Πεντηκοστή σήμερα! Ἑορτάζουμε τήν ἐπιδημία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γῆ καί οὐρανός συμπανηγυρίζουν τήν ἀποκάλυψη τοῦ Παρακλήτου, τήν ἔναρξη τοῦ ἱστορικοῦ ρόλου τῆς Ἐκκλησίας, τήν πρόγευση τῆς σωτηρίας ὅλων τῶν ἀνθρώπων, τήν πολυπόθητη δικαίωση μετά τήν ἀδικία τῆς ἁμαρτίας.
Ὁ Χριστός μᾶς φωνάζει σήμερα: «ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω». Μᾶς καλεῖ νά ξεδιψάσουμε κοντά Του. Μᾶς προσκαλεῖ νά καλύψουμε τόν πόθο τῆς ἀγάπης μέ τό δικό Του πρόσωπο. Μᾶς προτρέπει νά ἀντλήσουμε ἀπό τά γάργαρα νερά τῆς παρουσίας Του ὄχι μόνο γιά νά ξεδιψάσουμε, ἀλλά πολύ περισσότερο γιά νά γίνουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι πηγές τοῦ τρεχούμενου καί κρυστάλλινου νεροῦ τῆς ἀληθινῆς πίστης.
«Ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω». Ὁ Ἰησοῦς μᾶς καλεῖ νά πιοῦμε ἀπό Ἐκεῖνον. Νά πιοῦμε μέσα στήν Ἐκκλησία τό ζωήρρυτο Αἷμα Του, γιά νά ἑνωθοῦμε μαζί Του. Νά πιοῦμε ἀπό τό πετραχήλι τοῦ πνευματικοῦ τό γλυκό σιρόπι τῆς ἄφεσης τῶν ἁμαρτιῶν. Νά πιοῦμε ἀπ’ ὅλα τά μυστήρια τήν ἄκτιστη χάρη, μέ τήν ὁποία τό Ἅγιον Πνεῦμα ἀρδεύει τήν Ἐκκλησία.
«Ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω». Ὅταν ὁ Χριστός μᾶς καλεῖ κοντά Του γιά νά ξεδιψάσουμε, μᾶς καλεῖ νά γίνουμε πιστά μέλη τοῦ ζωντανοῦ σώματός Του. Νά γίνουμε συνειδητά μέλη τῆς Ἐκκλησίας Του. Ὁ Χριστός δέν μᾶς θέλει ἐκκλησιαζόμενους. Μᾶς θέλει ἐκκλησιαστικούς. Ὁ Κύριος στέλνει σήμερα τό Πνεῦμα τῆς Ἀλήθειας, γιά νά συγκροτήσει ὅλο τόν θεσμό τῆς Ἐκκλησίας. Μόνο μέσα σ’ αὐτή τή ζωντανή καί ἀληθινή Ἐκκλησία μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά συναντήσει τόν Θεό καί νά ἑνωθεῖ μαζί Του. Ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ, ἴσως, νά ἀκούσει γιά τόν Θεό ἤ καί νά συναντήσει τόν Θεό καί ἐκτός Ἐκκλησίας. Ὅταν, ὅμως, βρίσκεται ἐκτός Ἐκκλησίας, δηλαδή ὅταν βρίσκεται σέ μία περιοχή πού δέν ἐνεργεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα, δέν ἔχει τή δυνατότητα νά ἑνωθεῖ μέ τόν Χριστό. Μπορεῖ νά Τόν συμπαθήσει ἤ νά Τόν θαυμάσει. Δέν μπορεῖ ὅμως νά γίνει ἕνα μαζί Του, διότι αὐτό εἶναι ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί πραγματοποιεῖται μέσα στά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, τά ὁποῖα καθαγιάζονται ἀπό αὐτό τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ἔτσι ἡ Ἐκκλησία θεμελιώνεται ἀπό τόν Χριστό, ἀλλά ζεῖ καί ὑπάρχει χάρη στίς ἐνέργειες τοῦ Παρακλήτου. Ὅσο καί νά συγκινηθεῖ κάποιος γιά τόν Χριστό, ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία δέν θά καταφέρει νά ἀναγεννηθεῖ οὐσιαστικά. Ὅσο καί νά παραμένει ὁ Χριστός φίλος, δέν πρόκειται νά γίνει συγκάτοικος καί ἀνακαινιστής τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης, ἐάν δέν εὐλογήσει αὐτή τήν ἕνωση τό Ἅγιο Πνεῦμα.
Σέ μία ἐποχή βίας καί διάλυσης τῶν πάντων ἀκοῦμε τόν Ἰησοῦ νά φωνάζει: «ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω»! Σέ μία κοινωνία πού οἱ ἄνθρωποι ταλαιπωροῦνται ἀπό τήν ἔρημο τῆς ἀποξένωσης, ἀπό τόν καύσωνα τῆς παρακμῆς, ἀπό τό λιοπύρι τῆς ἀδιαφορίας, ἀπό τή βία τῶν συγκρούσεων, μοναδική ἐλπίδα παραμένει ἡ δροσιά τοῦ Χριστοῦ. Ὁ διψασμένος ἄνθρωπος γιά ἀλήθεια καί ζωή μπορεῖ κοντά στόν Ἰησοῦ νά βρεῖ τό γάργαρο νερό τοῦ ἀληθινοῦ νοήματος τῆς ζωῆς του, μπορεῖ νά ξεδιψάσει ἀπό τήν παρηγοριά καί τήν ἀγάπη τῶν ἀδελφῶν του, μπορεῖ νά ποτιστεῖ ἀπό τούς κρουνούς τῆς μετάνοιας καί νά καρποφορήσει στήν καλλιέργεια τῆς ἀρετῆς. Ὁ κόσμος σπαράσσεται, ἐπειδή ξεκόπηκε ἀπό τόν Θεό. Καμία τεχνολογία, καμία γνώση, κανένας πλοῦτος, καμία ἀπόλαυση δέν μποροῦν νά ξεδιψάσουν σήμερα τούς ἀνθρώπους. Ὅλα τούς κουράζουν. Ὅλα τούς καταθρυμματίζουν. Ὅλα τούς ἀποστεώνουν, διότι τούς ἀφαιροῦν τή φρεσκάδα καί τή δροσιά τῆς πρώτης ποιότητας.
Ὁ Ἰησοῦς δέν θά κουράζεται νά μᾶς προσκαλεῖ. Πάντοτε φωνάζει καί θά φωνάζει: «ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω»! Ὅσοι ἀκοῦμε τή φωνή Του δέν ἔχουμε παρά νά ἀνταποκριθοῦμε στό φιλάνθρωπο κάλεσμά Του. Νά τρέξουμε κοντά στόν Χριστό σημαίνει νά προσέλθουμε μέσα στήν Ἐκκλησία. Σήμερα, πού γιορτάζουμε τήν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἴμαστε βέβαιοι ὅτι μέσα στήν Ἐκκλησία θά φωτιστοῦμε κι ἐμεῖς ἀπό τίς ἄκτιστες ἀκτίνες τοῦ Παρακλήτου. Ἐκεῖνος, τό Πνεῦμα τῆς Ἀλήθειας, θά μαλακώσει τίς σκληρές καρδιές. Θά μᾶς κάνει σάν τά σφουγγάρια ἕτοιμους νά ρουφήξουμε ὅλη τή δροσιά τῆς ἀληθινῆς ζωῆς. Αὐτή ἡ ἀληθινή ζωή δέν εἶναι ἰδεολόγημα. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός πού, ὅταν Τόν ἀποκτήσουμε ὡς συγκάτοικο στήν ὕπαρξή μας, θά ἐκπληρώσει κάθε εὐλογημένο πόθο, θά γεμίσει κάθε κενό, θά ἰσορροπήσει κάθε πρόβλημα καί θά μᾶς δοξάσει μέ τή δική Του δόξα, πού εἶναι ἀτελείωτη καί ἀκατάβλητη σέ ὅλους τούς αἰῶνες. Ἀμήν.
Επιμέλεια Κειμένου : Πρωτ. Δημήτριος Κατούνης
