Αγαπητοί εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων,
Γνωρίζω καλά, πως η φετινή έναρξη του σχολικού έτους είναι η πιο δύσκολη των τελευταίων δεκαετιών. Τα δεινά, που επισώρευσαν στον λαό μας ανάλγητες πολιτικές και τραγικά λάθη του παρελθόντος, πλήττουν πλέον καίρια έναν από τους πυλώνες, που πάνω τους στηρίχτηκε η εθνική και πνευματική μας πορεία επί αιώνες: Την Παιδεία.
Από τη στιγμή, που φτάσαμε στο σημείο όλα τα πεδία και οι θεσμοί του κοινωνικού μας βίου να αξιολογούνται αποκλειστικά και μόνον με αριθμούς και δείκτες παραγωγικότητας, είναι μοιραίο, κάθε πνευματική δραστηριότητα να συρρικνώνεται και να στερείται ακόμη και τους στοιχειώδεις πόρους, ως δήθεν αντιπαραγωγική.
Οι σημερινές οικονομικές συνθήκες αναγνωρίζουν μόνον τον πλούτο της αγοράς. Κι όμως! Ο πλούτος αυτού του τόπου υπήρξε πάντα πνευματικός και μπόρεσε να αναπληρώσει την φτώχια της γης με θησαυρούς, που άντεξαν στον χρόνο και έθρεψαν ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Η Ελληνική παιδεία δεν υπήρξε ποτέ εργαλείο ενός οικονομικού συστήματος. γι΄ αυτό και κατάφερε να θεμελιώσει κοινωνίες πάνω σε αξίες και οράματα, που ούτε κοστολογούνται ούτε χρεοκοπούν. Η διάσταση αυτή, ανεξάρτητα από τις τρέχουσες εκρηκτικές ανάγκες, πρέπει να διαφυλαχτεί ως κόρη οφθαλμού. Ο αγώνας για ένα εκπαιδευτικό σύστημα αξιοκρατίας για τους μαθητές και αξιοπρέπειας για τους εκπαιδευτικούς πρέπει να συνοδευθεί από αγώνα για μια παιδεία με στόχο τον ολοκληρωμένο άνθρωπο, τον ισορροπημένο ανάμεσα στη γνώση, την κριτική σκέψη, τον πλατύ οραματισμό και το αγωνιστικό φρόνημα. Άνθρωπο, που θα είναι ικανός να αντεπεξέλθει στις σημερινές δυσκολίες, αλλά και να οραματιστεί μια νέα, καλύτερη και δικαιότερη πατρίδα.
Στον τόπο αυτό, η συμπόρευση της Παιδείας με την Ορθόδοξη πνευματικότητα δεν άφησε τον άνθρωπο να βυθιστεί σε μια απλή συσσώρευση γνώσεων, αλλά τον εξόπλισε με νόημα ζωής και όραμα μεταμόρφωσης της κοινωνίας. Δεν τον άφησε ακόμη να γιγαντώσει τον ατομισμό του, μέσω της γνώσης, αλλά τον παρότρυνε διαρκώς να ανοίγεται προς την κοινότητα και να καθιστά την προσωπική μόρφωση εργαλείο αγάπης και κοινής προόδου.
Δεν είναι πολλές οι μέρες που πέρασαν από τον εορτασμό της μνήμης του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, ο οποίος, το πρώτο που ζητούσε στα μέρη όπου πέρναγε ήταν το χτίσιμο σχολειού και εκκλησιάς. Πάνω στα δυο αυτά θεμέλια χτίσθηκε η Ελληνική πατρίδα και διαμόρφωσε, επί σειράν γενεών, πνευματική συνείδηση και εθνική ταυτότητα. Η υποτίμηση, που αυτά τα δύο υπέστησαν κατά τις τελευταίες δεκαετίες, αναδεικνύουν ακόμη περισσότερο την αξία, την προσφορά και την αναγκαιότητά τους για την ψυχή της νέας γενιάς.
Αγαπητοί εκπαιδευτικοί,
Στον αγώνα σας για αξιοπρέπεια και πρόοδο, η Εκκλησία στέκεται δίπλα σας και με όση δύναμη διαθέτει θα πασκίζει για μια παιδεία άρτια στίς υποδομές της, επαρκή στα στελέχη της, αλλά, πάνω απ΄ όλα, νοηματοδοτημένη από αξίες, που γεμίζουν τους νέους ανθρώπους με δύναμη να υπερασπιστούν τα όνειρα και τις προσδοκίες τους. Ο αγώνας για τη διαμόρφωση τέτοιων ανθρώπων δεν μπορεί παρά να φέρει κοντά όλους τους φορείς, κοινωνικούς και πνευματικούς, που αρνούνται να αποδεχτούν τη συρρίκνωση της ανθρώπινης ύπαρξης σε εργαλείο παραγωγής και στοιχείο μιας στατιστικής.
Η τοπική Εκκλησία, αλλά και εγώ προσωπικά, θα ήθελα να γνωρίζετε, πως μαχόμαστε από τις ίδιες επάλξεις. Γι΄ αυτό και σας διαβεβαιώνω, πως στις προσπάθειές σας δεν είστε μόνοι. Τις ίδιες ψυχές έχουμε στα χέρια μας, που δικαιούνται να εξοπλιστούν με γνώση, ήθος και φρόνημα. Η Ελλάδα του αύριο βρίσκεται σήμερα ενώπιόν μας και περιμένει να αντλήσει από μας δύναμη και ζωντανό παράδειγμα ακεραιότητας, πνευματικότητας και κοινωνικής συνείδησης.
Στη διάθεση για προσφορά αγάπης και γνώσεων, αλλά και στη διαρκή πνευματική και επιστημονική εξέλιξη εκ μέρους όλων μας, θα αναπτύξουν τα παιδιά μας τη δυνατότητα να ονειρεύονται και να δημιουργούν. Επιπλέον, όμως, πρέπει να διαπιστώσουν και να ωφεληθούν από τα λαμπρά αποτελέσματα που θα φέρει ο αλληλοσεβασμός και η συνεργασία μεταξύ μας. Θα είναι ένα μάθημα ζωής γι΄αυτά και η σωτηρία για την πατρίδα μας.
Εὔχομαι νά βοηθήσει ο Θεός νά ἔχουμε μία σχολική χρονιά εἰρηνική καί ἀποδοτική.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ
