Σεβασμιώτατε, σεβαστοί πατέρες, αγαπητοί μου αδελφοί
Χαρά μεγάλη διακατέχει την καρδιά μας σήμερα, αφού μας αξίωσε και φέτος ο Θεός να φτάσουμε στις Άγιες αυτές ημέρες. Οι ημέρες αυτές είναι από τις πιο λαμπρές του χριστιανικού μας έτους. Έφθασαν τα Χριστούγεννα. Για πολλούς ανθρώπους δυστυχώς η γέννηση του Κυρίου αποτελεί γεγονός χωρίς να έχει μεγάλη σπουδαιότητα άστρο, φάτνη, ποιμένες…. Εμείς όμως πρέπει να γιορτάσουμε ως πραγματικοί χριστιανοί. Η εορτή αυτή πρέπει να γεμίσει χαρά την ψυχή μας και να μας οδηγήσει όλους νοερά στην φάτνη εκεί όπου το θείο Βρέφος σαρκώθηκε.
Η γέννηση του Κυρίου είναι χωρίς αντίρρηση το σπουδαιότερο των γεγονότων της παγκόσμιας Ιστορίας, είναι το κέντρο όλων, αποτελεί τον άξονα γύρω από τον οποίο περιστρέφονται τα πάντα. Το γεγονός αυτό δεν ξεθωριάζει, ούτε υπάρχει φόβος να ξεθωριάσει μπροστά στα νεότερα γεγονότα. Θα ζει αιώνια στις καρδιές των εκλεκτών. Πού είναι τα γενέθλια των Βασιλέων, των αυτοκρατόρων, των μεγάλων ευεργετών του κόσμου; Τα ονόματά τους ήταν όνειρο και παρήλθεν, καπνός και διαλύθηκε, «πoμφόλυξ και διερράγην». Τα πάντα ξεχάσθηκαν, αλλά τί λέω; Πολλοί από εμάς δεν γνωρίζουμε την ημερομηνία γεννήσεως κάποιου αγαπητού μας προσώπου και για να την πληροφορηθούμε πρέπει να καταφύγουμε στο ληξιαρχείο. Την ημερομηνία, όμως, της γεννήσεως του θείου Βρέφους και τα μικρά παιδιά είναι σε θέση να μας την πουν. Έτσι η Ιστορία διαιρείται σε δύο . Ιστορία προχριστιανική και Ιστορία χριστιανική.
Την γενέθλιο αυτή ημέρα του Σωτήρα η προχριστιανική ανθρωπότητα την ανέμενε με ανυπομονησία για να λυτρωθεί. Γιατί ήταν καλυμμένη κάτω από το βαθύ σκοτάδι και μέσα στην άβυσσο εξαντλημένη ανέμενε την έλευση του Λυτρωτού, για να την βγάλει από την διαφθορά και τον θάνατο. Αυτός που μελετά την προχριστιανική Ιστορία και ιδιαίτερα την Ιστορία των τριών τελευταίων π.Χ. αιώνων δεν μπορεί παρά μόνο να αναστενάξει και να κλάψει μαζί με τα εκλεκτά πνεύματα της αρχαιότητας για το μέγεθος της πτώσης στην οποία είχε βυθιστεί ο κόσμος.
Αντί του πραγματικού Θεού, θεοποίησαν τα στοιχεία της φύσεως, τα ζώα, τα πτηνά και τα ερπετά και κατασκεύασαν είδωλα , προς τα οποία οι άνθρωποι προσέφεραν τις φρικτές θυσίες. Δυστυχισμένοι γονείς στις όχθες των ποταμών προσέφεραν τα παιδιά τους ως θυσία στους Θεούς λόγω της ανομβρίας. Τί να πεί κανείς για τους καλλιμάρμαρους Ναούς της Αφροδίτης, της Αρτέμιδος, της Αστάρτης, στην Κόρινθο, στην Έφεσο και σε άλλα μέρη της Μεσογείου; Και γενικά ο κάθε αμαρτωλός άνθρωπος είχε προστάτη του έναν από τους ειδωλολατρικούς Θεούς. Π.χ. Ο μοιχός είχε τον Δία, ο κλέφτης τον Ερμή, ο φιλοπόλεμος τον Άρη. Η κακία θεοποιήθηκε στα πρόσωπα των Θεών. Η εμφάνιση του Κυρίου, όμως, αναγέννησε την ανθρωπότητα. Σε ολόκληρη την Οικουμένη φως Θεϊκό ακτινοβολεί, η χάρις επισκιάζει τα πάντα, ο νόμος καταργείται και όπως είναι επόμενο ζωή αγγελική αναπτύσσεται.
Και είναι όντως μεγάλο το μυστήριο της Θείας ενανθρωπήσεως . Ο άϋλος Θεός λαμβάνει σάρκα και οστά. Ο άναρχος Θεός λαμβάνει χρονική αρχή. Ο τέλειος Θεός γίνεται και τέλειος άνθρωπος, για να σώσει τον άνθρωπο από την δουλεία της αμαρτίας. Ο μεγάλος Ναυτικός γίνεται ναύτης, για να σώσει τους ναυαγούς, οι οποίοι περιπλανώνται μέσα στο πέλαγος. « Χριστός Ιησούς ήλθεν εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι ων πρώτος ειμί εγώ», φωνάζει ο απόστολος των Εθνών Παύλος. Και όλα αυτά τα έκανε ο μεγάλος Θεός λόγω της μεγάλης του αγάπης προς τον άνθρωπο. Για να αντιληφθούμε με ακρίβεια την αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο φθάνει να σκεφτούμε ότι αυτός που πήρε σάρκα και οστά για την σωτηρία του ανθρώπου δεν είναι απλός άνθρωπος , ούτε άγγελος από τον ουρανό, αλλά ο Μονογενής Υιός του Θεού, ο οποίος για να γίνει άνθρωπος και να ταπεινωθεί τόσο, έδειξε αγάπη υπερβολική, η οποία δεν είναι δυνατόν να κατανοηθεί . Γι’ αυτόν τον λόγο ο Κύριός μας, θέλοντας να δείξει την άπειρη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο, λέει: « Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πάς ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον» . Ήρθε ο Χριστός στον κόσμο για να σώσει όχι φίλους ειλικρινείς , όχι δικαίους και ευσεβείς, αλλά ανθρώπους που έχουν κυρτώσει από το βάρος της αμαρτίας, εχθρούς αποστάτες, και παραβάτες του Θείου Νόμου. Και το σπουδαιότερο είναι ότι δεν ήρθε στην γη ως Βασιλεύς δοξασμένος, αλλά ως αφανής άνθρωπος έφερε σε πέρας την αποστολή. Γεννάται σε σπήλαιο σκοτεινό, τα ζώα τον θερμαίνουν, περνάει την υπόλοιπη ζωή του «μη έχων που την κεφαλήν κλίνει» και τελειώνει την ζωή του ως κακούργος επάνω στον Σταυρό, χλευαζόμενος από όλους. Ποιος, λοιπόν, κατέβασε τον ύψιστο επάνω στην γη; Η άπειρος αγάπη Του προς τον άνθρωπο.
Αυτό το γεγονός γιορτάζουμε σήμερα. Αλλά, πώς θα το γιορτάσουμε; Κάθε φορά που πλησιάζουμε την μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων λαμπρή και πανηγυρική γίνεται η ατμόσφαιρα. Στολίζονται οι πόλεις. Φωταγωγούνται τα καταστήματα, οι πλατείες και οι δρόμοι. Τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί μάς προσφέρουν κάλαντα από όλο τον κόσμο… Δώρα ανταλλάσσουμε. Ευχές ακούγονται παντού. Μυριάδες ευχετήριες κάρτες ταξιδεύουν σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Και οι παραστάσεις ποικίλες: από τα στολισμένα δέντρα, τα όμορφα έλατα, τα καραβάκια, μέχρι τους μικρούς που λένε τα κάλαντα και πολύχρωμα άλλα στολίδια.
Πόσοι, όμως, άνθρωποι μέσα σ’ αυτήν την ατμόσφαιρα, θα περάσουν αδιάφοροι ή και θα περιφρονήσουν τον Εορτάζοντα…..
Ζουν την Γιορτή και αγνοούν τον Οικοδεσπότη. Γλεντούν και χαίρονται τα υλικά αγαθά, που πιο άφθονα θα υπάρχουν αυτές τις μέρες, προσπερνούν, όμως, τον Δωρεοδότη.
Άλλοι, πάλι, τυπικά θα πάνε στην Εκκλησία το πρωί των Χριστουγέννων. Ίσως , μάλιστα, από συνήθεια να κοινωνήσουν, αλλά τίποτα περισσότερο. Θα συνεχίσουν τη ζωή τους, σαν να μην ήρθε ο Χριστός στον κόσμο, σαν να μην γεννήθηκε ποτέ, σαν να μην έφερε τον θεϊκό νόμο Του, σαν να μην έχυσε το πανάγιο Αίμα Του στον Σταυρό για τις αμαρτίες μας. Θα συνεχίσουν την υλιστική τους ζωή. Τα είδωλα, τα ινδάλματα του καιρού μας, τα ρέοντα, τα φευγαλέα, τα παίρνουν για γνήσια και νομίζουν πως πατάνε στερεά, ενώ βουλιάζουν στον βάλτο της αμαρτίας.
Υπάρχουν, όμως και οι πιστοί που περιμένοντας τα Χριστούγεννα δεν μένουν σε μια εξωτερική προετοιμασία. Προχωρούν σε κάτι βαθύτερο. Νιώθουν το πνευματικό νόημα της Γιορτής. Ετοιμάζουν τις καρδιές τους με τη μετάνοια και την ιερά Εξομολόγηση, για να δεχθούν το σώμα και το αίμα του Κυρίου. Να γίνουν οι καρδιές τους Φάτνες.
Γι’ αυτούς τα Χριστούγεννα δεν είναι απλώς η ημέρα των δώρων. Είναι η ημέρα του θείου Δώρου που προσέφερε στη γη μας ο Ουράνιος Πατέρας. Δεν περιμένουν την μεγάλη Γιορτή σαν μια ολιγοήμερη σύντομη χαρά. Αλλά σαν πηγή της χαράς, διότι «ο λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν». Περιμένουν τα Χριστούγεννα , όχι απλώς σαν ένα μεγάλο γεγονός, που χάνεται στα βάθη των αιώνων , αλλά σαν μία σύγχρονη πραγματικότητα, μία «ευδοκία» του Ουράνιου Πατέρα και για το σύγχρονο άνθρωπο. Όχι σαν μια οποιαδήποτε ειρήνη, που την καταργούν οι μηχανές του πολέμου και η ανθρώπινη κακία, αλλά την αληθινή ειρήνη, που έψαλαν οι άγγελοι την άγια εκείνη Νύχτα και φρουρεί από τότε τις καρδιές των πιστών
Σεβασμιώτατε, σεβαστοί μου πατέρες , αγαπητοί αδελφοί
Και η φετινή γιορτή των Χριστουγέννων που με χαρά και αγαλλίαση βιώνουμε και θα χαρούμε αύριο, μετά από λίγες μέρες θα ανήκει στο παρελθόν. Οι χάρτινες και ξύλινές φάτνες, τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα θα πάνε στην αποθήκη ή θα πεταχτούν. Τα φώτα θα σβήσουν. Οι …..Ποιμένες θα γυρίσουν στην στάνη τους, Οι Μάγοι, «δι’ άλλης οδού», στην χώρα τους… Αλλά ο «Τεχθείς Βασιλεύς» των ψυχών μας θα μένει για πάντα κοντά μας, αφού έγινε όμοιος με εμάς, για να γίνουμε και εμείς όμοιοι με Εκείνον. Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε την καρδιά μας Σπήλαιο της Βηθλεέμ , μέσα στην οποία θα γεννηθεί το Θείο Βρέφος. Αμήν.
