Σε μία σεμνή εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 22/11 στην κατάμεστη αίθουσα της Λαϊκής Βιβλιοθήκης, ο Θρησκευτικοφιλολογικός Σύλλογος Βόλου «ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΑΙ» τίμησε τον αείμνηστο Πρωτοψάλτη και Δάσκαλο της Ψαλτικής Τέχνης Τρύφωνα Γερόπουλο, παρουσία του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου.
Την εκδήλωση άνοιξε ο Πρόεδρος του Συλλόγου κ. Ευστάθιος Γραμμένος, ο οποίος αναφέρθηκε στην ζωή και το έργο του Τρύφωνα Γερόπουλου, που γεννήθηκε το 1914 στην Αγριά. Σε ηλικία 16 ετών, το 1930, διορίστηκε Λαμπαδάριος του Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου Βόλου, το 1934 Πρωτοψάλτης του Ι.Ν. Εισοδίων της Θεοτόκου Άνω Βόλου, το 1937 Πρωτοψάλτης του Ι. Ν. Αγίου Δημητρίου Αλμυρού και το 1939 Πρωτοψάλτης του Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου Αγριάς, όπου παρέμεινε επί 47 συναπτά έτη.
Διακρίθηκε ως εξαιρετικός δάσκαλος, υμνογράφος και μελουργός, κυρίως, όμως, για τη βαθειά του ευσέβεια, με την οποία υπηρέτησε την Ψαλτική τέχνη. Μελοποίησε Ακολουθίες Αγίων, Τρισάγια, Χερουβικά, Λειτουργικά, «Άγιον εστί», Κοινωνικά κ.άλ., Όπως σημείωσε ο Πρόεδρος του Συλλόγου, «ο Τρύφων Γερόπουλος αποτελεί παρακαταθήκη για την Τοπική Εκκλησία και τον ιεροψαλτικό κόσμο. Έχει αφήσει σπουδαίο έργο, το οποίο πιστεύουμε δεν έχει εκτιμηθεί ακόμη όσο πρέπει. Χρέος όλων είναι να συμβάλουμε ώστε να αναδειχθεί».
Ακολούθησε απόδοση μεγαλουργημάτων του Τρύφωνα Γερόπουλου, από κλιμάκιο μαθητών του, υπό τη δ/νση του Άρχοντος Μουσικοδιδασκάλου της Μ.τ.Χ.Ε. Κυριαζή Νικολέρη. Χαιρετισμό, εκ μέρους της οικογένειας του Τρύφωνα Γερόπουλου, απηύθυνε ο γαμπρός του, μαέστρος Βλάσης Μαστρογιάννης και εκ των μαθητών του ο Πρωτοψάλτης Ζάχος Νικολέρης.
Την εκδήλωση έκλεισε ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας κ. Ιγνάτιος, ο οποίος εξήρε το νεανικό της ηλικίας του Τρύφωνα Γερόπουλου, όταν ανέλαβε ιεροψαλτικές ευθύνες, που ήταν καρπός έμπνευσης, που έλαβε από τον Ιεροψάλτη πατέρα του. Αναφέρθηκε στην εγγενή ευλάβεια και σεμνότητα του τιμηθέντος και στην υπευθυνότητα που επέδειξε για την διδασκαλία της Ψαλτικής στα νέα παιδιά. Ο κ. Ιγνάτιος αναφέρθηκε, επίσης, στην αγάπη και το μεράκι του Τρύφωνα Γερόπουλου για την μουσική, που φαίνεται από το πλήθος των πρωτότυπων μελουργημάτων του και την τόλμη που επέδειξε στην δημιουργία τους. Τέλος, αναφέρθηκε στην ιδιότητα του Δασκάλου, που χαρακτήριζε τον Τρύφωνα Γερόπουλο, την οποία διακόνησε με τέτοιο τρόπο, ώστε να μαρτυρούν γι’ αυτήν οι εκλεκτοί μαθητές του.
