Τό ῾Ιεραποστολικό ἔργο, πού ἀρχίζει νά δρομολογεῖται συστηματικά στήν τοπική μας ᾿Εκκλησία, μέ τήν ἔναρξη τοῦ νέου ᾿Εκκλησιαστικού ἔτους, ἀναπτύσσεται σέ πολλούς τομεῖς καί ἐπίπεδα. ᾿Αφορᾶ ὅλα τά μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας, εἶναι ἀναπόσπαστο κομμάτι τῆς ἐνοριακῆς ζωῆς καί ἔχει ὡς ἐπίκεντρο κάθε ῾Ιερό Ναό. ᾿Από πολλῶν δεκαετιῶν, σημαντική πτυχή αὐτοῦ τοῦ ἔργου εἶναι οἱ ἐνοριακές συνάξεις συμμελέτης ῾Αγίας Γραφῆς καί τά ῾Εσπερινά κηρύγματα, πού ἀναλαμβάνουν καί πραγματοποιοῦν οἱ ῾Ιερεῖς μας ἤ καί ἐντεταλμένοι, πρός τοῦτο, λαϊκοί ἀδελφοί, πάντοτε μέ τήν ἔγκριση καί εὐλογία τοῦ ᾿Επισκόπου. «῾Η ἐργασία αὐτή ἀποσκοπεῖ στήν εἰς βάθος καλλιέργειαν τῶν πιστῶν καί τήν αὔξησιν τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς»
῾Ο Μακαριστός ᾿Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, πρωτεργάτης αὐτῶν τῶν πνευματικῶν ποιμαντικῶν δράσεων, θεωροῦσε τόν θεσμό τῶν Συνάξεων καί ῾Εσπερινῶν κηρυγμάτων πολύτιμο γιά τρεῖς πολύ συγκεκριμένους λόγους· «Πρῶτον, συνδέει ἐν Χριστῷ ὅλα τά μετέχοντα πρόσωπα εἰς μίαν οἰκογένειαν καί τά ἑνώνει μέ τήν ἐνορίαν καί μέ τόν ἱερέα. Δεύτερον, καθιστᾶ προσιτές τίς ἀναπτυσσόμενες Χριστιανικές ἀλήθειες εἰς τούς μετέχοντας καί συμβάλλει θετικά στήν ἐνσυνείδητη βίωσί των. Τρίτον, ἀναπτύσσει μέ τόν διάλογο καί τονίζει τήν ἀξία τοῦ προσώπου, πράγμα πού ἔχει θεμελιώδη ψυχολογική ἀξία. ῎Ετσι οἱ ἄνθρωποι θερμαίνονται καί συνηθίζουν νά θεωροῦν τόν Ναόν σπίτι των, σάν οἰκεῖον περιβάλλον καί ἀναπαύονται μέ τό νά συχνάζουν εἰς αὐτόν καί νά τόν βοηθοῦν»
Στήν ἐποχή μας παρατηρεῖται διογκούμενο τό πρόβλημα τῆς τυπικής θρησκευτικότητας. ᾿Αρκετά μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας περιορίζουν τήν πνευματική τους ζωή στή διευθέτηση συγκεκριμένων θρησκευτικῶν τύπων καί συνηθειῶν (ἐκκλησιασμός, σποραδική συμμετοχή στή Μυστηριακή ζωή, νηστεία), θεωρώντας ὅτι, μέ τόν τρόπο αὐτό, ἐξαντλοῦν τά «θρησκευτικά τους καθήκοντα». ῎Ετσι, ὅμως, ὁ πνευματικός βίος, ἀπό ζωή ἐλευθερίας ἐκπίπτει σέ καθῆκον καί ὑποχρέωση. ᾿Απουσιάζει δέ ἀπ’ αὐτόν ἡ ἐπαφή μέ τά ἱερά κείμενα τῆς ῾Αγίας Γραφῆς καί ἡ συστηματική ἀκρόαση τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, πού συμβάλλουν στό νά καταστεῖ ὁ ἄνθρωπος, κατά τόν ἱερό Χρυσόστομο, ἄρτιος πνευματικά· «Διά τοῦτο γέγονεν ἡ τῶν Γραφῶν παράκλησις, ἵνα ἄρτιος ᾖ ὁ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος. Οὐκ ἄρα χωρίς αὐτῆς ἄρτιον ἔνι γενέσθαι»#. Γιά τούς παραπάνω λόγους, ἡ συμμετοχή στίς ἀναφερόμενες πνευματικές ἐνοριακές δράσεις βοηθᾶ στό πέρασμα ἀπό τήν τυπική – συμβατική θρησκευτικότητα στήν οὐσιαστική καί ἐμπειρική ᾿Εκκλησιαστικότητα, ὅπου ὁ πιστός ἐπιδιώκει τήν διαρκή ἀνάπτυξη καί καλλιέργεια τῆς πνευματικής του ζωῆς μέ τήν συμμετοχή του στήν συμμελέτη καί στήν ἀκρόαση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ.
Καλοῦμε, λοιπόν, μέ πολλή ἀγάπη, τούς Χριστιανούς μας, στό πλαίσιο τῆς ἐνεργότερης συμμετοχῆς τους στήν ἐνοριακή ζωή, νά στελεχώσουν τίς τόσο σημαντικές αὐτές ἱεραποστολικές δράσεις τῆς τοπικῆς μας ᾿Εκκλησίας, πού πραγματοποιοῦνται στίς πόλεις καί στά χωριά μας. Δεκάδες κληρικοί μας, μέ ἰδιαίτερο ζῆλο καί συστηματική προετοιμασία, σέ ἑβδομαδιαία βάση, ἀναλαμβάνουν τό ὑψηλό αὐτό ἔργο τῆς ἀναλυτικής παρουσίασης τῶν Αγιογραφικῶν θησαυρῶν καί περιμένουν ὅλους σ’ αὐτή τήν εὐλογημένη συνοδοιπορία, πού ὁδηγεῖ, διά τῆς πνευματικῆς συμμελέτης καί ἐργασίας, στήν Θεογνωσία.
