Πρωτ. Κωνσταντίνος Φλάκης
Κεντρική θέση στη διδασκαλία των Πεντηκοστιανών, έχουν τα εσχατολογικά θέματα και μάλιστα, το θέμα της «ἁρπαγής». Υποστηρίζουν, δηλαδή, ότι πριν την εμφάνιση του Αντιχρίστου θα έλθει ο Χριστός για να «αρπάξει» την Εκκλησία ώστε να διαφύγουν οι πιστοί (εννοείται, μόνο οι Πεντηκοστιανοί) τη «μεγάλη θλίψη» που θα συμβεί κατά την εποχή του Αντιχρίστου. Ενώ η διδασκαλία της Αγίας Γραφής κάνει λόγο για δύο Παρουσίες του Χριστού, οι Πεντηκοστιανοί κηρύττουν τρείς: Μία πρώτη, κατά την θεία ενσάρκωσή Του, μία δεύτερη για να «αρπάξει» τους πιστούς (δικούς) Του, πριν την εμφάνιση του Αντιχρίστου, και μία τρίτη, για να κρίνει «ζῶντες και νεκρούς». Αυτή η «επιλεκτική» (για κάποιους μόνο) εμφάνιση του Κυρίου για την «αρπαγή», πουθενά στην Αγία Γραφή δεν καταγράφεται. Στα έσχατα συμπίπτουν «χρονικά» διάφορα γεγονότα, ακολουθώντας μια συγκεκριμένη σειρά: πρώτα έρχεται η αποστασία, μετά η έλευση του Αντιχρίστου και η μεγάλη θλίψη, η φωνή του Αρχαγγέλου και η σάλπιγγα του Θεού, η ανάσταση των νεκρών, η αλλαγή και η αρπαγή των ζώντων (όχι βεβαίως μόνο των Πεντηκοστιανών), «ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα». Τα έσχατα ολοκληρώνονται με την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου και την Κρίση πάντων ώστε «οὓτῳ πάντοτε σύν Κυρίῳ ἐσόμεθα» (Α΄ Θεσ. δ΄,16-17).
«Δύο μεγάλα γεγονότα πρόκειται να γίνουν μέσα σ’ αυτή την δεκαετία, υποστηρίζουν: Το πρώτο είναι η αρπαγή της Εκκλησίας, ένα γεγονός υψίστης σημασίας για όλους αυτούς που αγαπούν τον Χριστό και ζουν με τον λόγο του Θεού… Το δεύτερο γεγονός αφορά στους ανθρώπους που δεν θα λάβουν μέρος στην αρπαγή της Εκκλησίας και βέβαια θα είναι ένα γεγονός πολύ οδυνηρό γι’ αυτούς. Ο ερχομός του Αντιχρίστου θα εκδηλωθεί μετά την αρπαγή της Εκκλησίας και του οποίου η κυριαρχία θα διαρκέσει επτά έτη. Μια δεκαετία φοβερή που θα γίνουν συγκλονιστικά γεγονότα, μεταξύ των οποίων θα είναι και ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος» (βλ. εφημ. «Χριστιανισμός», 1.1.1991).
Το παραπάνω κείμενο είναι ένας ακόμα τρόπος με τον οποίο δραστηριοποιούνται οι διάφορες νεοφανείς ομάδες εκφοβίζοντας, τρομοκρατώντας και εγκλωβίζοντας τους οπαδούς τους. Συγχρόνως, όμως, αποδεικνύονται ως «ψευδοδιδάσκαλοι» και «ψευδοπροφήτες». Διότι, τίποτε από όλα όσα «προφήτευσαν» δεν συνέβη. Ψευδοπροφητεία είναι επίσης και η απαίτησή τους ότι είναι η γνήσια Εκκλησία του Χριστού, διότι ο Παράκλητος, κατά την αδιάψευστη υπόσχεση του Κυρίου, οδηγεί πάντοτε την Εκκλησία «εἰς πᾶσαν την ἀλήθειαν», «ἓως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος».
Οι Πεντηκοστιανοί δεν εδίστασαν να διατυπώσουν σειρά «προφητειών» και για το μέλλον της Ευρώπης καθώς και τον αριθμό των χωρών που θα την αποτελούσαν, να ονομάσουν την τότε ΕΟΚ «θηρίο» και τον αρχηγό της «αντίχριστο», διαψευδόμενοι.
Εγγύηση, λοιπόν και ασφάλεια αποτελεί η ζωή μέσα στην Αληθινή Εκκλησία, όπου δρά και κινείται το Πνεύμα το Άγιον, το οποίο «πάντα χορηγεῖ» τα χαρίσματα.
