Φωτογραφίες:Γιάννης Γεωργιάδης
Τα Εγκαίνια του νέου Κοιμητηριακού Ναού του Αγίου Λαζάρου, στο Διαδημοτικό Κοιμητήριο του Βόλου, τέλεσε σήμερα ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, παρουσία εκπροσώπων των Αρχών και πολλών πιστών, που προσευχήθηκαν για την ανάπαυση των ψυχών των προσφιλών τους προσώπων.
Πρόκειται για έναν Ναό κόσμημα, ο οποίος ανεγέρθηκε με την προσωπική μέριμνα του Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμ. Δαμασκηνού Κιαμέτη και τη συνδρομή πολλών ευωνύμων και ανωνύμων δωρητών.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο π. Δαμασκηνός αναφέρθηκε στο ιστορικό ανεγέρσεως του Ναού και επισήμανε τα εξής:
«Μέ βαθειά συγκίνηση ἱστάμεθα μέσα στόν ἐγκαινιασμένο τοῦτο Ἱερό Κοιμητηριακό Ναό τοῦ Ἁγίου Λαζάρου, στόν ὁποῖο, διά τῆς ἱερᾶς ἀκολουθίας τῶν Ἐγκαινίων, ἐσκήνωσε πλέον ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, καθιστώντας τον Σκήνωμα τῆς Δόξης Του, ὅπου ἀπαύστως θά ἀναπέμπονται οἱ πρός Αὐτόν δεήσεις, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος.
Εὐλογώντας καί δοξάζοντας τό Ἅγιο Ὄνομά Του γιά τήν ἀνέκφραστη αὐτή δωρεά, ἀναπολοῦμε εὐχαριστιακά τήν ἱστορική διαδρομή τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ τόπου, ἀπό τήν πρώτη ἰδέα τῆς συλλήψεώς του ἕως τήν σημερινή εὔσημο ἡμέρα, κατά τήν ὁποία ἔχει ἤδη σφραγισθεῖ ἀπό τή μυστηριακή καί φρικώδη παρουσία τοῦ Παναγίου Πνεύματος.
Πολλά χρόνια μᾶς χωρίζουν ἀπό τή χρονική ἐκείνη συγκυρία, κατά τήν ὁποία ὁ Δῆμος Βόλου συλλαμβάνει τήν ἰδέα καί ἀποφασίζει τή δημιουργία ἑνός νέου διαδημοτικοῦ κοιμητηρίου, δεδομένου ὅτι τό παλαιό κοιμητήριο Βόλου ἔχει πλέον κορεσθεῖ. Εἶναι μιά ἀπόφαση πού προκαλεῖ ἀναμενόμενες ἀντιδράσεις, ἀφοῦ τό παλαιό κοιμητήριο ἀποτελεῖ ἐπί σειρά ἐτῶν τήν κιβωτό, πού φέρει σάν πολύτιμο φορτίο τά σώματα ἀγαπημένων κεκοιμημένων, ἐνῶ οἱ οἰκογενειακοί τάφοι διασώζουν τίς ἀναμνήσεις μιᾶς ὁλόκληρης ζωῆς, γιά ἑκατοντάδες Βολιῶτες.
Ἡ τοπική Ἐκκλησία, ὡς Μητέρα φιλόστοργη, ὡς σημεῖο καί φορέας ἑνότητος καί καταλλαγῆς, ἀγωνίζεται γιά ἄλλη μιά φορά νά διαφυλάξει τήν ὁμόνοια τοῦ λαοῦ. Συντάσσεται μέ τήν ἀπόφαση δημιουργίας τοῦ νέου κοιμητηρίου καί βοηθεῖ τό ποίμνιό της νά ἀποδεχθεῖ τήν νέα αὐτή πραγματικότητα καί νά εἰρηνεύσει.
Ὡστόσο, στήν πρώτη ἐπιτόπια ἔρευνα τοῦ χώρου πού ἔχει ἐπιλεχθεῖ, περιμένει τόν Ἐπίσκοπο καί τούς συνεργάτες του μιά δυσάρεστη ἔκπληξη: δέν ὑπάρχει κοιμητηριακός Ναός. Μιά περιφραγμένη ἔκταση μέ οἰκοδομήματα οὐδετέρου χρώματος δέν συνιστᾶ ὁπωσδήποτε ὀρθόδοξο κοιμητήριο. Ποῦ θά ὁδηγοῦν οἱ πιστοί τούς κεκοιμημένους ἀδελφούς τους γιά τό τελευταῖο κατευόδιο, ἄν ὄχι στόν ἱερό Ναό; Ποῦ θά καταθέτουν τόν δικό τους δικαιολογημένο ἀνθρώπινο πόνο γιά τόν ἀποχωρισμό, ἄν ὄχι στόν καθαγιασμένο χῶρο, ὅπου ἁπτά ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καί τῶν Ἁγίων θά σκηνώνει;
Προσωρινή ἀνακούφιση στήν ἀπορία αὐτή βρίσκει ἡ Εκκλησία στήν φιλάδελφη προσφορά τοῦ τότε Ἀντιδημάρχου κ. Καπούλα, ὁ ὁποῖος κάνει μιά γενναιόδωρη οἰκονομική προσφορά, προκειμένου νά μετατραπεῖ σέ ὑποτυπώδη χῶρο λατρείας ἕνα τετράγωνο κτῖσμα ἐντός τοῦ κοιμητηρίου.
Ἡ ὁμάδα τῶν ἐφημερίων πού συγκροτεῖται γιά τήν ἐξυπηρέτηση τῶν λατρευτικῶν ἀναγκῶν στό νέο Κοιμητήριο ἐπιτελεῖ ἀγόγγυστα τό ἱερό της ἔργο, συχνά μέσα σέ τόσο ἀντίξοες συνθῆκες, ὥστε νά γίνεται ἡ διακονία τους πραγματικά μαρτυρική καί ἡρωϊκή. Γιατί καλοῦνται, ἕνα παγωμένο τόπο τόν χειμῶνα, μέσα στό ἀφόρητο ψῦχος καί τή βροχή, ὁ ὁποῖος τό καλοκαίρι γίνεται σωστή ἔρημος ἀπό τόν καύσωνα, νά τόν θερμαίνουν μέ τίς προσευχές τους καί νά τόν δροσίζουν μέ τήν πρός τούς πονεμένους πατρική ἀγάπη τους, βάζοντας στήν ἄκρη τόν ἑαυτό τους, τήν ὑγεία τους, τίς προσωπικές τους ἀνάγκες.
Ὁ ἀγῶνας τῶν ἱερέων μας ἀλλά καί ὁ πόνος τῶν πιστῶν δέν μπορεῖ παρά νά συγκινήσει τήν Ἱερά Μητρόπολη καί τόν Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη της, ὁ ὁποῖος παίρνει τή γενναία ἀπόφαση νά ἀνεγείρει μεγάλο Ναό σέ περίοπτη θέση τοῦ Κοιμητηρίου. Πρόκειται γιά μιά ἀπόφαση πού λαμβάνεται μέ αἷμα ψυχῆς καί κόπο, ἀλλά καί μέ ἕνα σιωπηλό, δίκαιο παράπονο: κανένας δέν ἀναλαμβάνει νά συνδράμει ἕνα τέτοιο κοινωφελές ἔργο. Κανένα κονδύλιο δέν περισσεύει γιά νά δημιουργηθεῖ αὐτός ὁ τόπος, πού θά προσφέρει ἀργότερα τόση ἐνίσχυση, τόση παρηγοριά, τόση ἐλπίδα στίς πονεμένες ἀπό τή δοκιμασία τοῦ θανάτου ψυχές.
Ἔτσι, στό τεράστιο βάρος τοῦ φιλανθρωπικοῦ καί κοινωνικοῦ της ἔργου ἡ τοπική Ἐκκλησία προσθέτει καί τόν Ναό τοῦ Ἁγίου Λαζάρου. Δίδεται, σύν Θεῷ, ἡ ἄδεια ἀπό τη Ναοδομία. Γιά τήν ἔναρξη, ὅμως, τῶν ἐργασιῶν, ἡ Ἱερά Μητρόπολη ἀναγκάζεται νά λάβει τό δάνειο τῶν 80.000€, δεσμεύοντας περιουσιακά της στοιχεῖα.
Τό ἔργο ἀρχίζει τό σωτήριο ἔτος 2002. Ἀπό τότε διαγράφεται φανερά ἡ σταθερή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, μέσῳ τῶν ἀνθρώπων. Ὁ ἔγκριτος συντοπίτης μας πολιτικός μηχανικός Εὐάγγελος Θεοδωρόπουλος, πιστό τέκνο τῆς Ἐκκλησίας, προσφέρει δωρεάν τήν ἐκπόνηση τῶν Μελετῶν. Οἱ πιστοί, σάν τή χήρα τοῦ Εὐαγγελίου, συνδράμουν μέ τόν ὀβολό τους, ὅσον δύνανται. Ἀργότερα, εὐγενεῖς καρδιές μεγάλων εὐεργετῶν δίνουν ἀπρόσμενη ὤθηση στό ἔργο. Συγκινητική, τέλος, εἶναι ἡ προσφορά τῶν ἴδιων τῶν ἱερέων μας, πού ἐξυπηρετώντας τίς λατρευτικές ἀνάγκες τῶν πιστῶν, προσφέρουν ὁλοπρόθυμα, ἄν καί οἰκογενειάρχες οἱ περισσότεροι, τή δίκαιη ἀμοιβή τους, ὡς ταπεινή ἀλλά πολύτιμη συμβολή στήν προώθηση τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ ἔργου.
15 χρόνια ἀργότερα, χρόνια γεμάτα κόπο, μόχθο, ἀγωνία, ἀλλά καί ἐλπίδα γιά τή μελλοντική καρποφορία, ἔχουμε τήν εὐλογία καί τή χαρά τῆς σημερινῆς ἡμέρας. Ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Θεοῦ, ἀλλά καί ἡ χρηστή διαχείριση τῆς Ἐκκλησίας, μέ συνολικά ἔσοδα ἀπό κηροπωλησία, ἱεροπραξίες, δάνεια καί δωρεές τό ποσό τῶν 807.489,00 € καί συνολικά ἔξοδα τό ποσό τῶν 807.174,00 €, ἀποδίδουν σήμερα στή λατρευτική χρήση, πανεπισήμως μέ τόν ἐγκαινισμό του, ἕνα περικαλλέστατο Ἱ. Ναό, διαφορετικό ἀπό τούς ἄλλους κοιμητηριακούς, μεγαλόπρεπο, ὑψηλό, φωτεινό, ἱλαρό.
Σέ ἕνα τέτοιο περιβάλλον, ὅπου καί αἰσθητά δεσπόζει ἡ χαρά καί ἡ ἐλπίδα τῆς ἀπολαύσεως τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, οἱ πενθοῦντες προπέμπουν τούς ἀγαπημένους τους στήν αἰώνια ζωή, ἀναγόμενοι καί οἱ ἴδιοι νοερῶς σέ αὐτήν τήν πνευματική πραγματικότητα, παρηγορούμενοι, χαίροντες, πάντοτε ἐλπίζοντες στό ἄπειρο ἔλεος τοῦ Ἁγίου Θεοῦ, πού εἶναι ἡ Πηγή τῆς Ζωῆς, καί τῆς νῦν καί τῆς μελλούσης. Καί αὐτό εἶναι γιά τήν Ἐκκλησία μας ἡ μεγαλύτερη χαρά, ἡ μεγαλύτερη ἐπιβράβευση καί ἡ μεγαλύτερη καταξίωση.
Ἀπό τῆς θέσεως αὐτῆς, αἰσθανόμεθα ἀδήριτο τήν ἀνάγκη καί ἐπιτακτικό τό χρέος νά ἐκφράσουμε τίς θερμές εὐχαριστίες μας πρός ὅλους ὅσοι ἐργάσθηκαν μέ κάθε τρόπο γιά τήν εὐόδωση αὐτῆς τῆς ἱερῆς προσπάθειας: τούς μηχανικούς καί τούς τεχνίτες ὅλων τῶν εἰδικοτήτων, πού προσέφεραν τίς γνώσεις καί τόν κόπο τους· τίς ἑκάστοτε Δημοτικές ἀρχές αὐτῶν τῶν 15 ἐτῶν, πού περιέβαλαν μέ τή συμπαράστασή τους τό ἔργο· τούς ἐπωνύμους καί ἀνωνύμους εὐεργέτες, πού κατεστάθησαν οἱ κτήτορες τοῦ περιωνύμου αὐτοῦ Ἱ. Ναοῦ· τά Διοικητικά Συμβούλια καί τό προσωπικό τοῦ Κοιμητηρίου, πού ἀγωνίσθηκαν γιά τήν ὁμαλή λειτουργία του.
Κυρίως, ὅμως, καί πρωτίστως, ἐπιθυμοῦμε νά ἐκφράσουμε τή βαθειά εὐγνωμοσύνη μας πρός τό σεπτό πρόσωπό Σας, Σεβασμιώτατε Ποιμενάρχα μας, διότι μᾶς περιβάλατε μέ τήν πατρική ἀγάπη καί τήν ἐμπιστοσύνη Σας, ἀναθέτοντας στήν ἀναξιότητά μας τήν γενική εὐθύνη γιά τήν ὁλοκλήρωση αὐτοῦ τοῦ μεγάλου ἔργου, πού ἀποτελεῖ ὄντως καύχημα γιά τήν τοπική μας Ἐκκλησία. Μᾶς δώσατε τήν εὐκαιρία νά ζήσουμε, καθ᾿ ὅλη αὐτή τή διαδρομή, τήν ἐπισκίαση τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ μέσα στίς πολυάριθμες δυσκολίες τοῦ ἐγχειρήματος, μιά μοναδική, πράγματι, καί πολύτιμη ἐμπειρία, πού θά εἶναι γιά μᾶς ἕνας πνευματικός πλοῦτος μέσα στήν ὑπόλοιπη ζωή καί διακονία μας.
Κατακλείοντας, μέ ὅλη μας τήν καρδιά ἀναφωνοῦμε: Τοῦτον τόν Οἶκον στερέωσον, Κύριε, καί φύλαξον αὐτόν ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος ἀσάλευτον, πρεσβείαις τοῦ Τετραημέρου Φίλου Σου Λαζάρου καί πάντων τῶν Ἁγίων. Ἀμήν!»
Από τη μεριά του, ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας κ. Ιγνάτιος εξέφρασε την ευγνωμοσύνη και τα συγχαρητήριά του προς τον Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως π. Δαμασκηνό για τους άοκνους αγώνες και τις κοπιώδεις, πολυετείς, προσπάθειές του, προκειμένου ο Ναός του Αγίου Λαζάρου να γίνει πραγματικότητα και να βρίσκουν σ’ αυτόν ανάπαυση και παρηγορία οι ψυχές των ανθρώπων, που αποχαιρετούν και θρηνούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Εξέφρασε, τέλος, και τις ευχαριστίες του προς όλους όσοι ποικιλοτρόπως συνέβαλαν στην υλοποίηση του έργου.
