δύναμη τοῦ ἀνθρώπου. Τό ἐπιθυμητικό ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στή νοστιμιά τῆς ζωῆς. Ἡ ἐπιθυμία σπρώχνει πρός τήν ἀρετή, ἀλλά ὠθεῖ καί πρός τήν ἁμαρτία. Ἡ ἐσωτερική ὁρμή πρός τό καλό ἤ πρός τό κακό ἐξαρτᾶται ἀπό τήν ἰσορροπία τῆς ψυχῆς καί ἀπό τήν πνευματική καλλιέργεια. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἰσορροπεῖ καί φιλτράρει τήν ἐπιθυμία του μέ τή λογική καί τό συναίσθημα καί ὅταν ἔχει καλλιεργήσει στήν ψυχή του τήν εὐγένεια καί τήν ἀνάγκη τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ, τότε ἡ θέλησή του θά τόν ὁδηγήσει στό καλό. Ὅταν, ὅμως, μένει ἀκαλλιέργητος καί οἱ δυνάμεις τῆς ψυχῆς του δέν εἶναι ἰσορροπημένες, τότε ἡ ἐπιθυμία του θά τόν ὁδηγήσει στήν ἁμαρτία, στήν πτώση καί στό πάθος. Ὁ Κύριος γνωρίζει ὅλες τίς ἐπιθυμίες μας, διότι μπορεῖ νά μελετάει τήν ψυχή μας σάν ἀνοικτό βιβλίο καί νά τήν ψηλαφίζει σάν φωτεινή ὀθόνη. Δέν ὑπάρχει κάτι ἀπόκρυφο γιά τόν Θεό. Ἀκόμη καί οἱ πιό ὑποσυνείδητες ροπές καί ἐπιθυμίες, ἀκόμη καί οἱ πιό ἀπόκρυφες προθέσεις εἶναι ὁλοφάνερες μπροστά στά μάτια τοῦ Πατέρα μας. Ἐκεῖνος ξέρει τίς ὑστερόβουλες σκέψεις, καταλαβαίνει τούς πραγματικούς λόγους κάθε πράξης, φωτίζει κάθε σκοτεινή ἐπιθυμία, πού δέν τολμᾶμε πολλές φορές ἀκόμη καί νά παραδεχτοῦμε. Ἀντί λοιπόν νά προσπαθοῦμε νά κρυφτοῦμε ἀπό τόν Θεό, ἀπό τόν ἑαυτό μας καί ἀπό τούς ἄλλους, ἄς προσπαθοῦμε νά εἴμαστε ἁπλοί καί γνήσιοι σάν τά μικρά παιδιά. Οἱ μάσκες καί τά προσωπεῖα, τά ψέματα καί οἱ ὑποκρισίες, οἱ θεατρινισμοί καί οἱ ἀπάτες δέν ξεγελοῦν τόν Θεό. Ἄς παραδεχόμαστε τίς κατώτερες ἐπιθυμίες μας, γιά νά μποροῦμε νά τίς θεραπεύουμε μέ τή μετάνοια καί τήν ἐξομολόγηση.
Τρίτον, ὁ Χριστός νιώθει ὅλα τά αἰσθήματά μας. Τό συναισθηματικό κομμάτι τῆς ψυχῆς εἶναι ὄμορφο καί εὐαίσθητο. Δίνει χαρά στήν ὕπαρξή μας, ἀλλά καί εὔκολα πληγώνεται. Δύσκολα ἐλέγχεται, διότι ἡ καρδιά πολλές φορές δέν ὑποτάσσεται στό μυαλό. Τό συναισθηματικό κομμάτι τῆς ψυχῆς ἐλέγχεται πιό εὔκολα ἀπό τίς ἐπιθυμίες καί τότε προχωράει σέ σκέψεις ἤ ἐνέργειες ἔντονες καί δυνατές. Ἀλλά καί οἱ πράξεις ἤ τά λόγια δημιουργοῦν ποικίλα συναισθήματα στήν καρδιά μας, ἀνάλογα μέ τήν ἰσορροπία πού ἔχουμε καί τήν ταπείνωση πού διαθέτουμε. Ὁ ἐγωιστής ταράζεται εὔκολα. Ὁ ταπεινός νιώθει ἀγάπη καί αἰσιοδοξία, διότι ἔμαθε νά συγχωρεῖ καί νά ἀνέχεται. Τά συναισθήματα πολλές φορές εἶναι ἀντίρροπα καί συγκρουόμενα. Ἡ ψυχή ἔχει τή δύναμη νά νιώθει τά πάντα καί νά ἐνεργεῖ ἀνάλογα. Ὅταν ἡ συναισθηματική μας δύναμη κατευθυνθεῖ πρός τόν Χριστό, τότε ὅλα τά ὑπόλοιπα αἰσθήματα θά πάρουν μία ἱεραρχία καί θά ἀκολουθήσουν μιά πορεία ἐσωτερικῆς οἰκοδομῆς καί ὡρίμανσης.
Σήμερα, «ἰδών ὁ Ἰησοῦς τάς ἐνθυμήσεις αὐτῶν», ἐλέγχει τούς γραμματεῖς καί τούς ὑποκριτές γιά τίς ἀπόκρυφες σκέψεις τους καί φωτίζει τόν κόσμο μέ τήν ἀλήθεια τῆς ἀγάπης Του. Νά ἔχουμε ὑπ’ὄψιν ὅτι ὁ Ἰησοῦς βλέπει καί διαβάζει πεντακάθαρα καί τίς δικές μας ἐνθυμήσεις. Ἔχει ἀπόλυτη πρόσβαση στή λογική μας, ἀφοῦ τήν ὑπερβαίνει μέ τή σοφία Του. Ἔχει πεντακάθαρη γνώση τῆς βούλησης καί τῶν ἐπιθυμιῶν μας, διότι τό βλέμμα Του εἰσχωρεῖ στίς πιό ἀπόκρυφες καί σκοτεινές γωνιές τῆς ψυχῆς μας. Νιώθει καλύτερα ἀπό ἐμᾶς αὐτά πού αἰσθανόμαστε, διότι μᾶς ἀγαπάει ἀπέραντα καί μᾶς ἀντιλαμβάνεται χωρίς ἀστοχίες. Ἄς παρουσιάζουμε, λοιπόν, μπροστά Του ὅ,τι κουβαλᾶμε μέσα μας. Θά κερδίζουμε τήν προσοχή Του καί θά προλαβαίνουμε πολλά λάθη. Ἔτσι θά δεχόμαστε τίς ἀμέτρητες εὐλογίες Του, πού δέν κουράζεται νά μᾶς χαρίζει ἀπό τήν ἀπέραντη καί ἀτελείωτη ἀγάπη Του. Ἀμήν.
Επιμέλεια Κειμένου : Πρωτ. Δημήτριος Κατούνης
