Μία λαμπρή, όσο και συγκινητική εκδήλωση μνήμης, με αφορμή την επέτειο για την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 29/5 στο ασφυκτικά γεμάτο Πν. Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος. Η εκδήλωση, που είχε τίτλο «Η μνήμη και η Πόλις…», υλοποιήθηκε διά του φορέα Πολιτισμού της Τοπικής μας Εκκλησίας «Μαγνήτων Κιβωτός, για την διάσωση του πολιτιστικού αποθέματος».
Στην εκδήλωση ο γνωστός Καλλιτέχνης και Πρωτοψάλτης Βασίλης Αγροκώστας, Καθηγητής του Μουσικού Σχολείου Βόλου, ερμήνευσε, με έντονα βιωματικό και εκφραστικό τρόπο, θρήνους και τραγούδια για την Άλωση της Πόλης, με τη συμμετοχή της Παραδοσιακής Χορωδίας του Συνδέσμου Ιεροψαλτών «Όσιος Ιωάννης ο Κουκουζέλης», υπό τη δ/νση του Πρωτοψάλτου Δημητρίου Χατζηγεωργίου, αποκομίζοντας το δίκαιο και πηγαίο χειροκρότημα του κοινού. Η Χορωδία απέδειξε, για ακόμα μία φορά, το υψηλό επίπεδο των μελών της και την σπουδαία προσφορά της στην διατήρηση και καλλιέργεια της Βυζαντινής και Παραδοσιακής μας Μουσικής.
Ξεχωριστή θέση στην εκδήλωση είχε η παρουσία του Δημοσιογράφου Νίκου Βαραλή, Δ/ντού του Ρ/Σ «Ορθόδοξη Μαρτυρία», ο οποίος επιμελήθηκε και απέδωσε εκπληκτικά τα σχετικά κείμενα, που συνόδευαν το μουσικό μέλος, προκαλώντας ρίγη συγκινήσεως στο συνεπαρμένο κοινό.
Την εκδήλωση έκλεισε ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Ιγνάτιος, ο οποίος ευχαρίστησε, συγκινημένος, όλους όσοι συμμετείχαν και συνήργησαν για την πραγματοποίηση της ξεχωριστής αυτής εκδήλωσης. Επεσήμανε, μάλιστα, ότι «απόψε βιώσαμε ένα συγκλονιστικό μάθημα ιστορίας, που θα έπρεπε να διδάσκονται τα παιδιά μας σε όλα τα σχολεία του τόπου μας, γιατί αυτό σημαίνει ιστορία, να μπορούμε να βιώνουμε γεγονότα, που στέλνουν μηνύματα, μας φέρνουν σε επαφή μ’ αυτό που ήμασταν, μας δείχνουν τί πραγματικά είμαστε και πώς πρέπει να μείνουμε. Νιώθουμε θλίψη, προς στιγμήν, αλλά ταυτόχρονα μια ζωντανή ελπίδα. Αυτός ο πολιτισμός υπήρξε χίλια χρόνια και ήταν Αληθινός, Ελληνικός, Οικουμενικός και Ορθόδοξος. Ήρθε, όμως η Πτώση, της οποίας προηγήθηκαν η διαφθορά, ο διχασμός. Η Πόλη δεν παραδόθηκε ποτέ και αυτό ήταν το αποκορύφωμα του πολιτισμού μας, γιατί όλοι ήταν αποφασισμένοι να θυσιαστούν. Και την ίδια ώρα είχε γραφτεί η ιστορία, που την αναγνωρίζει ο αποκαλούμενος πολιτισμένος κόσμος, η Δύση, που θέλει να πρωταγωνιστεί, ότι το Βυζάντιο αναχαίτισε ουσιαστικά τον κίνδυνο που μέχρι και σήμερα υπάρχει, το Ισλάμ να κυριαρχήσει στην Ευρώπη. Το Βυζάντιο ήταν το ανάχωμα που έσωσε την Ευρώπη, έχοντας, την ίδια ώρα, εκχριστιανίσει τα σλαβικά φύλα. Τέλος, μπορεί μεν να έπεσε η Πόλις και να χάθηκε το Βυζάντιο, αλλά μεταλαμπαδεύτηκε ο πολιτισμός. Κι αν μπορούν κάποιοι εκεί στη Δύση σήμερα να παινεύονται για την Αναγέννησή τους, αναγνωρίζουν, στην ουσία, τον πολιτισμό μας, που μεταφέρθηκε εκεί. Δυστυχώς, πολλές φορές, λησμονούμε κι αφήνουμε τη διχόνοια και πάλι να κυριαρχήσει μέσα μας, υποχωρούμε μπροστά σε συμφέροντα, είμαστε έτοιμοι να παραδοθούμε άνευ όρων… Πρέπει να κρατήσουμε ζωντανή την Πόλη των ονείρων μας, που είναι Πολιτισμός Ορθοδοξία, Αλήθεια, Ενότητα, Οικουμενικότητα…».
