ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ & ΑΛΜΥΡΟΥ κ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΝΥΜΦΙΟΥ ΤΟ ΕΣΠΕΡΑΣ ΤΗΣ M. ΔΕΥΤΕΡΑΣ 2019
Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί, παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα.
Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ ξεκινήσαμε χθές τό Ὁδοιπορικό τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος. Καί ἐπιχειροῦμε, ποθοῦμε νά πλησιάσουμε, νά ἀνακαλύψουμε καί νά γνωρίσουμε βῆμα βῆμα τόν Ἐρχόμενο σέ μᾶς καί Ἀγαπῶντα Θεό. Ἐκεῖνος ἔρχεται σέ μᾶς ὡς μανικός ἐραστής, μέσα στό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἀποστασίας μας, γιά νά μᾶς προσφερθεῖ καί νά ἑνωθεῖ μαζί μας. Ὀνομάζει τόν Ἑαυτό Του Νυμφίο καί τονίζει πώς τήν μεγαλύτερη ἀγάπη ἔχει κανείς, ὅταν «τήν ψυχήν αὐτοῦ θῇ ὑπέρ τῶν φίλων αὐτοῦ» (Ἰω. ιε’, 13).
Ὁ Νυμφίος ἔρχεται ὄχι μόνο τώρα, κατά τά μεγάλα γεγονότα πού θά ζήσουμε τίς ἅγιες αὐτές ἡμέρες, ἀλλά πάντοτε, μέσα στό παρελθόν, στό παρόν καί στό μέλλον μας. Αὐτή ἡ διαρκής κίνηση καί φορά του πρός ἐμᾶς εἶναι ὁ θεῖος ἔρωτας, τόν ὁποῖον τρέφει προαιωνίως καί θά τρέφει σέ ὅλους τούς μέλλοντες αἰῶνες ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο.
Ὡς Νυμφίος καλεῖ τόν καθένα μας σέ μιά οὐσιαστική ἕνωση μαζί Του· μιά ἕνωση πού δέν περιορίζεται σέ μιά παροδική καί ἐπιδερμική συναισθηματική συγκίνηση τῶν ἡμερῶν, ἀλλά σέ ἕνα βίωμα βαθύ πού θά καταλάβει τή διάρκεια ὅλης τῆς ζωῆς μας. Ἐμεῖς πῶς θά ἀνταποκριθοῦμε στό κάλεσμά Του;
Αὐτό πού ζητεῖ ἀπό μᾶς ὁ Χριστός διά τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ διάρκεια καί ἡ γνησιότητα τῶν αἰσθημάτων μας ἀπέναντί Του· νά μισήσουμε τήν ἁμαρτία καί συνειδητά καί φιλότιμα νά ἀγωνισθοῦμε ἐναντίον της· νά νεκρώσουμε τά φρονήματα τοῦ κόσμου καί τίς μέριμνές του μέσα μας· μέ ἐπιμέλεια νά προσπαθήσουμε γιά τήν ἀπόκτηση τῆς εὐλάβειας, τῆς κατάνυξης, τῆς ταπείνωσης, τῆς ἀγάπης, τῆς φιλαδελφίας καί ὅλων τῶν ἀρετῶν πού ἀναβλύζουν ἀπό τό «Ἑκούσιον Πάθος» τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.
«Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός». Ἔρχεται λαμπροφορεμένος μέ τήν ἄκρα ταπείνωσή Του, γιά τόν μοναδικό σκοπό πού πρέπει νά πραγματοποιήσει στόν κόσμο. Τρέχει σάν σέ πανήγυρη γάμου, θεληματικά καί χαρμόσυνα, στή σύλληψη, στό πάθος, στό μαρτύριο. Καλεσμένοι Του, ὅμως, εἴμαστε ὅλοι μας, ὄχι γιά νά θυμηθοῦμε ἤ νά νιώσουμε κάποια συναισθήματα, ἀλλά μέ τήν μέσα καί ἔξω ἀπό τόν Ναό ζωή μας, ἀπό δῶ καί στό ἑξῆς, νά συμπορευθοῦμε καί νά συσταυρωθοῦμε μαζί Του· μέ ἐγρήγορση καί νήψη, σάν τίς πέντε φρόνιμες παρθένες καί σάν τούς εὐγνώμονες δούλους τῶν ἀποψινῶν εὐαγγελικῶν παραβολῶν, πού φροντίζουν μέ ἐπιμέλεια γιά τίς λαμπάδες τους καί ἐργάζονται φιλότιμα νά αὐξήσουν τά θεόσδοτα τάλαντά τους, ὅσο περιμένουν τόν Νυμφίο, τόν Κύριό τους.
Ὁ Νυμφίος, λοιπόν, ἔρχεται σέ συνάντησή μας. Καί ἡ συνάντηση γίνεται μυστικά στά βάθη τῆς κάθε μιᾶς ψυχῆς. Ἄς μή διστάσουμε νά Τοῦ ἀνοίξουμε!
Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ
