Με την δέουσα λαμπρότητα, εορτάστηκε και φέτος στην Τοπική μας Εκκλησία η μεγίστη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, με την πληθωρική συμμετοχή του λαού μας στους Ναούς και στα Μοναστήρια μας, τηρουμένων των όρων για την προστασία της δημόσιας υγείας.
Την παραμονή της εορτής, ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος χοροστάτησε στον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό, στον Πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Τιμίου Σταυρού Κάτω Γατζέας. Ανήμερα της εορτής λειτούργησε στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Βόλου. Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος επεσήμανε ότι «τα γεγονότα οδήγησαν την Εκκλησία στην καθιέρωση της εορτής είναι εύρεση του Τιμίου Σταυρού από την Αγία Ελένη, χάρη στην οποία δωρίθηκε στην οικουμένη το Τίμιο Ξύλο του Σταυρού, που από σύμβολο θανάτου είχε γίνει το σύμβολο της σωτηρίας των ανθρώπων. Είναι, επίσης, η επανάκτηση του Τιμίου Σταυρού, ο οποίος, εν τω μεταξύ, είχε περιέλθει στα χέρια των βαρβάρων, που κατέλαβαν τα Ιεροσόλυμα. Για εμάς, τους Χριστιανούς, η προσκύνηση του Σταυρού συνιστά την ομολογία της πίστεώς μας, αλλά και την βεβαιότητα της Ανάστασης, χωρίς την οποία δεν νοηματοδοτείται ο Σταυρός. Χάρη στην Σταύρωση του Χριστού, ο Οποίος πάνω στο Σταυρό, έφθασε στο ακρότατο σημείο της ταπείνωσης, ο άνθρωπος μπορεί να απελευθερωθεί από την αμαρτία. Και αυτό επιτυγχάνεται διά της Μετανοίας και της Ευχαριστίας. Ο Σταυρός μας ελευθερώνει από τον φόβο του θανάτου. Θάνατος είναι η διακοπή της επικοινωνίας μας με τον Ζωντανό Θεό, αλλά και την εικόνα του, τον άνθρωπο, η νέκρωση της ψυχής μας από την αμαρτία…».
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο κ. Ιγνάτιος αναφέρθηκε στην δοκιμασία της πανδημίας που ταλαιπωρεί τον κόσμο και μάς στερεί ένα μέρος της ελευθερίας μας: «Διανύουμε περίοδο, κατά την οποία ο Θεός μας δοκιμάζει, γιατί νιώσαμε αυτάρκεια, γίναμε υπερφίαλοι, νομίσαμε ότι μπορούμε τα πάντα να κατορθώσουμε. Και ήρθε ένας αόρατος εχθρός να καταλύσει τα πάντα και να δείξει την αδυναμία μας, για να αναζητήσουμε το έλεος του Θεού…».
Ο Σεβασμιώτατος τόνισε, επίσης, ότι «ο Σταυρός είναι ο τρόπος της ζωής μας, δείχνει την πορεία μας πάνω στη γη. Στην κατακόρυφη διάστασή του, που ενώνει γη και ουρανό, διδάσκει ότι πρέπει ψηλά να προσβλέπουμε, γιατί εκεί είναι η αληθινή και αιώνια πατρίδα μας. Στη οριζόντια διάστασή του, δείχνει τον τρόπο της θυσιαστικής, ταπεινής αγάπης, τον τρόπο της ζωής του κάθε πιστού… Όμως, αν δεν μετανοήσουμε, δεν ελευθερωνόμαστε. Εάν δε γίνουμε άνθρωποι ελέους, αγάπης, συγχωρητικότητας, ο Σταυρός δεν έχει δύναμη πάνω μας. Αν δεν εμπιστευόμαστε απόλυτα το θέλημα του Θεού, ο Σταυρός δεν ωφελεί, γιατί δεν λειτουργεί μαγικά. Πρέπει να προσέξουμε, γιατί, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο, τείνουμε σε μία μαγική αντιμετώπιση των πραγμάτων, που δεν έχει σχέση με την πίστη. Έχουμε εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού, παραμένουμε οι πιστοί του Σταυρού…».
