ΜΗΝΥΜΑ
ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΚΑΙ ΑΛΜΥΡΟΥ κ.κ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Επί τη Κυριακή τών Βαΐων 2022
Αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί,
παιδιά μου εν Κυρίω αγαπημένα.
Για την Εκκλησία μας, η σημερινή μέρα αποτελεί ημέρα θριάμβου. Ο Χριστός μας εισέρχεται στην πόλη τωv Ιεροσολύμων, η οποία θα αποτελέσει το σκηνικό των φρικτών Του Παθών και της ολοκλήρωσης τού σχεδίου της Θείας Οικονομίας για την δική μας σωτηρία.
Σε λίγες μέρες το Πραιτόριο και οι δρόμοι τής Ιερουσαλήμ θα αντηχούν από τό «Σταυρωθήτω». Σήμερα όμως είναι η ημέρα τού «Ωσαννά». Ποια είναι η αιτία τού σημερινού θριάμβου;
Οι ειδήσεις έχουν ήδη φτάσει στην Ιερά Πόλη. Ο Χριστός έχει αναστήσει τόν νεκρό Λάζαρο, ευρισκόμενο επί τέσσερεις ημέρες στόν τάφο. Οι Πατέρες τής Εκκλησίας μας επισημαίνουν πως απετέλεσε επιθυμία τού Χριστού μας, ο φίλος του Λάζαρος να παραμείνει ενταφιασμένος σε όλο αυτό τό χρονικό διάστημα. Απόδειξη αποτελεί τό γεγονός πως, ενώ Τον ειδοποιούν για την ασθένειά του, δεν σπεύδει να ξεκινήσει για τήν Βηθανία, αλλά αναχωρεί δυό μέρες μετά. Ποια είναι η εξήγηση αυτής τής καθυστέρησης;
Ο Κύριος γνωρίζει την ιουδαϊκή παράδοση, κατά την οποίαν η ψυχή περιφέρεται για τρείς μέρες γύρω από το σώμα τού νεκρού. Ήταν γνωστές περιπτώσεις νεκροφάνειας, όπου εντός τριών ημερών, ο φαινομενικά νεκρός είχε επανέλθει. Κατά την τέταρτη ημέρα, όμως, ο θάνατος ήταν τετελεσμένος και απόδειξη αποτελούσε, όπως καί σήμερα, η δυσάρεστη οσμή από την έναρξη τής σήψεως. Αυτό άλλωστε τού επεσήμανε καί η Μάρθα: «Κύριε, ήδη όζει. Τεταρταίος γαρ εστί» (Ιω. 11,39).
Το θαύμα λοιπόν τής Αναστάσεως τού Λαζάρου είναι αδιαμφισβήτητο καί μάλιστα επιτελείται ενώπιον πλήθους μαρτύρων. Πρόκειται για αναμφίβολη απόδειξη κυριαρχίας του Κυρίου τής ζωής επί τού θανάτου.
Αυτό είναι τό γεγονός που κρύβεται πίσω από τά σημερινά «ωσαννά». Για τους κατοίκους των Ιεροσολύμων, εισέρχεται ο Μεσσίας και ελευθερωτής, ο ιδρυτής ενός νέου εβραϊκού Βασιλείου, εισέρχεται ο Ισχυρός, ο Κυρίαρχος. Η εικόνα τής Βαϊοφόρου που αντικρίσαμε σήμερα κατά την είσοδό μας στο ναό είναι πλημμυρισμένη από ευφροσύνη καί προσδοκία.
Ο όχλος κρατά τά βάγια της νίκης. Τα παιδιά στρώνουν στο δρόμο Του πολύχρωμα υφάσματα. Σε πολλές εικόνες μάλιστα, τα ψηλά κτίρια τής Ιερουσαλήμ μοιάζουν σάν να υποκλίνονται στον ευλογημένο Ερχόμενο. Όλα τά πρόσωπα είναι στραμμένα προς εκείνον. Το δικό Του πρόσωπο όμως είναι στραμμένο προς εμάς. Η ματιά Τού είναι διεισδυτική και φτάνει μέχρι το βάθος τής καρδιάς μας. Η όψη του σοβαρή και εκφραστική, σαν κάτι να μάς ρωτά. Και πράγματι, όποιος τον ατενίσει με ευλάβεια αλλά καί προσοχή θα αισθανθεί πως καλείται νά πάρει μία προσωπική στάση στο σημερινό γεγονός.
Αλήθεια, σε ποιους ανήκουμε;
Σήμερα τον υποδέχονται οι θαυμαστές Του. Πρόκειται για όλους εκείνους οι οποίοι τον εξυμνούν όπως εξυμνούν καί κάθε άνθρωπο, ο οποίος δίνει λύσεις σε προβλήματα βιοτικά, προβλήματα καθημερινά, με κορυφαίο βέβαια το μεγάλο πρόβλημα του θανάτου. Πρόκειται για όλους εκείνους που διψούν για ισχύ και προσκολλώνται στους ισχυρούς του κόσμου τούτου, προσμένοντας να απολαύσουν μέρος τής εξουσίας τους, όπως λίγο πριν, ο Ιάκωβος καί ο Ιωάννης, οι υιοί τού Ζεβεδαίου Τού έχουν ζητήσει να καθήσουν δεξιά και αριστερά τού θρόνου Του (Μρκ. 10,37). Παντού καί πάντοτε οι ίδιοι οι θαυμαστές, έτοιμοι πάντα να προσκολληθούν στον ηγέτη που θα εκπληρώσει τις επιθυμίες τους. Στον Θεό που θα υπακούσει στό θέλημά τους.
Σήμερα όμως τό βλέμμα τού Χριστού κρύβει μία προειδοποίηση. Την ίδιαε κείνη προειδοποίηση που έχει απευθύνει στους αποστάτες Ισραηλίτες ο προφήτης Ησαΐας 8 αιώνες πρίν: «ου γάρ εισιν αι βουλαί μου ώσπερ αι βουλαί υμών, ουδ’ ὥσπερ αἱ ὁδοὶ ὑμῶν αἱ ὁδοί μου, λέγει Κύριος. Αλλ ὡς απέχει ο ουρανός από τής γής, ούτως απέχει η οδός μου από των οδών υμών και τά διανοήματα υμών από τής διανοίας μου» (Ης. 55, 8-9).
Ναι, αδελφοί μου. Λίγα εικοσιτετράωρα μένουν μέχρι να αντιληφθούν οι σημερινοί θαυμαστές πως η λογική και οι τρόποι τού Χριστού πόρρω απέχουν από τήν λογική και τους τρόπους του κόσμου τούτου. Αναμένουν Μεσσία στρατηλάτη και Εκείνος, αντί πολεμικού αλόγου, εισέρχεται επί πώλου όνου. Ο Θριαμβευτής βαδίζει προς τον υπέρτατο εξευτελισμό. Ο σκανδαλισμός θα είναι πρωτοφανής και θα έχει συνέπειες: Οι ίδιοι δρόμοι που σήμερα τον υποδέχονται στρωμένοι από πολύτιμα υφάσματα, σε λίγες ημέρες θά βάφονται από τις στάλες τού αίματός Του κατά την πορεία Του προς τόν Γολγοθά. Οι ιαχές θά γίνουν ραπίσματα και τά «ωσαννά», χλευασμοί. Μόνο αν κανείς λάβει αυτά υπόψη, θα αντιληφθεί και τήν κρυμμένη ερώτηση στην όψη τού Χριστού κατά την σημερινή του θριαμβευτική είσοδο: «Εσύ, τί θα πράξεις», ρωτά τόν καθέναν από μας, «όταν, σε ένα κόσμο που διψάει για σύγκρουση και επιβολή, εγώ θά κηρύττω την ειρήνη και τή συμφιλίωση; Τί θα πράξεις, όταν, σε έναν κόσμο φρίκης, που πάντα ζητά τους ενόχους, εγώ θά γιατρεύω πληγές; Τί θα πράξεις, όταν, στη φωτιά τής εκδίκησης που κατακαίει μέχρι και σήμερα τις πόλεις, εγώ θά σε καλώ να μοιραστείς και νά σκορπίσεις τη συγγνώμη μου προς τους σταυρωτές μου; Θα συνεχίσεις να με εμπιστεύεσαι την ώρα πού θά γίνω το παίγνιο τού όχλου; Θα συνεχίσεις τα «ωσαννά» την ώρα που η πλευρά μου θα ρέει αίμα και ύδωρ; Θα συνεχίσεις να κρατάς τό χέρι μου την ώρα που θα σε χλευάζουν ή και θά σε απειλούν για την εμπιστοσύνη σου σε Μένα;»
Ημέρα θριάμβου η σημερινή, αδελφοί μου. Για τους θαυμαστές, ημέρα νίκης απέναντι σε έναν αντίπαλο. Για μας, τους πιστούς όμως, ημέρα θριάμβου απείρως μεγαλύτερου, απέναντι στή νοοτροπία και στίς πρακτικές ενός κόσμου σκοτισμένου από την εγωπάθεια. Σήμερα ο Χριστός μας ξαναδίνει νόημα στη λέξη «νίκη». Σήμερα νικητές αναδεικνύονται όσοι τεντώνουμε τα χέρια τους όπως Εκείνος στό Σταυρό, έτοιμοι να αγκαλιάσουμε τόν πονεμένο, τον συκοφαντημένο και τον περιφρονημένο από τους ισχυρούς του κόσμου τούτου.
Σήμερα απαντιέται τό μεγάλο ερώτημα: με τόν Χριστό της σταυρωμένης αγάπης ή με τόν κόσμο τής αλαζονείας και τής αρπαγής;
Ας κάνουμε το ερώτημα αυτό προσωπική μας υπόθεση, αδελφοί μου. Και άν σήμερα, εδώ, η καρδιά μας κραυγάζει «με σένα Κύριε», ας συντονίσουμε τον ού, την καρδιά και τις πράξεις μας με τή δική Του αγάπη και τή δική Του θυσία. Ο δρόμος Του θα φανεί στην αρχή πως οδηγεί στη ήττα και την αποτυχία. Όσοι όμως μείνουμε κοντά Του μέχρι τέλους, θα μοιραστούμε το αναστάσιμο φώς,την σωτηρία και τήν νέα ζωή που ανέτειλαν από τό κενό μνημείο.
Αυτό σάς εύχομαι με όλη τήν πατρική μου δύναμη και αγάπη.
Χρόνια πολλά και ευλογημένα!
Μετά πατρικών ευχών,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
†Ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ
