Με τη δέουσα λαμπρότητα και ιεροπρέπεια η Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος τίμησε και φέτος τη μνήμη των Αγίων Θεοστέπτων Βασιλέων και Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης. Επίκεντρο του εορτασμού ήταν ο περικαλλής ομώνυμος Ιερός Ναός στην παραλία του Βόλου, όπου την παραμονή της εορτής τελέστηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, τον οποίο πλαισίωσαν πολλοί Κληρικοί μας, εκπρόσωποι των πολιτικών, Λιμενικών Αρχών και πλήθος κόσμου.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε ότι «μέσα στην Αναστάσιμη περίοδο όπου πλημμυρίζει η καρδιά μας από τη χαρά της Αναστάσεως του Χριστού, έρχεται να προστεθεί στη χαρά μας η τιμή των Αγίων που τιμούμε σήμερα του Μεγάλου Κωνσταντίνου και της μητέρας του Αγίας Ελένης, καθώς μέσα στην εποχή της συγχύσεως, έρχεται να φανεί τη σημαίνει σύνεση και σοφία, στην εποχή των διχασμών έρχεται να φανεί τη σημαίνει ενότητα, στην εποχή της άρνησης έρχεται να φανεί τι είναι αυτό που οδηγεί τον άνθρωπο σε σωτηρία. Ο Κωνσταντίνος είχε τη ευλογία να γαλουχηθεί από μία πιστή μητέρα η οποία γνώρισε εγκαίρως το Χριστό και τι σημαίνει πίστη στο Χριστό, δίνοντας έτσι όλες τις προϋποθέσεις και τα προσόντα να αναδειχθεί όχι μόνο ως ένας στρατηλάτης αλλά ως εμπνευσμένος ηγέτης που μπορούσε να δει τα σημεία των καιρών. Ο Κωνσταντίνος είδε τον Σταυρό στον ουρανό, όταν αναρωτιόταν σε ποιον Θεό ν’ απευθυνθεί, όταν αναζητούσε στήριγμα να κρατηθεί και λύσεις, για ν’ αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματα της αυτοκρατορίας. Και ο ουρανός του απάντησε, ότι Αυτός που αναζητεί είναι ο Χριστός και κατάλαβε πού είναι η δύναμη, η αλήθεια και η ενότητα. Και επέλεξε τον Σταυρό να θέσει ως προμετωπίδα και με το «εν τούτω νίκα» βρήκε το σημείο της ενότητας και στερέωσε την νέα αυτοκρατορία και κατόρθωσε να ενώσει το λαό γιατί όταν υπάρχει η ενότητα τότε ο λαός μεγαλουργεί και προοδεύει».
Ο Σεβ. Ιγνάτιος επεσήμανε ότι ο Μέγας Κωνσταντίνος «ανέλαβε το έργο να αναστήσει από τις Κατακόμβες την Εκκλησία του Χριστού. Με το Διάταγμα των Μεδιολάνων εδραίωσε την ανεξιθρησκεία, βάζοντας τέλος στους διωγμούς κατά των Χριστιανών και έτσι άρχισε μία καινούργια εποχή από αυτή που ζούσε η Εκκλησία του Χριστού με τους Μάρτυρες να χύνουν το αίμα τους, με τις κατακόμβες να γίνονται οι εκκλησιές τους πλέον, είχαν όλη την ελευθερία και την εύνοια του Αυτοκράτορα να μπορούν να είναι ελεύθεροι και να φέρουν το Χριστό στις καρδιές των ανθρώπων.
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο Σεβ. Ιγνάτιος, επεσήμανε ιδιαίτερα την απόφαση του Κωνσταντίνου να μεταφέρει την πρωτεύουσα στην Ανατολή «με την πολιτική οξύνεια που τον χαρακτήριζε, έκανε την Κωνσταντινούπολη πρωτεύουσα του Κράτους, γύρω από την οποία αναδείχθηκε η νέα Αυτοκρατορία η οποία ανέτειλε για χίλια και πλέον έτη. Ο Κωνσταντίνος εργάστηκε για την ενότητα της Εκκλησίας, ενώ συγκρότησε το Συνοδικό Της σύστημα, όταν συγκάλεσε την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, προκειμένου να αντιμετωπιστεί και καταδικαστεί η διασπαστική για τον λαό και την Αυτοκρατορία αίρεση του Αρείου. Έδωσε την εξουσία στους Επισκόπους να διαχειρίζονται τα πράγματα της Εκκλησίας, να παραδώσουν με ακραιφνή ακρίβεια την αλήθεια την πίστεως, κατοχύρωσε τον θεσμό της Συνοδικότητας γιατί ήξερε ότι δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από τον θρησκευτικό διχασμό ο οποίος οδηγεί σε φανατισμό και έτσι διακυβεύονται τα πάντα».
Ο Σεβ. Ιγνάτιος αναφέρθηκε στο μέγιστο έργο που επετέλεσε η Αγία Ελένη, «η Αγία Ελένη ξεκίνησε να κτίζει ναούς κάνοντάς μας κληρονόμους αυτής της μεγάλης παραδόσεως να κτίζονται ναοί, γιατί ήξερε ότι αυτό ήταν το δώρο που μπορεί να κάνει στους πιστούς, δίνοντας τους το δεύτερο σπίτι τους, δίνοντας θυσιαστήρια για να τελείται το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας εκεί όπου όλα συντελούνται, εκεί όπου συγκροτείται το Σώμα του Χριστού…. Η Αγία Ελένη χάρη στην ελευθερία και την οικονομική βοήθεια του υιού της Κωνσταντίνου έφτασε εγκαίρως και ανέδειξε τους Θεοβάδιστους Αγίους. Χάρη σ’ Αυτήν δημιουργήθηκε το θαύμα του Χριστιανισμού, που είναι η διάσωση, μέχρι και τις μέρες μας, των τόπων όπου γεννήθηκε, δίδαξε, Σταυρώθηκε και Αναστήθηκε ο Χριστός. Και ο Θεός της έδωσε το πιο χαρμόσυνο γεγονός της ζωής της, να βρει τον Τίμιο Σταυρό του Χριστού.
Ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας θύμισε ότι «έχουμε ως εργαλείο την Ελληνική γλώσσα η οποία βοήθησε να μεταδοθεί ο Χριστιανισμός σε όλο το κόσμο, είμαστε κληρονόμοι ενός πολιτισμού που αναγέννησε τον κόσμο, μιας αυτοκρατορίας και μίας τέχνης η οποία έχει αφετηρία την πόλη των πόλων την Κωνσταντινούπολη, εκεί που πονάει η ψυχή μας, εκεί που κάποιοι δίνουν μαρτυρία με μαρτύριο, αλλά βεβαίως μαρτυρούν και όλα αυτά το ψηφιδωτά της Μονής της Χώρας…..Έτσι είναι η ιστορία, έχοντας στιγμές μεγαλείου και στιγμές πόνου, ο πόνος μας είναι μεγάλος βλέποντας ναούς που έλαμψαν και διασώζουν το μεγαλείο της ομορφιάς και της τέχνης να καταλύονται από τον δυνάστη για πολύ μικρές επιδιώξεις. Εμείς προσευχόμαστε να δώσει ο Θεός, τουλάχιστον να μπορεί ο καθένας να είναι προσκυνητής και επισκέπτης αυτών των τόπων, γιατί αυτό θα διασώσει στους αιώνες αυτό που παραλάβαμε την ακραιφνή πίστη, τον μεγάλο πολιτισμό και την παράδοση του Βυζαντίου, την ελληνική γλώσσα που τόσο προδίδουμε και την ενότητα που έχουμε τόσο ανάγκη».
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ο Σεβασμιώτατος επισήμανε ότι «η σημερινή εορτή των Αγίων μας έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι είμαστε κληρονόμοι μιας βαριάς κληρονομίας αλλά και κυρίως στην σημερινή εποχή δεν πρέπει να γίνουν τα λάθη του παρελθόντος. Μέσα στον αλλοπρόσαλλο κόσμο που ζούμε, το μόνο όπλο που έχουμε οι Έλληνες είναι η ορθόδοξη πίστη μας και η ενότητά μας. Δυστυχώς η Ευρώπη αποχριστιανίζεται, θα έρθει η στιγμή που θα αναζητήσει και πάλι τον δικό μας πολιτισμό και την αλήθεια γιατί θα έρθουν άλλοι πολιτισμοί να την κατακλύσουν και εμείς πρέπει να είμαστε θεματοφύλακες αυτής της πίστεως, κρατώντας την ενότητα που είχαν οι σημερινοί Άγιοι μας και να συμπορευτούμε σ αυτήν την πατρίδα και η μεν εκκλησία τους ποιμένες της έχει αυτόν το ρόλο τον πνευματικό να κρατάμε ζωντανό το λόγο του Χριστού μέσα στην Εκκλησία αλλά δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο με τη συμπόρευση μαζί με αυτούς που έχουν την ευθύνη αυτού το τόπου μας…λέξεις όπως χωρισμός – διάσταση, απομόνωση θυμίζουν άλλες εποχές πληρώντας ακριβά τους διχασμούς και τους χωρισμούς. Ας είναι η σημερινή ευχή αυτή η εορτή να είναι αφετηρία για όλους μας και ο καθένας να συμβάλει με το δικό του τρόπο στην ενότητα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα λειτουργούν όλα υπό το πρίσμα της δημοκρατίας.»
Ανήμερα της εορτής, τελέστηκε πανηγυρική Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Σεβ. Ποιμενάρχου μας κ. Ιγνατίου, παρουσία εκπροσώπων των Αρχών και πλήθους πιστών. Τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμ. Μάξιμος Παπαϊωάννου.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώττος ευχαρίστησε όλους όσοι συνέβαλαν στην πραγματοποίηση της Πανηγύρεως, εξαιρέτως δε το Λιμενικό Σώμα, για την ποικίλη βοήθεια και πολύτιμη συνεργασία του.
