Την Τρίτη 28 Νοεμβρίου 2017, η ΣΤ΄ τάξη του 6ου Δημοτικού Σχολείου Ν. Ιωνίας είχε μια ξεχωριστή συνάντηση με τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού κ.κ. Ιγνάτιο. Ο ποιμενάρχης με πατρική αγάπη δέχτηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις των παιδιών, υπό μορφής συνέντευξης, που προέκυψαν στο μάθημα της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής, όπου γινόταν αναφορά για τον ρόλο της Εκκλησίας.
Τους μαθητές/τριες συνόδευαν η Διευθύντρια του Σχολείου Αγάπη Ξανθοπούλου, η οποία διδάσκει το μάθημα της Κ.Π.Α. και οι Δάσκαλοι της ΣΤ΄ Αναστάσιος Κανελλόπουλος, Γεώργιος Σκούρας και Τσιμπλούλης Γεράσιμος. Κάθε μαθητής/τρια έγραψε στην τάξη την ερώτηση, που θα ήθελε να υποβάλει και στη συνέχεια έγινε ομαδοποίηση των ερωτήσεων.
Καλυβιώτη Βάσω: Σεβασμιότατε, γιατί η Εκκλησία της Ελλάδας έχει σημαντική θέση στους θεσμούς του κράτους;
Σεβασμιότατος: Η εκκλησία είναι αυτή που έφερε ο Χριστός στον κόσμο για να σώσει τους ανθρώπους. Η εκκλησία είναι ένας πολύ σημαντικός θεσμός στο ελληνικό κράτος, ενώνει τους Έλληνες με την κοινή πίστη και βεβαίως κάνει ένα έργο πέρα από το καθαρά εκκλησιαστικό. Ιδιαίτερα στις ημέρες μας κάνει ένα έργο φιλανθρωπίας, ένα έργο αλληλεγγύης. Και όταν λέμε εκκλησία να μην πηγαίνει το μυαλό σας σε μένα, ούτε στους παπάδες. Όλοι μαζί είμαστε εκκλησία.
Σιάρρα Ασπασία: Ποιο είναι το έργο της Εκκλησίας;
Μαρούσου Φαίδρα: Σεβασμιότατε, πώς μπορούμε να βοηθήσουμε το έργο της Εκκλησίας;
Σεβασμιότατος: Το έργο της εκκλησίας έχει δύο πλευρές. Το πρώτο είναι να τελεί τη θεία Λειτουργία. Είναι το μεγαλύτερο, δηλαδή να συγκεντρώνει όλους τους πιστούς κάθε Κυριακή μικρούς και μεγάλους και να τους λέει: «Ελάτε εδώ που είναι ο Χριστός. Ελάτε να ακούσετε τον Χριστό. Ελάτε να δείτε τον Χριστό. Ελάτε να ζήσετε με τον Χριστό. Ελάτε να κοινωνήσετε τον Χριστό, να γίνετε ένα με τον Χριστό κι ένα μεταξύ σας». Αυτό είναι το πρώτο και μεγαλύτερο. Όμως όταν γινόμαστε ένα με τον Χριστό, γινόμαστε εμείς ο Χριστός πάνω στον κόσμο και τότε πρέπει να φροντίσουμε τους ανθρώπους, όπως τους φρόντιζε ο Χριστός. Μας είπε: «Αν θέλετε να είστε δικοί μου, θα με βρίσκετε στη Θεία Λειτουργία αλλά και στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου που έχει ανάγκη, που πονάει, που διψάει, που πεινάει, που είναι άρρωστος, στη φυλακή». Έτσι η Εκκλησία αναλαμβάνει να κάνει ένα έργο, να προσφέρει στον κάθε άνθρωπο που χρειάζεται κάτι. Αυτό είναι το άλλο έργο της Εκκλησίας, που ξεκινά όμως από τη Θεία Λειτουργία. Ποιος το κάνει αυτό το έργο; Μα σας το είπα πριν, όλοι εμείς που είμαστε εκκλησία, δηλαδή οι πιστοί της εκκλησίας, εσείς, οι γονείς σας, όλοι μαζί.
Χιουκτούρης Χρήστος: Σεβασμιότατε, ποιες οι υποχρεώσεις του επισκόπου;
Στολίδης Βαλάντης: Ποια ήταν η διαδρομή σας μέχρι το αξίωμα του επισκόπου;
Σεβασμιότατος: Πρέπει καταρχήν να σας πω πώς έφτασα να είμαι εδώ, για να καταλάβετε. Εγώ ευλογήθηκα από τον Θεό να γεννηθώ σε μια οικογένεια που ο πατέρας μου ήταν ιερέας. Ένας πολύ καλός ιερεύς. Και όταν ένα παιδί γεννηθεί από έναν καλό ιερέα, το πρώτο που θέλει είναι να γίνει δεσπότης, χωρίς ίσως να καταλαβαίνει πολύ τι σημαίνει αυτό. Η ενορία ήταν το σπίτι μας και το σπίτι μας ενορία. Και τότε κατάλαβα πόσο μεγάλη σημασία έχει να είμαστε όλοι μαζί. Ένιωσα τη χαρά του να εργάζομαι μαζί με όλους για όλους. Και όσο περνούσαν τα χρόνια διαπίστωνα ότι ήθελα να κάνω κάτι στη ζωή μου, επειδή πίστευα στον Χριστό και τον αγαπούσα πάρα πολύ. Έτσι, αποφάσισα πρώτα-πρώτα να μην κάνω οικογένεια, να μην παντρευτώ. Είναι το πρώτο που αποφασίζει κανείς στη ζωή του, όταν θέλει να αφιερωθεί εξ’ ολοκλήρου στον Θεό. Δεν το κάνουν όλοι αυτό, ούτε πρέπει να το κάνουνε. Έτσι στα δεκαεννιά μου χρόνια, μπήκα σε ένα μοναστήρι, που όμως ήταν ιεραποστολικό, δηλαδή οι πατέρες της μονής δούλευαν και στον κόσμο και είχαν και το μοναστήρι. Ήμασταν όλοι μαζί μια κοινότητα, μια μεγάλη οικογένεια. Η Εκκλησία αποφάσισε, βλέποντας όλα αυτά τα χρόνια πως μπορούσα να κάνω κάποια πράγματα σημαντικά, να μου αναθέσει το μεγαλύτερο που υπάρχει μέσα στην εκκλησία, να γίνω επίσκοπος και μάλιστα διάδοχος του αειμνήστου αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου. Έτσι βρέθηκα να είμαι επίσκοπος. Δε λέω ότι δεν ήθελα, όμως πλέον αυτό που πρέπει να κάνω είναι, πρώτα – πρώτα να ενώνω την εκκλησία.
Παλάντζας Εφραίμ: Ποιο είναι το σημαντικότερο έργο που έχει γίνει μέχρι σήμερα την περίοδο που είσαστε Μητροπολίτης Δημητριάδος;
Σεβασμιότατος: Το σημαντικότερο, δεν μπορώ να το ξεχωρίσω. Δημιουργήσαμε την Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών, γιατί πρέπει η Εκκλησία, όπως λέμε και να θεολογεί, δηλαδή να μεταφέρει την πίστη στους ανθρώπους αλλά και να απαντάει στα σύγχρονα ερωτήματα. Δημιουργήσαμε τους γιατρούς αγάπης για να προσφέρουμε αγάπη στους ασθενείς. Βρεθήκαμε σε πολλά μέρη του κόσμου, όπως και στην Αφρική και στα Βαλκάνια. Δημιουργήσαμε κι ένα θεσμό του πολιτισμού που λέγεται «Μαγνήτων Κιβωτός» για τη διάσωση του πολιτιστικού αποθέματος, που σημαίνει ότι έχουμε έναν πολιτισμό στον τόπο μας πάρα πολύ ακριβό, πάρα πολύ σημαντικό. Είμαστε στον παράδεισο της Ελλάδος. Αναλάβαμε και αυτήν την ευθύνη. Σε όλα αυτά εγώ δεν κάνω πολλά. Ένα πράγμα κάνω. Προσεύχομαι να γίνονται σωστά τα πράγματα και προσπαθώ να δίνω την ευκαιρία στους ανθρώπους να κάνουν το καλύτερο που μπορούν στη ζωή τους.
Καρανίκα Φωτεινή: Σεβασμιότατε, τι δυσκολίες συναντάτε στο έργο σας;
Σεβασμιότατος : Η δυσκολία παιδιά είναι ένα πράγμα, και θα σας το πω για να το πάρετε στη ζωή σας, ο διάβολος δεν αγαπάει το καλό και το πολεμάει. Και ξέρετε πώς το πολεμάει; Με τον διχασμό, με το να βάλει στους ανθρώπους καχυποψίες, να τους χωρίζει, να τους διασπά, π.χ σε μία τάξη, ενώ όλα λειτουργούνε όπως λέμε ρολόι, μπαίνει στο μυαλό κάποιου να κάνει μια ομάδα και να ξεχωρίσει και να τα βάλει με κάποιους άλλους. Αμέσως τι υπάρχει; Υπάρχει μια διάσπαση. Η πιο μεγάλη δυσκολία είναι να κρατάς ενωμένο ένα μεγάλο έργο. Αυτό θέλει προσευχή, θέλει προσοχή.
Να σας δώσω και μια συμβουλή, ό,τι να αποφασίσετε να κάνετε στη ζωή σας σαν επάγγελμα να το αγαπάτε, αλλιώς να μην το κάνετε. Αυτό να ρωτήσετε μέσα σας. Όχι αν θα βγάλετε λεφτά, όχι αν θα βρείτε αμέσως δουλειά, όχι αν κάτι σας εντυπωσιάζει επειδή έχει μια στολή. Να ρωτήσετε τον εαυτό σας, «αυτό που θέλω να κάνω, το αγαπάω;» «Τρελαίνομαι γι’ αυτό; Ξενυχτάω γι’ αυτό; Είμαι ικανός να ξεχάσω να φάω για να κάνω αυτό που αγαπάω;» Τότε να το κάνετε και να το επιλέξετε. Θα είστε οι καλύτεροι.
Μακεδών Αλέξανδρος: Κλείνοντας θα θέλαμε Δέσποτα να σας ρωτήσουμε, αν συμφωνείτε με το πνεύμα των Χριστουγέννων, δηλαδή τα δώρα και τον Αϊ Βασίλη με την κόκκινη στολή.
Σεβασμιότατος: Οι άνθρωποι θέλουμε να το γιορτάζουμε και λίγο διαφορετικά, με φώτα, με δώρα. Δεν είναι κακά όλα αυτά. Και μένα μου αρέσει κάθε χρόνο, εκεί που μένω, να βάζω ένα δέντρο που μου δίνουνε, και να το στολίζω. Βάζω και μια φάτνη για να θυμάμαι κι εγώ τα παιδικά μου χρόνια. Από παιδί, με το που έμπαινε ο Νοέμβριος, σκεφτόμουν ποια φάτνη θα φτιάξω. Τη ζωγράφιζα μέσα μου και προσπαθούσα να την κάνω πραγματικότητα. Και μέχρι τώρα θέλω να το κάνω. Αλλά αν χάσουμε τη Θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων ή το νόημα, δεν έχουν νόημα όλα αυτά. Μακάρι να πείσετε και τους γονείς σας να είσαστε στη Θεία Λειτουργία, ας είναι και πρωινή. Θα είναι όμορφο να κάνετε δώρο σε κάποιον που δεν το περιμένει από σας. Θυμάμαι, πως ο πατέρας μου μας έπαιρνε παιδιά και πηγαίναμε την ημέρα των Χριστουγέννων να τα γιορτάσουμε στα σπίτια των αρρώστων και των φτωχών. Τα πιο όμορφα Χριστούγεννα τα πέρασα σε άλλα σπίτια, πηγαίνοντας δέματα. Μακάρι να πείτε στους γονείς σας φέτος να βρούμε μια οικογένεια, να πάμε πέντε πράγματα και να πούμε σας τα έφερε ο Χριστός. Δε θα υπάρχουν ομορφότερα Χριστούγεννα! Καλά Χριστούγεννα σε όλους.
Η απομαγνητοφώνηση, η επιλογή μερών της συνέντευξης και η επιμέλειά της έγιναν από τον δάσκαλο Τσιμπλούλη Γεράσιμο. Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Θεσσαλία», την Τετάρτη 27 Δεκεμβρίου 2017.
