23 Νοεμβρίου, 2024

Έλευση Ιεράς Εικόνος Παναγίας Βουλκάνου στην Ανάληψη

Ένα πλούσιο Πρόγραμμα λατρευτικών Εκδηλώσεων έχει καταρτίσει ο Ιερός Ναός Αναλήψεως του Χριστού Βόλου, με την ευκαιρία της Εορτής της Ενδόξου Αναλήψεως του Χριστού .

Το πρόγραμμα των φετινών Εορταστικών Εκδηλώσεων θα διαρκέσει από τη Δευτέρα 22 Μαΐου  έως το Σάββατο 27 Μαΐου.

Κορυφαίο γεγονός της Ιεράς Πανηγύρεως θα αποτελέσει η έλευση της Ιεράς Εικόνος της Παναγίας Βουλκάνου από την ομώνυμο Ιερά Μονή της Μεσσηνίας, η οποία θα παραμείνει στον Εορτάζοντα Ιερό Ναό μέχρι το Σάββατο 27 Μαΐου.

Εκλεκτοί ομιλητές όπως ο Γέρων Νήφων ο Βατοπαιδινός, ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου Δίβρης π. Αρσένιος, ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω π. Μάξιμος καί ο Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος π. Σεραφείμ Ζαφείρης, θα πραγματοποιήσουν ομιλίες προς ωφέλεια των πιστών.

Στις λατρευτικές Εκδηλώσεις της Ιεράς Πανηγύρεως θα συμμετάσχουν εφέτος, κατόπιν προσκλήσεως του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας οι Μητροπολίτες Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσόστομος και Λευκάδος και Ιθάκης κ.κ. Θεόφιλος.

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ

 

ΔΕΥΤΕΡΑ 22 ΜΑΪΟΥ 2017

ΩΡΑ 7:30-9:30 ΤΟ ΠΡΩΙ:    Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΙΚΟΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΟΥΛΚΑΝΟΥ

ΕΚ ΤΗΣ ΟΜΩΝΥΜΟΥ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

 

ΩΡΑ 6:30 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ:    Υποδοχή της Ιεράς και Θαυματουργού Εικόνος της Παναγίας Βουλκάνου στα Προπύλαια του Ιερού Ναού Αναλήψεως του Χριστού Βόλου από τον Ιερό Κλήρο και τον φιλόχριστο Λαό. Πανηγυρικός Εσπερινός προεξάρχοντος του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου Θεοκλήτου Λαμπρινάκου, Πρωτοσυγκέλλου της Ἱ.Μ. Μεσσηνίας.

ΩΡΑ 8:00-9:00 ΤΟ ΒΡΑΔΥ: Ιερά Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο.

-Ομιλία του Γέροντος Νήφωνος του Βατοπαιδινού με θέμα: «Η παρουσία της Παναγίας στη ζωή μας».

 

ΤΡΙΤΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2017

ΩΡΑ 7:30-9:30 ΤΟ ΠΡΩΙ:     Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

 

ΩΡΑ 6:30 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ:    Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός της Εορτής της Αποδόσεως του Πάσχα. Τον θείο Λόγο θα κηρύξει ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Αρσένιος Κατερέλος, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου Δίβρης, με θέμα: «Ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης».

 

ΩΡΑ 8:00-9:00 ΤΟ ΒΡΑΔΥ: Καταληκτήριος συνάντηση των Μελών του Κύκλου Μελέτης Αγίας Γραφής Γυναικών της Ενορίας μας, στην αίθουσα «Αρχονταρίκι» του Πνευματικού μας Κέντρου.

ΤΕΤΑΡΤΗ 24 ΜΑΪΟΥ 2017

ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

ΩΡΑ 7:30-10:30 ΤΟ ΠΡΩΙ:  Ὀρθρος και Πανηγυρική Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Αιδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Φλάκη, ο οποίος θα κηρύξει και τον Θείο Λόγο.

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΕΝΔΟΞΟΥ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ

ΩΡΑ 6:30 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ:  Ακολουθία της Ενάτης Ώρας του Πάσχα.

ΩΡΑ 7:00 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ:  Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας και Θείου Κηρύγματος, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λευκάδος και Ιθάκης κ.κ. Θεοφίλου, συγχοροστατούντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσοστόμου και Δημητριάδος κ.κ. Ιγνατίου.

9:00 ΤΟ ΒΡΑΔΥ:  Λιτάνευσις της Ιεράς Εικόνος διά των οδών Γκλαβάνη-Αναλήψεως-Γαμβέτα-Ρήγα Φεραίου-Κ. Καρτάλη-Αναλήψεως με τη συμμετοχή Στρατιωτικού Αγήματος, της Φιλαρμονικής του Δήμου Βόλου και αντιπροσωπειών Πολιτιστικών Συλλόγων.

 

ΠΕΜΠΤΗ 25 ΜΑΪΟΥ 2017

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΕΝΔΟΞΟΥ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΩΡΑ 7:00- 10:30 ΤΟ ΠΡΩΙ:  Όρθρος και Πανηγυρική Θεία Λειτουργία, συλλειτουργούντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσοστόμου, Λευκάδος και Ιθάκης κ.κ. Θεοφίλου και Δημητριάδος κ.κ. Ιγνατίου, μετά Θείου Κηρύγματος.

ΩΡΑ 6:30 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ:  Μεθεόρτιος Πανηγυρικός Εσπερινός και Ιερά Παράκληση προς τον Αναληφθέντα Κύριο, προεξάρχοντος του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου Σεραφείμ Ζαφείρη, Ιεροκήρυκος της Ι.Μ. Φθιώτιδος, ο οποίος θα κηρύξει και τον Θείο Λόγο.

 

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2017

ΩΡΑ 7:30- 9:30 ΤΟ ΠΡΩΙ:  Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

ΩΡΑ 6:30 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ: Ακολουθία του Εσπερινού και της Ιεράς Παρακλήσεως της Παναγίας Βουλκάνου. Τον θείο λόγο θα κηρύξει ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Μάξιμος Κυρίτσης, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω, με θέμα: «Ο δοξασμός του Ελληνισμού».

ΣΑΒΒΑΤΟ 27 ΜΑΪΟΥ 2017

ΩΡΑ 7:30- 9:30 ΤΟ ΠΡΩΙ:  Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

ΩΡΑ 9:30- 10:30 ΤΟ ΠΡΩΙ:  Ιερά Παράκληση προς την Παναγία Βουλκάνου.

 

Τελετή αναχωρήσεως της Ιεράς Εικόνος της Παναγίας Βουλκάνου

 

 

 

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΙΕΡΑΣ ΕΙΚΟΝΟΣ

ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΟΥΛΚΑΝΙΩΤΙΣΣΗΣ

 

           «Χαίροις Μεσσηνίας η καλλονὴ, και των εν κινδύνοις απροσμάχητος αρρωγή˙ χαίροις μοναζόντων ωράϊσμα και κλέος˙  ημών ψυχών ο έρως ω Βουλκανιώτισσα».

Κυρά και Βασίλισσα της άνω Μεσσηνίας είναι η Παναγία η Βουλκανιώτισσα, που από το θρόνο στο Μοναστήρι Της περιβλέπει και σκεπάζει νοτιοανατολικά, πέρα από τη Μεσσήνη και τη Καλαμάτα, μέχρι τη θάλασσα του Μεσσηνιακού κόλπου και βορειοδυτικά μέχρι τη Μεγαλόπολη, τον εύφορο κάμπο.

Η ιερά εικόνα της Βουλκανιώτισσας, «είναι η εφέστιος εικὼν της ιστορικής μονής του Βουλκάνου και αποτελεί το καύχημα και το σέμνωμα ολοκλήρου του μεσσηνιακού λαού». [1] Πρόκειται περί παλαιοτάτης σκαφιδωτής εικόνος, η οποία δυστυχώς με την πάροδο των ετών υπέστη πολλές φθορές και εχει καταστραφεί μέρος αυτής. Το ευτύχημα είναι ότι το κυριώτερο και βασικώτερο μέρος της δηλαδή, η παράσταση του Χριστού και της Παναγίας, έχει διασωθεί. Ένεκα της φθοράς των άκρων της εικόνος, κατά πάσα πιθανότητα αφαιρέθηκε το φθαρμένο μέρος του ξύλου με αποτέλεσμα το μέγεθος της εικόνος να μικρύνει, γι᾿ αυτό και δεν σώζονται η επιγραφή και οι βραχυγραφίες των ονομάτων του Χριστού και της Παναγίας, που αναμφιβόλως θα υπήρχαν και οι οποίες αναπληρώνονται με τις επιγραφές επί της αργυράς επενδύσεως, που ομολογούν τις αρχικές, αλλά όπως προαναφέραμε, δεν διατηρούνται πλέον. Οι επιγραφές αναφέρουν: ΜΗΡ  ΘΟΥ και ΙΣ ΧΣ  ΝΙ ΚΑ «ΟΔΗΓΗΤΡΙΑ Η ΕΠΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΗ ΤΩ ΟΡΕΙ ΒΟΥΛΚΑΝΩ». Ο Καθηγητής Θωμάς Προβατάκης, παραλληλίζει την εικόνα της Βουλκανιώτισσας, με εικόνα του Μουσείου Μπενάκη που είναι τμήμα ευρύτερης συνθέσεως και σημειώνει ότι μοιάζουν τόσο φυσιογνωμικά, όσο και τεχνοτροπικά. Πρόκειται για το έργο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, του γνωστού μας «Ελ Γκρέκο», πού παριστά τον Ευαγγελιστή Λουκά να ζωγραφίζει εικόνα της Θεοτόκου της Οδηγητρίας[2].

Η ξύλινη εικών εσωτερικά, στο πίσω μέρος της καλύπτεται από ασημένια απένδυση, υπό τύπον ασημένιας μεταλλικής θήκης, η οποία χρησιμεύει ώστε να συγκρατεί και να «δένει» την εικόνα. Ως κατασκευαστής φέρεται κάποιος τεχνίτης ονόματι Γεώργιος, επί ηγουμενίας Παρθενίου. Στο όπισθεν μέρος της επένδύσεως αναγράφεται η πληροφορία της κατασκευής: «ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΒΟΥΛΚΑΝΟΥ ΕΤΕΙ 1772 ΙΔΙΟΧΕΙΡΟΣ ΕΜΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ».

Ολόκληρη η εικών μαζί με την οπίσθια επένδυση, καλύπτεται από αργυρό σφυρήλατο κάλυμμα, σαν να είναι τοποθετημένη εντός ασημένιου κυτίου. Κατασκευάσθηκε στη Σμύρνη, όπου η Μονή είχε υπό τη δικαιοδοσία της το Μετόχι του «Φασουλά». Το ασημένιο αυτό κάλυμμα της εικόνος δεν έχει κατασκευασθεί πανομοιότυπα με την εικόνα. Μετατοπίζει μερικά επί μέρους εικονογραφικά στοιχεία, όπως π.χ. τα πρόσωπα, το αριστερό χέρι της Θεοτόκου και το δεξιό του Χριστού. Επίσης προστίθενται διά της σφυρηλατήσεως διάφορα στοιχεία τα οποία δεν υπάρχουν στην εικόνα, όπως είναι ο πλούσιος διάκοσμος των φωτοστεφάνων και των ενδυμασιών των εικονιζομένων προσώπων καθώς και του πλαισίου, με άμπελο που φέρει έλικες και καρπούς, στα δε ενδύματα με ανθηφόρους κλάδους. Στο κάλυμμα, τις κεφαλές του Χριστού και της Παναγίας  κοσμούν στέμματα, τα οποία επίσης δεν υπάρχουν στην ζωγραφισμένη εικόνα. Της Παναγίας το στέμμα είναι διάλιθο, δηλαδή κοσμείται με τρία διαμάντια, ενώ του Χριστού είναι απλό. Το κάλυμμα στο πίσω μέρος φέρει την επιγραφή: «Εν Σμύρνῃ 1857 Μαρτίου 14. Δι᾿ επιστασίας Προκοπίου Ρούση και Χ΄νικολάου Γιαννάκογλου».

Η εικών της Παναγίας, κατά τα δύστυχα χρόνια της σκλαβιάς, προκειμένου να διασωθεί από το μένος της επελάσεως του Ιμπραήμ και των αλλογενών στρατιωτών του, μεταφέρθηκε από τους πατέρες στο νησί της Ζακύνθου. Χαρακτηριστική είναι η πληροφορία που μεταξύ άλλων περιέχει ο Κώδιξ της Μονής: «1827, Δεκεμβρίου 10: απόθανεν ο Προηγούμενος άνθυμος εις την ζάκινθον οπού ήτον πηγμένος με την αγίαν εικόνα απὸ την φυγὴν ημπραΐμι»[3].

Το Μοναστήρι του Βουλκάνου

Η εικών της Θεοτόκου ήταν η αφορμή για την ίδρυση της πρώτης Μονής του Βουλκάνου, στην κορυφή του «δρυοσκεπούς» όρους Ιθώμη. Στις ημέρες μας όμως, ονομάζεται από τους ντόπιους Αγιο-Βασίλης, επειδή με την επικράτηση του χριστιανισμού, στην κορυφή του όρους εγκαταστάθηκαν ασκητές. Ο Ναός του ασκητηρίου που ίδρυσαν είχε δύο ιερά, ερείπια των οποίων διασώζονται έως και σήμερα και θυμίζουν τους διδύμους Ναούς, εκείνους οι οποίοι καλούνται «διμάρτυροι». Κατά τη ζώσα παράδοση της περιοχής και της Μονής, εικάζεται ότι ήσαν αφιερωμένα το μεν πρώτο και κύριο ιερό στον Άγιο Βασίλειο, το δε δεύτερο στον Άγιο Θεόδωρο. Εξ αιτίας λοιπόν αυτού επεκράτησε να ονομάζεται το όρος Εύα,  Άγιο-Βασίλης.

 

Η εύρεση της ιεράς Εικόνος

Από το ασκητήριο της κορυφής του Αγιο-Βασίλη, οι ασκητές Μοναχοί κάθε βράδυ έβλεπαν στην απέναντι κορυφή της Ιθώμης να λαμπυρίζει κάποιο φως. Αποφάσισαν να μεταβούν εκεί για να δουν την αιτία του φωτός αυτού. «Αναβάντες» στην κορυφή, βρήκαν την εικόνα της Παναγίας της Οδηγητρίας να κρέμεται από ένα πουρνάρι, δίπλα στον αρχαίο Ναό του Ιθωμάτα Διός, και μπροστά από την εικόνα να καίει κανδήλα. Έκπληκτοι οι Μοναχοί προσκύνησαν τη Χάρη Της και την μετέφεραν κατόπιν στο ασκητήριό τους. Την επομένη ημέρα, όταν οι Μοναχοί ανεζήτησαν την εικόνα της Παναγίας, Αυτή ανεξήγητα έλειπε από τη θέση της. Το ίδιο βράδυ, οι Μοναχοί και πάλι είδαν το ίδιο γνωστό σ’ αυτούς φως στην απέναντι κορυφή της Ιθώμης. Για δεύτερη φορά η Παναγία ωδήγησε τα βήματά τους προς την πηγή του φωτός, όπου αντίκρυσαν την αγία εικόνα Της τοποθετημένη στο ίδιο σημείο όπου την βρήκαν την πρώτη φορά. Εκ νέου οι Μοναχοί, ευλαβικά μετέφεραν την εικόνα στο ασκητήριο. Τούτο το θαυμαστό περιστατικό επαναλήφθηκε και τρίτη φορά. Τότε οι Μοναχοί κατάλαβαν μετά την θαυματουργή αποκάλυψη, ότι το θέλημα της Παναγίας ήταν να μεταφερθούν και να συνεχίσουν πλέον την ασκητική τους ζωή εκεί, που τους απεκαλύφθη και επέστρεφε μόνη Της η εικόνα θαυματουργικώς. Να ιδρύσουν Ναό για την εικόνα και κελλιά για τους Μοναχούς, όπως και έπραξαν[4]. Κομμάτι ξύλου από το δένδρο του πουρναριού, που φιλοξένησε την Παναγία σώζεται σήμερα στο σκευοφυλάκιο της Μονής, από το οποίο παλαιότερα έκοβαν οι χριστιανοί μικρά τεμάχια, που τα χρησιμοποιούσαν ως φυλαχτά. Το ξύλο αυτό του πουρναριού έχει θαυματουργικές ιδιότητες κατά της θέρμης. Οι ασθενείς το έβαζαν μέσα στο νερό, το έπιναν και «παραδόξως» θεραπεύονταν από την ασθένεια.

 

Η ίδρυση της Μονής

Η Μονή και το Καθολικό (ο Ναός), κτίσθηκαν στο χώρο του αρχαίου Ναού, επ’ ονόματι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Για την οικοδόμηση του Ναού και της Μονής, ως δομικό υλικό χρησιμοποιήθηκε το αρχαίο υπάρχον του ναού, το οποίο αναγνωρίζεται εύκολα από τις διάσπαρτες αρχαιοελληνικές επιγραφές στους εξωτερικούς τοίχους της Μονής, στους παραστάτες των θυρών, στα κατώφλια και στην τοιχοποιΐα.   Ο χρόνος της ιδρύσεως της Μονής παραμένει ιστορικώς άγνωστος. Η παράδοση αναφέρει ότι κτίσθηκε «επὶ της εποχής του Βυζαντινού Αυτοκράτορος Λέοντος του Ισαύρου (περὶ το 726)»[5], ή κατά την εποχή του Αυτοκράτορος Ανδρονίκου Β΄ του Παλαιολόγου (1282-1328). Όμως και οι δύο αυτές παραδόσεις δεν αποδεικνύονται ιστορικώς.[6] Ο Ναός της Μονής είναι τρίκλιτη Βασιλική, σήμερα δίκλιτη με πολλές μεταγενέστερες επεμβάσεις. Εντός του Ναού, εις το βόρειο μέρος αυτού υπάρχει διμερές καμαροσκέπαστο παρεκκλήσιο τιμώμενο στη μνήμη του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Ολόκληρος ο Ναός είναι κατάγραφος από σπουδαίες τοιχογραφίες κρητικής τεχνοτροπίας, με την τεχνική της νωπογραφίας (fresco), έργο των αξιόλογων Ναυπλιέων αγιογράφων αδελφών Γεωργίου και Δημητρίου Μόσχων[7]. Τα κελλιά μπορούμε να πούμε ότι βρίσκονται σε σχετικά καλή κατάσταση. Στη βορειοδυτική γωνία της Μονής, βρίσκεται το «Φωτάναμα», που είναι ένα από τα ένδεκα που υπάρχουν στην Ελλάδα. Το «Φωτάναμα», είναι ξεχωριστός χώρος, όπου στη μέση υπήρχε εστία (φωτιά) και γύρω απ᾿ αυτή κτισμένα πεζούλια, στα οποία κάθονταν οι Μοναχοί για να ζεσταθούν το χειμώνα. Η Μονή ονομάζεται «Παναγία της Κορυφής» ή «Επανωκαστρίτισσα», αλλά σήμερα περισσότερο από τις ονομασίες αυτές έχει επικρατήσει η ονομασία «Καθολικόν», ένεκα της θέσεώς του στην κορυφή του βουνού απ᾿ όπου δεσπόζει στην καθόλου (σ᾿ ολόκληρη) περιοχή. Το Καθολικό έχει τιμηθεί με δύο Πατριαρχικά Σιγίλλια[8]. Το ένα είναι του Πατριάρχου Ιερεμίου το έτος 1572, το οποίο αναφέρεται στην «επιβεβαίωσιν της Σταυροπηγιακής[9] αξίας και τιμής αυτής». Το δεύτερο είναι του Πατριάρχου Αγίου Κυρίλλου Λουκάρεως του εκ Βεροίας το έτος 1630, «περὶ της σεβασμίας Μονής Παναγίας της λεγομένης Κορυφής εν Βουρκάνω».

Η νέα Μονή

            Η λειτουργία «του Καθολικού», της πρώτης Μονής του Βουλκάνου, έπαυσε από τις αρχές του 17ου αιώνος, και εγκαταλείφθηκε ως δυσπρόσιτος. Παραμένει μέχρι και σήμερα όπως την περιγράψαμε, ατενίζουσα απέναντι την κορυφή του όρους Εύα και έχουσα υπό κάτω της τα μνημειώδη ερείπια της αρχαίας Μεσσήνης. Στις 5 Μαρτίου του έτους 1625 «μην υποφέροντες οι Πατέρες εις το Καθολικόν», έλαβαν απόφαση να αγοράσουν «τοποθεσίαν υποκάτωθεν του Αγίου Βασιλείου…οπού ήτον επίπεδος τόπος», «απὸ τον μπαμπά του Μερ εφέντη Μεμέταγα απὸ Ανδρούσαν διὰ γρόσια δέκα χιλιάδες πεντακόσια».  Στον επίπεδο αυτόν τόπο υπήρχε διώροφος Φράγκικος πύργος, που σήμερα είναι το Ηγουμενείο της Μονής. Το νέο μοναστήρι αφιερώθηκε στη μνήμη του Γενεσίου της Θεοτόκου, όμως ποτέ δεν πανηγύρισε επισήμως αυτή την εορτή και διατηρεί ως επίσημη πανήγυρή της, την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Λέγεται, χωρίς να αποδεικνύεται, ότι ο Ναός του σημερινού Μοναστηριού κτίσθηκε επάνω σε ερείπια αρχαίου Ναού του Διονύσου, και πως οι δύο κορινθιακού ρυθμού κίονες του Ναού, αποτελούσαν τούς κίονες του αρχαίου ναού του Διονύσου.

[1] Θ ω μ ά  Μ. Π ρ ο β α τ ά κ η, «ΒΥΖΑΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΚΕΙΜΗΛΙΑ ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ». ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1976.

[2] ηκηκ

[3] Διατηρείται η υπάρχουσα ορθογραφία.

[4] Στό δίτομο οδοιπορικό της Ρουμάνας πριγκήπισσας Έλενας Γκίκα (το φιλολογικό της ψευδώνυμο ήταν Dora d’ Istria), όπου επισκέφθηκε την Μονή του Βουλκάνου,κατά το έτος 1860, πληροφορούμεθα ότι οι Μοναχοί της Μονής, ανέφεραν σ᾿ αυτή πως η Μονή κτίσθηκε επί Ανδρονίκου του Παλαιολόγου, η δε εικών της Θεοτόκου ευρέθη κρεμμασμένη στα κλαδιά ενός δένδρου από αγγέλους, που την τοποθέτησαν εκεί μετά από θαυματουργική υπερφυσική καταιγίδα, οπως συνέβη στο Σινά όταν ο Θεός παρέδωσε τις εντολές στον Μωϋσή.

[5] Μ η τ ο π ο λ ί τ ο υ Μ ε σ σ η ν ί α ς  Χ ρ υ σ ο σ τ ό μ ο υ   Θ έ μ ε λ η, «Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΝ ΜΕΣΣΗΝΙᾼ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΒΟΥΛΚΑΝΟΥ» ΚΑΛΑΜΑΤΑ 1997

[6] Κωνσταντίνου Καλοκύρη: «ΒΥΖΑΝΤΙΝΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΙ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ» ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1973, σελ. 119

[7] Οι αδελφοί Μόσχοι, αγιογράφησαν επίσης το Καθολικό της Μονής Αγίων Τεσσαράκοντα Σπάρτης, το Ναό του Προδρόμου των Λογοθετών Ζακύνθου, την Μονή Κούμπαρη (Παληοπαναγιάς) Λακεδαίμονος, Άγιο Νικόλαο Χρύσαφα Λακεδαίμονος, Παναγία Αιμυαλούς Δημητσάνας, Μονή Λουκούς κ. ά.

[8] Σ ι γ ί λ λ ι ο  ονομάζεται το πατριαρχικό εκείνο έγγραφο, το οποίο γράφεται επί μεμβράνης, φέρει την υπογραφή του Πατριάρχου και των Μελών της περί αυτόν Συνόδου και έχει «απηωρημένην», δηλαδή, ξεχωριστή από το έγγραφο μολύβδινη ή κέρινη σφραγίδα (sigillium), από την οποία έλαβε και το όνομα Σιγίλλιον. Συνήθως αναφέρεται στην επικύρωση των προνομίων των πατριαρχικών και σταυροπηγιακών Μονών, στο αναπαλλοτρίωτο της εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας και σε άλλα παρόμοια θέματα.

[9] Σ τ α υ ρ ο π η γ ι α κ ή Μ ο ν ή  χαρακτηρίζεται η Μονή πού υπάγεται άμεσα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και κατά συνέπεια αποσυνδέεται από τη διοικητική εποπτεία του επιχώριου Μητρπολίτου. Κατά την ίδρυση της, ο Πατριάρχης αποστέλλει σιδερένιο Σταυρό, ο οποίος «πηγνύεται», τοποθετείται στα θεμέλια της Μονής, και θεμελιώνει την άμεση εξάρτηση απ᾿ αυτόν.

Related posts