«Η φυλακή είναι το πίσω μέρος της κοινωνίας. Το κομμάτι που η κοινωνία δεν θέλει να ξέρει πως υπάρχει, όπως μια οικογένεια δεν θέλει να ξέρει πως έχει άνθρωπο στη φυλακή. Γι’ αυτό είναι και πολύ δύσκολη η επανένταξη.» Με αυτά τα λόγια ο Κλήμης Πυρουνάκης περιγράφει συνοπτικά το πρόβλημα της διαδικασίας του σωφρονισμού και της επανένταξης των φυλακισμένων στη σημερινή κοινωνία. Οι φράσεις του αυτές καθρεφτίζουν μια σειρά διαπιστώσεις σχετικά με τη λειτουργία και τις αποτυχίες του σωφρονιστικού συστήματος, που ενστερνίζονται πολλοί εκπαιδευτικοί και κοινωνικοί λειτουργοί. «Στη σύγχρονη αντίληψη σωφρονισμού η μόνη τιμωρία είναι η στέρηση ελευθερίας. Κατά τα άλλα πρέπει να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια του έγκλειστου. Χρειάζεται εξειδικευμένο προσωπικό. […] Υπάρχουν ακόμη στεγανά με αντίληψη τιμωρητική. Τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας ήταν δούρειος ίππος στο κατεστημένο της φυλακής.»
Έχοντας διδάξει για σειρά ετών στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας των Φυλακών Ελεώνα, στην περιοχή της Θήβας, ο Κλήμης Πυρουνάκης πρωτοστάτησε στη δημιουργία του Δικτύου Στήριξης Φυλακισμένων και Αποφυλακισμένων Γυναικών, που έχει σαν στόχο του να παρέχει στις αποφυλακισμένες γυναίκες στέγη και οικονομική στήριξη και να τις βοηθά να βρουν εργασία. Δυστυχώς, τα στερεότυπα για τους φυλακισμένους δεν καταρρίπτονται εύκολα. «Το στίγμα είναι ανεξίτηλο, δυνατό και αποτρεπτικό. Δύσκολα δέχονται οι “συνηθισμένοι” άνθρωποι να συνεργαστούν με μια γυναίκα που έχει πάει φυλακή. Σε πολλές δουλειές μόλις αυτό γίνεται γνωστό βρίσκουν τρόπο να την ξεφορτωθούν.» Ο ίδιος τονίζει πως ένα 70% των γυναικών που βρίσκονται στη φυλακή είναι ψυχιατρικά περιστατικά, ενώ ένα εξίσου μεγάλο ποσοστό είναι κακοποιημένοι άνθρωποι. «Δεν αναφέρομαι μόνο στη σωματική και σεξουαλική κακοποίηση, αλλά και στη στέρηση τροφής και χρήματος. Όλα αυτά οδηγούν σε παραβατικούς δρόμους. Οι περισσότερες γυναίκες είναι κακοποιημένες».
Ο Κλήμης Πυρουνάκης είναι γιός του ονομαστού ιερέα π. Γιώργη Πυρουνάκη. «Ο πατέρας μου είχε ασχοληθεί ιδιαίτερα με το θέμα των κρατουμένων τον καιρό της Δικτατορίας. Είχαμε εμπειρία από παραβάτες και πολιτικούς κρατούμενους, οπότε είχα την ευαισθησία αλλά και την ανάγκη να το κάνω. […] Ήταν μια ιδιαίτερη περίπτωση ο πατέρας μου για την εκκλησία. Είχε έναν δικό του τρόπο σκέψης και δράσης. Ένας από τους λίγους παπάδες που αντιστάθηκαν μέσα στη Χούντα. Ο Αναστάσιος Γιαννουλάτος (νυν Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας), ο Πυρουνάκης και λίγοι άλλοι σήκωσαν το ανάστημά τους μπροστά στη συνεργασία της Εκκλησίας με το καθεστώς ανελευθερίας». Ο ίδιος σπούδασε Θεολογία μετά από ένα ατύχημα που κόντεψε να του στοιχίσει τη ζωή και η θέση του για την Εκκλησία δε στερείται ριζοσπαστικότητας. «Η Εκκλησία πρέπει να ξαναγίνει φτωχή για να ξαναβρεί τον εαυτό της.»
Ο Κλήμης Πυρουνάκης θα μιλήσει στο Βόλο, τη Δευτέρα 3 Απριλίου, στις 8:00 μ.μ., στο Συνεδριακό Κέντρο Φόρουμ (Δεληγιώργη 9). Η διάλεξη, που εντάσσεται στον τρίτο κύκλο εκδηλώσεων «Καιρός του ποιήσαι» της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου, έχει τίτλο
«ΣΤΟ ΠΙΣΩ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ»:
ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ,
Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥΣ.
Η διάλεξη θα είναι προσβάσιμη και διαδικτυακά, μέσω της πλατφόρμας Ζουμ, στη διεύθυνση
https://us06web.zoom.us/j/88550548018
Τη συζήτηση θα συντονίσει ο Θανάσης Καραγιάννης, Προϊστάμενος του 33ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου στο Ειδικό Σωφρονιστικό Κατάστημα Νέων Βόλου.
Τα παραθέματα και η φωτογραφία προέρχονται από το άρθρο της Μαρίας Παπαϊωάννου στο People Greece και από τη συνέντευξής του Κλήμη Πυρουνάκη στο In.gr
