Πρωτ. Κωνσταντίνος Φλάκης
Στον χῶρο τοῦ ἀποκρυφισμοῦ κινεῖται ὁ λεγόμενος «ἐσωτερισμός». Με αὐτόν τον ὂρο προσδιορίζονται σήμερα παραδόσεις διδασκαλιῶν και «τεχνικῶν» σε ἓναν «ἐσωτερικό κύκλο», που εἶναι ἀπρόσιτες στο εύρύτερο κοινό και τελοῦνται μυστικά. Οἱ διδασκαλίες αὐτές περιγράφουν την «ἀτραπό», δηλαδή το δρόμο που ὁδηγεῖ στην «ἀληθινή γνώση» τοῦ Σύμπαντος και στη «σωτηρία» ὁλόκληρου τοῦ πλανήτη.
Αυτός ὁ «σωτήριος δρόμος» ὁδηγεῖ προς τα ἓσω. Ἀποσκοπεῖ στον «φωτισμό» και «ἀνοίγεται» στους ἐσωτεριστές σταδιακά, στα πλαίσια διαφόρων «μυήσεων». Αὐτή δηληδή ἡ «συνταγή σωτηρίας» τοῦ ἀνθρώπου και ὁλόκληρου τοῦ πλανήτη δεν ἒχει να κάνει με κάποιες προσπάθειες ἒξω ἀπό τον ἂνθρωπο. Πιστεύεται πως ὃλα γίνονται αὐτόματα με ἐσωτερικές διαδικασίες. Με τις «τεχνικές» ὁ ἂνθρωπος «βυθίζεται» στον ἑαυτό του, ἡ συνείδησή του διευρύνεται και γίνεται συμπαντική. Ὑποτάσσει δηλαδή ὃλες τις συμπαντικές δυνάμεις και μέσω «σκέψεως», δηλαδή ἀλλαγῆς τῆς νοητικῆς κατάστασης, μπορεῖ να κάνει πραγματικότητα ὁ,τιδήποτε θελήσει! Γίνεται φανερό πως οι εσωτεριστές δεν ἀποβλέπουν σ’ ἓνα Θεό Πατέρα, που ἀγαπάει και βοηθεῖ τα παιδιά του με την Θεία Του Χάρη, οὒτε αἰσθάνονται το καθῆκον να ἐργαστοῦν για την βελτίωση τῶν συνθηκῶν ζωῆς τῆς ἀνθρωπότητας και για την ἐπικράτηση τῆς εἰρήνης, τῆς δικαιοσύνης, τῆς ἀλληλεγγύης και τῆς ἀγάπης μεταξύ τῶν ἀνθρώπων.
Οἱ ἐσωτεριστές δεν πιστεύουν πως ὑπάρχει Θεός ἒξω ἀπό τον ἂνθρωπο, που ἐκφράζει το Θεῖο Του θέλημα, προκαλώντας την ἐλεύθερη προαίρεση τοῦ ἀνθρώπου, οὒτε δέχονται πως ὁ ἂνθρωπος θα δώσει λόγο σ’ Αυτόν τον Θεό για τις πράξεις του. Κατά την ἀντίληψή τους, τα πάντα βρίσκονται «μέσα μας» και ὀχι ἒξω ἀπό ἐμᾶς.
Βασική τεχνική τοῦ ἐσωτερισμοῦ εἶναι ὁ διαλογισμός, ριζικά διάφορος ἀπό την προσευχή. Ὁ διαλογιζόμενος δεν ἐπιδιώκει διαπροσωπική κοινωνία με τον Χριστό, ἀλλά «συνειδητότητα χριστοῦ». Δηλαδή ἀντικατάσταση τοῦ Θεανρώπου Χριστοῦ τῆς ἱστορίας με τον ἑαυτό του. Ὁ ἐσωτερισμός ἀκυρώνει ὃλη την θεολογία και σωτηριολογία τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία διδάσκει ὃτι ὁ Θεός εἶναι τελείως ἓτερος ἀπό τον ἂνθρωπο, ἂκτιστος και ἀπρόσιτος. Νοητές και προσιτές σε μᾶς εἶναι οἱ ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ, ἐπειδή ὁ Θεός το θέλει και ὂχι ἐπειδή ἐμεῖς το μεθοδεύομε.
Πολλές ὁμάδες με δῆθεν φιλοσοφικές, οἰκολογικές και ὑγιεινιστικές ἀναζητήσεις, ἐπιχειροῦν να φορέσουν στον ἐσωτερισμό προσωπεῖα ἐπιστημονικότητας. Πίσω ὃμως ἀπό την λάμψη τῆς ἐπιστημονικοφάνειας κρύβονται καθαρά παραθρησκευτικές διδασκαλίες.
Ἡ ποιμαντική μέριμνα για την θωράκιση τῶν πιστῶν ἀπέναντι στην παγίδα τοῦ ἐσωτερισμοῦ πρέπει να στοχεύει στη γνήσια ἐκκλησιοποίηση τοῦ ἀνθρώπου και να θεμελιώνεται στη βαθύτερη γνώση τῆς Εὐαγγελικῆς πίστης, στη συνειδητή συμμετοχή στην λατρεία και στην ὑγιή ἂσκηση τῆς προσευχής και τῆς νηστείας.
