Πρωτ. Κωνσταντίνος Φλάκης
Υπάρχουν απόψεις και διαδασκαλίες, όπως, “ο νηπιοβαπτισμός αφαιρεί το δικαίωμα και την ελεύθερη βούληση από τον άνθρωπο να διαλέξει τον Θεό και την θρησκεία που θέλει” . Είναι όμως έτσι;
Η Καινή Διαθήκη μας διδάσκει πως το Βάπισμα είναι αναγκαίο για την είσοδό μας στη Βασιλεία των Ουρανών: Ο Ιησούς είπε (στον Νικόδημο): “Σε βεβαιώνω, πως αν δε γεννηθεί κανείς ξανά, δεν μπορεί να δει τη βασιλεία του Θεού. Τον ρώτησε ο Νικόδημος: Πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος ηλικιωμένος πια να γεννηθεί ξανά; Μήπως μπορεί να μπει στην κοιλιά της μάνας του και να γεννηθεί άλλη μια φορά; Ο Ιησούς του απάντησε: Σε βεβαιώνω πως αν κανείς δεν γεννηθεί “ἐξ ὓδατος καί πνεύματος”, δεν μπορεί να μπει στην βασιλεία του Θεού. (Ιω. 3,2-7).
“Επειδή ο άνθρωπος είναι διπλός, από ψυχή και σώμα, μας έδωσε και την κάθαρση διπλή, με το νερό και το Πνεύμα, αφού από τη μια μεριά το Πνεύμα ανακαινίζει μέσα μας το κατ’ εικόνα και το καθ’ ομοίωση και από την άλλη το νερό καθαρίζει με τη χάρη του Πνεύματος το σώμα της αμαρτίας και το απαλλάσσει από τη φθορά …». (Ιω.Δαμασκηνού).
Όπως ακριβώς δεν μπορούμε να παρέμβουμε στη δωρεά του Θεού που είναι η διαδικασία της γέννησής μας από τη μητέρα μας, κατά τον ίδιο τρόπο δεν μπορούμε να παρέμβουμε στην αναγέννηση που προσφέρει το Βάπτισμα. Το ίδιο συμβαίνει και στην πραγμάτωση της ανάστασης… Όλοι θα αναστηθούν, θέλοντας και μη.
Όπως ο Θεός “πλάττει” δίχως τη δική μας συγκατάθεση και συνεργία, με τον ίδιο τρόπο ”αναπλάττει” δίχως καμία δική μας προσφορά. “Πρόκειται για την προίκα που δίνει ο Θεός στα πλάσματά του. Ωστόσο η αξιοποίηση τούτης της προίκας, ανήκει στην ανθρώπινη βούληση και στην εξουσία του ανθρώπου. Αν δεν ενεργοποιήσει την θέλησή του, δεν μπορεί να πραγματώσει κανένα από τα έργα της τελείωσης”.
Με το Βάπτισμα γίνεται μεταστοιχείωση της φύσης του ανθρώπου… πρόκειται για γέννηση η οποία κυοφορείται με την πίστη… τροφός είναι η Εκκλησία, μαστός τα διδάγματα, τροφή ο ουράνιος άρτος, τελειοποίηση της ηλικίας η ουράνια πολιτεία, γάμος η συμβίωση με τη σοφία, τέκνα οι ελπίδες, σπίτι η Βασιλεία, κληρονομιά και πλούτη η τρυφή του Παραδείσου, και αντί του θανάτου η αιώνια ζωή και μακαριότητα…». (Γρηγ.Νύσσης).
Αυτός λοιπόν είναι ο λόγος που το νήπιο βαπτίζεται, όχι για να απαλλαγεί από αμαρτίες, αλλά για να αναγεννηθεί ως προς την φθαρμένη μας φύση εξαιτίας του προπατορικού αμαρτήματος.
Επομένως κάθε άποψη και διδασκαλία που κατηγορεί την Ορθόδοξη Εκκλησία για την καθιέρωση του Νηπιοβαπτισμού, δεν συμβαδίζει με την αποστολική και πατερική μας χριστιανική Παράδοση.
