Αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί,
Παιδιά μου εν Κυρίω αγαπημένα,
Μας σύναξε και φέτος η χάρη της Παναγίας μας να γιορτάσουμε την σεπτή Κοίμησή Της, να αφεθούμε στον ωκεανό της απροσμέτρητης στοργής Της, να κοινωνήσουμε την ελπίδα. Μία ανεξήγητη έλξη, ένα κάλεσμα -θαρρείς- προσωπικό, μία ιδιαίτερη οικειότητά μας έφερε κοντά Της, να τιμήσουμε Εκείνη, που είναι τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ. Αν, είκοσι αιώνες πριν, η Κοίμηση της Παναγίας μας συνάθροισε στη Γεθσημανή από τα πέρατα της γης τους Αποστόλους να Την κατευοδώσουν, ιδού και σήμερα αναρίθμητα πλήθη συναχθήκαμε σε πόλεις και χωριά, σε βουνά και ακρογιαλιές, σε λαμπροστόλιστους ναούς και γραφικά εξωκκλήσια, ύμνους δοξολογητικούς και παρακλητικούς να Της ψάλουμε, τα ακριβότερα μύρα της αγάπης μας να Της προσφέρουμε. Και τούτο, γιατί έχουμε ακλόνητη μέσα μας τη βεβαιότητα ότι η Παναγία Μητέρα του Θεού είναι και δική μας μητέρα.
Όταν ψηλά από το Σταυρό ο Ιησούς απευθυνόταν στον αγαπημένο Του Μαθητή και Ευαγγελιστή Ιωάννη με το «Ιδού η μήτηρ σου», εκείνη την ώρα επικύρωνε την ιερή και άρρηκτη σχέση της Παναγίας μας με το ανθρώπινο γένος. Από εκείνη τη στιγμή έγινε η Παναγία μας Μάνα όλου του κόσμου. Ζει ανάμεσά μας, περπατάει στους δρόμους μας, μπαίνει στα σπίτια μας. Γνωρίζει τους πόνους μας. Μπορεί και βλέπει πίσω από το πρόσωπό μας, της ψυχής μας το βάθος. Παίρνει τους στεναγμούς μας, παρακαλεί τον Υιό Της, κι Εκείνος επεμβαίνει για χάρη Της, και της ζωής μας τα πικρά νάματα μεταποιεί εις ιάματα.
Στη ζωή όλων μας έρχονται ώρες, που η ρομφαία του πόνου σχίζει τα σπλάγχνα μας. Νοιώθουμε τότε μόνοι, όμως δεν είμαστε. Είναι Εκείνη κοντά μας, που δοκίμασε στο έπακρο την οδύνη, και στέκεται δίπλα μας, γιατί είναι Μάνα, και οι μάνες δεν φεύγουν από το πλευρό των παιδιών τους.
Στη ζωή όλων μας έρχονται ώρες, που οι πόρτες τριγύρω μας κλείνουν, και σβήνουν τα φώτα. Είχαν κλείσει και για Εκείνη κάποτε οι πόρτες στη Βηθλεέμ, και δεν υπήρχε τόπος σε κατάλυμα να γείρει. Της Παναγίας, όμως, η πόρτα δεν κλείνει ποτέ, τα φώτα Της δεν χαμηλώνουν, γιατί είναι Μάνα, και οι μάνες δεν κοιμούνται και δεν κουράζονται να περιμένουν.
Στη ζωή όλων μας έρχονται ώρες, που οι πάντες υπογράφουν την καταδίκη μας. Το βίωσε και η Παναγιά μας, όταν κυκλοφορώντας ανάμεσα σε κακότροπους Ναζαρηνούς αντιμετώπισε το θυμό και τα πικρά τους λόγια. Όταν όλοι μας πληγώνουν και μας αποπέμπουν, Εκείνη μας υποστηρίζει έως τέλους, γιατί είναι Μάνα και μας σκεπάζει με την αγάπη της, χρεώνεται όλα τα βάρη μας, και μας ανοίγει δρόμους με τον βηματισμό Της.
Στη ζωή όλων μας έρχονται ώρες, που νοιώθουμε να μας κυκλώνουν τα προβλήματα, «αι του βίου μας ζάλαι ώσπερ μέλισσαι κηρίον». Έρχονται ώρες, που απεγνωσμένα αναρωτιόμαστε «προς τίνα καταφύγω», «που προσδράμω και σωθήσομαι», με ποιόν να μοιραστώ τον πανικό μου, σε ποιόν να προστρέξω στη θλίψη μου, πού να ακουμπήσω την ελπίδα μου; Ιδού, και τότε είναι κοντά μας Εκείνη, προστασία των Χριστιανών ακαταίσχυντη, ελπίς απηλπισμένων, θλιβομένων χαρά και αντίληψις, γιατί είναι Μάνα του Παντοδύναμου, και έχει παρρησία στον Υιό Της. Ακόμα και όταν Την παρακαλούμε για το θαύμα, είναι εκεί, μας περιμένει, έτοιμη να ανταποκριθεί, γιατί είναι Μάνα, και ουδείς προστρέχων στη χάρη Της κατησχυμένος από Εκείνη εκπορεύεται.
Στη ζωή αυτή όλα οδεύουν προς τη φθορά και τον θάνατο. Όλα κάποτε τα εγκαταλείπουμε. Όμως, ακόμη και τότε η Παναγιά θα παραμένει κοντά μας, γιατί είναι μάνα, η Μάνα του Αναστημένου Χριστού μας, η «λυτρουμένη εκ θανάτου» την ψυχή μας με τις ανύστακτες πρεσβείες Της.
Προσηλώνουμε το βλέμμα μας στη γαλήνια μορφή Της και ιλιγγιά ο νους μας εμπρός στην ασύλληπτη τιμή και δόξα, να έχουμε και δική μας μητέρα τη Μητέρα του Θεού, τη Δέσποινα του κόσμου, την υψηλοτέρα των ουρανών, Εκείνη, που μετά την ένδοξη μετάστασή Της παρίσταται ως βασίλισσα εκ δεξιών του Θεού «εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη». Τέτοια Μητέρα έχοντας, πανίσχυρη σε μεσιτεία, εύλογα αναρωτιόμαστε πώς δικαιολογείται η τόση φτώχεια στην πίστη μας, η τόση απελπισία στη ζωή μας.
Γιορτή της Παναγιάς μας σήμερα, επίσημη και λαμπρή, και ιδού αναρριπίζεται η πίστη στις ψυχές μας, γιγαντώνεται η ελπίδα μας, και βιώνουμε εντονότερα τη λαχτάρα της αναζήτησης του προσώπου Της στη ζωή μας. Δεκαπενταύγουστος, και Την νοιώθουμε να χαμηλώνει από τα ουράνια δώματά Της, να ευλογεί τα πέρατα της οικουμένης, και να μας αγγίζει με τη χάρη Της!
Χρόνια πολλά και ευλογημένα !
Μετά πατρικών ευχών και αγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ
